Ένα κείμενο που προέρχεται από ένα μυαλό που εξελίσσεται συνεχώς.
Περιγράφει την ”πορεία” της ανθρώπινης λογικής.
Αναρωτιέται , πάνω στο βασικό φιλοσοφικό ερώτημα αν αυτά που γνωρίζουμε είναι προιόν του μυαλού μας (προσωπική κατάκτηση) ή επιβαλλόμενα από την κοινωνία.
Αναρωτιέται για την φύση του ανθρώπου και την αξία – χρησιμότητα της λογικής.
Τώρα,γιατί δεν είναι έτσι στη ζωή που σήμερα ζούμε?Αυτή πρέπει να είναι η επόμενη ερώτηση,λογικά σκεπτόμενος.
Γιατί θεωρούμε ως φυσικό και λογικό επακόλουθο οτι πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα που θα μας εξαναγκάζει να κάνουμε οτιδήποτε?Και μόνο αυτή η σκέψη δεν αναιρεί κάθε ίχνος ελευθερίας στη ζωή μας?Πως είναι συνειρμικά λογικό λοιπόν?
Ξεκινώντας απο αυτή την λογική βάση μπορούμε να προχωρήσουμε με λογικά βήματα σε κάτι που θα είναι όντως φυσικό και όχι περιοριστικό.Ένα όν που το περιορίζουμε είναι παρά την φύση του πλέον,ανίκανο να δημιουργήσει οτιδήποτε θετικό,προς εαυτόν ή προς το κοινό καλό.
Σκεπτόμενος οτι είμαστε ένα νοήμων όν,πανω απο τα ζώα,θα περίμενα οτι δεν θα δημιουργούσαμε όλο αυτό το φαντασιακό για να ζήσουμε.Ισχύει το αντίθετο προφανώς,η νοημοσύνη μας,μας οδήγησε στο σημερινό αποτέλεσμα το οποίο είναι μια ζωή μέσα σε περιορισμούς,μια ζωή που η νοημοσύνη μας δημιουργεί πολέμους και αλληλοσκοτωμούς αντί να ενώσει όλο το ανθρώπινο είδος προς κάτι καλύτερο.Καλύτερο θα μπορούσε για παράδειγμα να ειπωθεί η δημιουργία ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων οι οποίοι ως συνέχεια θα μπορέσουν να “σκάψουν” βαθύτερα στο ανεξερεύνητο του νού.Η αρμονία μόνο αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να έχει.
Ακόμα κι έτσι μπορεί να ειπωθεί οτι κάποια μυαλά θα είναι ανώτερα απο κάποια άλλα και πάλι αυτόματα αυτό δεν σημαίνει οτι θα πρέπει να εκμεταλλευτούν άλλους ανθρώπους,ιδιαίτερα στην περίπτωση που δεν υπάρχει κάποιο σύστημα,λόγου χάρη ο Καπιταλισμός.
Και αν πρέπει η λογική σκέψη,ο συνειρμός να μας οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα,δεν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο ισονομίας?
Που βρίσκεται η λογική στη δημιουργία ενός ταξικού συστήματος?
Περνώντας στο σήμερα για παράδειγμα,μετά απο τόσους αιώνες αιματοχυσίας και μόνο ως επίδειξει της νοημοσύνης θα έλεγες πως μάθαμε οτι δεν δουλεύει.Λάθος.Κάτι μας κρατάει σε αυτό το λανθασμένο σύστημα,εγκλωβισμένους,να κάνουμε ατελείωτους κύκλους σφάζωντας εαυτούς κι αλλήλους.
Η ερώτησή μου παραμένει η ίδια,που είναι η λογική και πως μας επιτρέπει η νοημοσύνη μας,η ανώτερη κατα τα άλλα,να μένουμε καθηλωμένοι στο θάνατό μας,στον αυτοπεριορισμό μας και όχι να προχωρήσουμε σε κάτι καλύτερο?
Ο νούς,ο εγκέφαλός μας είναι ένα μοναδικό εργαλείο ανόμιο απο κάθε άλλο.Κάθε περιορισμός σε αυτό οδηγεί (πάλι με μαθηματική ακρίβεια) στο χάσιμο της λογικής.Κυριολεκτικά τρελλένεται,ξεκινάνε τα ψυχολογικά προβλήματα που στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά αμυντικοί μηχανισμοί που εξαπολύει το ίδιο για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του,την ανάγκη για επιβίωση δηλαδή.
Γιατί υπάρχει η ανάγκη για επιβίωση,θα ήταν το ένα ερώτημα.
Το άλλο θα ήταν,γιατί όταν περιορίζουμε το νού χάνεται η θέληση για επιβίωση?
Το πρώτο ερώτημα για μένα απαντάται μόνο απο την ελευθερία,ένα σύνολο ελεύθερων ανθρώπων μπορεί να φτάσει σε αυτό το λογικό συμπέρασμα και αργά ή γρήγορα να το απαντήσει.
Το δεύτερο επίσης απαντάται πολύ σπλά,χάνεται η θέληση γιατί δεν είναι ελεύθερο να κυνηγήσει αυτό τον σκοπό.
Περιορίζεται χωρίς καμία προφανή διαφυγή προς την ελευθερία και το αντιμετωπίζει όπως ο σκορπιός,όντας περιτριγυρισμένος απο τις φλόγες.
Η απλότητα των πραγμάτων είναι επίσης κλειδί,θεωρώ πως οτιδήποτε δεν περιλαμβάνει απλότητα στην σκέψη,την θεωρία μας και τις πράξεις μας απλά δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Και έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο που υπολογίζω πως περίπου το 1/3 των ανθρώπων έχει καταφέρει να σκέφτεται λογικά και πιθανόν οι μισοί απο αυτούς να νομίζουν οτι σκέφτονται λογικά και οτι οι ίδιοι προκαλούν την σκέψη τους και όχι κάποιος άλλος.
Αυτό που μπορεί να γίνει απο εδώ και μετά είναι αυτό το μικρό σύνολο των ανθρώπων να χρησιμοποιήσει αυτή την γνώση για να δημιουργεί ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους και όχι τυποποιημένα προιόντα όπως γίνεται σήμερα.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί βέβαια όχι με επιθετικό τρόπο αλλά μέσα απο συζήτηση και παράθεση επιχειρημάτων.
Εδώ πάλι ερχόμαστε στο αντίπαλο δέος,την θρησκεία,που οτιδήποτε δεν μπορεί να δεχτεί (για λόγους συμφέροντος…) ή να εξηγήσει το παραδίδει στο μεγάλο άγνωστο.Είναι ότι πιο εύκολο μπορούμε να κάνουμε γιατί μας απαλλάσει απο την σκέψη.
Τόσο απλό είναι,οτιδήποτε δικαιολογούμε ώς “άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου” μας απαλλάσει απο την τρομακτική διαδικασία να σκεφτούμε!Δεν θα μπώ σε λεπτομέρειες,ο πόλεμος μένεται αιώνες τώρα και η επιχειρηματολογία του καθενός βρίσκεται εύκολα παντού.
Το δικό μου θέμα είναι ο άνθρωπος.Τι είναι ο άνθρωπος?
Αν όχι ένα ελεύθερο όν,τότε η ανώτερη νοημοσύνη μας είναι,απλά,άχρηστη.
Σε αυτό το λογικό συμπέρασμα φτάνω.
Αν η νοημοσύνη μας είναι άχρηστη,γιατί δεν παραμείναμε ζώα ή,γιατί δεν ακολουθούμε την παρακμιακή οδό του Δαρβίνου?
Εξετάζωντάς το θα έλεγα οτι βρισκόμαστε σε αυτή την παρακμιακή οδό,είμαστε σε κατάσταση αποσύνθεσης της σκέψης,σαπίζουμε σε μικρές καθημερινες φυλακές με βαλτές διεξόδους που όσο και αν φαίνονται λογικές,δεν είναι.
Το να διακρίνουμε που είναι η διαφορά,υποθέτω πως έγκειται σε μια λειτουργία του εγκεφάλου,η ονομαζόμενη “αντίληψη” πιθανολογώ.
Το μυαλό έιναι ένα εργαλείο που πρέπει να εργαστούμε σε αυτό,η σκέψη να ρέει σα το νερό και όχι να λιμνάζει.
Όταν λιμνάζει,δεν βρίσκει διεξόδους και έρχεται το αποτέλεσμα που ανέφερα νωρίτερα με το παράδειγμα του σκορπιού.Όταν ρέει,απλά νιώθει την φυσική του εξέλιξη,νιώθει ζωντανό,ενεργό και με σκοπό.Όσο άγνωστος και αν είναι ο σκοπός δεν τον φοβάσαι γιατί η ενεργοποίηση του εγκεφάλου μέσα απο την λογική σκέψη είναι η φυσική του πορεία.
Είναι η κατάστασις που οι αμφιβολίες και τα ερωτήματα θα είναι διαρκή και ασταμάτητα και οι απαντήσεις πιθανόν αχνές,ατελείς ή και ανύπαρκτες.
Ιδού η ανάγκη των συμπόσιον θα έλεγα.
Η ανάγκη του μοιράσματος των σκέψεων και των απόψεων,η έκφραση της νοημοσύνης μας μέσα απο τον Λόγο.
Ένα σημαντικό πεδίο συζήτησης θα ήταν το εξής,τι είναι αντίληψη?Επίσης απαντημένο ερώτημα απο αρχαίους φιλοσόφους αν μη τι άλλο.
J.R.R.Tolkien,το κρατάμε για τον ακόλουθο συνειρμό.
“Είμαι εθνικά υπερήφανος”,λένε οι σύγχρονοι,κατά τα άλλα,άνθρωποι.Τι σημαίνει πραγματικά?Το έχει διασπάσει κανείς ουσιαστικά να το αναλύσει επαρκώς?Είναι μια εκωφαντική οριοθέτηση,ένας βάναυσος περιορισμός του ανθρώπου απο τον ίδιο τον άνθρωπο.
Γιατί η σκέψη δεν οδηγεί στο λογικό συμπερασμα οτι είμαστε το “ανθρώπινο είδος” αλλά αντίθετα,θεμητά ή όχι(?), παρασυρόμαστε στο παρα-λογισμό να διαιρέσουμε το είδος μας με τέτοιο φρικαλέο τρόπο?
Οι χώρες με τα σύνορα,τα αόρατα στον καθένα εκτός απο εμάς και τους χάρτες μας.Υποθέτω τα ζώα σημαδεύουν με τα ούρα την περιοχή τους,εμείς…όχι,εμείς δεν είμαστε ζώα,ή είμαστε?Αποφασίσαμε?Έχουμε ανώτερη νοημοσύνη ή όχι?
Γλώσσα.Η ποικιλία είναι εξωφρενική όντως.Πόσες γλώσσες υπήρξαν στην ανθρώπινη ιστορία,πόσες χάθηκαν,πόσες γεννιούνται.Ακόμα και ένας άνθρωπος μόνος δημιουργεί μια γλώσσα.Ναί,είναι ένα καλό παράδειγμα,ο J.R.R. Tolkien δημιούργησε τα Elvish.Δεν είναι το θέμα οτι δανείστηκε πολλά απο παλιές σκανδιναβικές διαλέκτους.
Το θέμα είναι το αποτέλεσμα αυτού.
Πως δημιουργούνται οι γλώσσες?Δεν είναι ο δημιουργικός μας εγκέφαλος που συντελεί σε αυτό?Η αρχή της δημιουργίας είναι μές το μυαλό μας.Πολύ απλοικό,απλοικός άνθρωπος θέλω να γίνω άλλωστε.
Οπότε οι αμέτρητες γλώσσες που υπάρχουν στο ανθρώπνο είδος και όχι ένα μόνο “γάβ” ή “μιάου” ή “μπεεε”,είναι απλά το αποτέλεσμα της ενεργοποίησης του εγκεφάλου μας.
Ανάλογα και για τα έθιμα του κάθε τόπου.Δημιουργούνται απο εμάς,σταματάνε απο εμάς.Συνήθως ο σκοπός τους βέβαια,αναλύωντάς το,είναι η δημιουργία κλειστοφοβικών κοινοτήτων.
Άνθρωποι που μαθαίνουν να φοβούνται ανθρώπους και την διαφορετικότητα που στην βάση της περισσότερο “κοινό” είναι παρά διαφορετικότητα.
Πάλι,αποτυγχάνω να δώ και να κατανοήσω επαρκώς πως σαν είδος φτάνουμε σε αυτό το “λογικό” συμπέρασμα μετά το πέρασμα τόσων αιώνων σκέψης,τόσον αιώνων πρακτικής λειτουργίας πάνω στην ζωή.
Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα.
Χορός,τι είναι ο χορός?Δεν δημιουργήθηκε απο έναν ή απο ένα σύνολο ανθρώπων?Ήταν κάτι δεδομένο?Όχι.Γιατί θεωρείται δεδομένο?Δεν υπάρχει λόγος να το διασπάσουμε και να το αναλύσουμε?Ξεκίνησε απο κάποιον και έγινε έθιμο,παράδοση.Οι διαφορετικές ονομασίες του δεν με απασχολούν,θεωρώ όπως και το ρόδο,όπως και να το ονομάσεις την ίδια λειτουργία θα συνεχίσει να έχει.
Ο χορός είναι μια λειτουργία,μια ενέργεια του σώματος.Συνήθως αναφερόμαστε σε αυτό και ώς μια “λυτρωτική ενέργεια”.Γιατί?Λύτρωση απο τι?Υπάρχει λογικός συλογισμός ελπίζω.Για μένα υπάρχει τουλάχιστον,είναι μια λυτρωτική ενέργεια για ένα εγκλωβισμένο όν,όπως και μια τίγρης που πηγαίνει ασταμάτητα αριστερά και δεξιά στο μικρό κλουβί της.Ο χορός είναι μια εκτόνωση καθώς βρισκόμαστε σε πνευματικό θάνατο κατά την άποψή μου και ανάλογες ενέργειες βοηθούν στο σταμάτητμα της σκέψης και όλου του φαντασιακού πλαισίου που δημιουργήσαμε.Παρ’όλα αυτά,δεν θεωρώ πως είναι μια εντελώς άσκοπη ενέργεια,ο χορός είναι μια κίνηση του σώματος,το οποίο σώμα αυτό ακριβώς χρειάζεται για την υγιή λειτουργία του.Ανάλογα και ο εγκέφαλος χρειάζεται να ξαποστάσει πολλές φορές.Όπως και το περπάτημα,για να φτάσεις κάπου θα χρειαστείς μικρές στάσεις να ξεκουραστείς πριν συνεχίσεις.
Το προσωπικό μου συμπέρασμα,που είναι πάντα υπο συζήτηση και διαρκώς θα επιδέχεται διορθώσεις και αναθεωρήσεις,είναι το εξής.
Παρατηρώνατς την ιστορία του ανθρώπου πηγαίνουμε ανάποδα.
Κυριολεκτικά,εξελικτικά η πορεία μας είναι ακριβώς αντίθετη απο αυτή που θα έπρεπε.Δεν ξέρω αν το αποκορύφωμα της γνώσης μας,της εξέλιξής μας μπορεί να θεωρηθεί κάποιο συγκεκριμένο σημείο της ιστορίας με ασφάλεια,αλλά είμαστε σε αντίθετη πορεία.
Είμαστε σε μια σταθερά εκφυλιστική διαδικασία της λογικής σκέψης.
Αυτό που μπορώ να θεωρώ ώς σίγουρο είναι πως πρέπει,απο την φύση μας να διασπάσουμε τα πάντα,να τα αναλύσουμε,να ψάξουμε την προέλευσή τους για να μάθουμε τι είμαστε.
Ένα όν με τόση νοημοσύνη,που δέχεται όλες τις έτοιμες απαντήσεις είναι καταδικασμένο να ακολουθεί μια αντίθετη πορεία και βέβαια αυτό δεν είναι κάτι εμφανές.Ζώντας μπορείς να το αισθανθείς θαρρρώ ολόγυρά σου.
Το να δίνουμε εξήγηση με την ορθότητα του λόγου και της σκέψης μας,μοιραζόμενοι απόψεις είναι η απόδειξη της ικανότητάς μας για περισσότερα.
Η αλλαγή δεν είναι φόβος,είναι η φυσική εξέλιξη.
by Christos Eretikos on Sunday, 29/04/ 2012