Το χάος έχει επικριθεί και συκοφαντηθεί από πολλούς. Ακόμα και οι περισσότεροι αναρχικοί αρνούνται να συνδέσουν τους εαυτούς τους με το χάος. Έχει ταυτιστεί με τη δολοφονία και το μακελειό. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι σαφές ότι αυτή είναι η προπαγάνδα των δυνάμεων της τάξης. Γιατί η ιστορία της επιβολής της τάξης είναι αυτή των αυξανόμενων πολέμων, των δολοφονιών, των βιασμών, των μακελειών και της καταπίεσης. Η τάξη, και όχι το χάος, καταστρέφει αναίτια αφού την ενδιαφέρει μόνο να επιβληθεί σε όλα τα όντα. Μόνο όσοι τολμούν να είναι είδωλα του χάους μπορούν να σταθούν ενάντια στη δολοφονική κυριαρχία της τάξης.
Αλλά αν το χάος δεν είναι φόνος και μακελειό, όπως μας είπαν, τότε τι ακριβώς είναι; Είναι αταξία; Όχι, γιατί η αταξία προϋποθέτει την τάξη και το χάος είναι πέρα από κάθε τάξη. Η αταξία είναι η διαλυμένη τάξη. Το σύμπαν είναι χαοτικό από τη φύση του. Όταν…
Η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, δημιουργήθηκε το 2010 στην Πάτρα. Ως απόρροια ύπαρξης ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών στην πόλη μας που θα παρεμβαίνει κυρίως στα εργασιακά ζητήματα, και όπου αλλού κρίνει, έχει να επιδείξει αυτά τα 4 χρόνια πλούσιο λόγο, κινηματική παρουσία στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο και έχει καταφέρει να γίνει γνωστή στα ευρύτερα αγωνιζόμενα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας μέσω της συνεχούς συμμετοχής της στον αγώνα.
Όπως κάθε ανοιχτή αναρχική συνέλευση, έτσι και στον εργαλειοφόρο, η πολυμορφία είναι δεδομένη και τα άτομα ή οι συλλογικότητες που κάθε φορά τον απαρτίζουν, τον εξελίσσουν και τον διανθίζουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την αντίληψη τους για τον αγώνα. Η παρούσα σύνθεση της συνέλευσης, γράφοντας αυτό το κείμενο, θέλει να επαναπροσδιορίσει θέσεις του εργαλειοφόρου και να τις γνωστοποιήσει δημόσια στις συντρόφισσες και στους συντρόφους.
Κοινό κτήμα των ατόμων και ομάδων που συμμετέχουν αυτή τη στιγμή στον εργαλειοφόρο, είναι η διακριτή μας παρέμβαση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, με τον αναρχικό μας λόγο, εχθρικά τασσόμενοι προς οποιοδήποτε πολιτικό μέτωπο, κομματικούς και θεσμικούς μηχανισμούς. Θεωρούμε ότι οι αγώνες των από τα κάτω της κοινωνίας πρέπει να είναι ακηδεμόνευτοι, μακριά από πολιτικούς και συνδικαλιστικούς ταγούς, καθώς μονόδρομος για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, πιστεύουμε ακράδαντα ότι είναι η αυτοοργάνωση και η σύγκρουση των από τα κάτω με το αστικό κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία.
Σαν εργαλειοφόρος, υποστηρίζουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης και ανάπτυξης των ενδιάμεσων αγώνων και τη σύνδεση μας με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, πάντα στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησης αυτών μέσω της διάχυσης της αναρχικής αντίληψης χωρίς να υποχωρούμε σε αξιακά ζητήματα. Θεωρούμε ότι οι ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που συντελούνται τα τελευταία χρόνια σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο και η βίαιη υποβάθμιση των ζωών της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, έχουν ανοίξει ένα παράθυρο σε ένα μέρος των από τα κάτω, προκειμένου να ακούει και να συζητάει σιγά σιγά, συνειδητά ή ασυνείδητα, προτάσεις και αντιλήψεις όπως η αυτοδιαχείριση και η αυτοοργάνωση. Ζητήματα που για εμάς ως αναρχικοί είναι αυτονόητα, για ευρύτερα κομμάτια μέχρι χτες ήταν άγνωστες έννοιες ή ξεπερασμένες, ουτοπικές, ακόμα και γραφικές σκέψεις και πρακτικές κάποιων «παιδιών». Στο σήμερα λοιπόν, η δικιά μας πρόταση και θεώρηση των πραγμάτων έχει έναν πιο ανοιχτό χώρο προκειμένου να γειωθεί. Η σύνδεση που επιδιώκουμε με τα κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται, δε γίνεται ούτε φετιχιστικά ούτε λόγω αδυναμίας σε σχέση με την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι από τα κάτω αλλά γίνεται για να προωθήσει την όξυνση του κοινωνικοταξικού ανταγωνισμού που θα οδηγήσει στην τελική σύγκρουση με το υπάρχον καθεστώς.
Επιπροσθέτως, για εμάς δεν αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε είναι δεδομένη η παρουσία μας σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις ανεξαιρέτως. Η συμμετοχή μας σε αυτές κρίνεται κάθε φορά από το πλαίσιο του απεργιακού καλέσματος, καθώς και της δυναμικής του κόσμου που μπορεί αυτό να συσπειρώσει. Δεν έχουμε αυταπάτες για τις 24ωρες ή 48ωρες απεργίες των ξεπουλημένων γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και για το ρόλο που παίζουν αυτές, καθώς λειτουργούν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής. Παράλληλα, όμως, αναγνωρίζουμε κομβικές στιγμές στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και με το λόγο και το συγκροτημένο μπλοκ μας, θέλουμε να τον οξύνουμε και να του δώσουμε τα δικά μας χαρακτηριστικά. Οι αναρχικοί, σε αντίθεση με την λανθασμένη αντίληψη των αριστερών περί παρέμβασης στους χώρους που δραστηριοποιείται ο καθένας, επιλέγουμε να παρεμβαίνουμε όπου εμείς κρίνουμε ότι μπορούμε να προωθήσουμε την αντίληψη μας. Συγκεκριμένα, στο ταξικό ζήτημα, το σύνθημα γενική απεργία διαρκείας είναι αυτό που μας εκφράζει, καθώς το θεωρούμε διεξοδικό για τους εργατικούς αγώνες και το παλεύουμε εκεί που διακρίνουμε ότι υπάρχει έδαφος να καλλιεργηθεί.
Η συνέλευση θέλει να δώσει βάση στην παραγωγή αναρχικού λόγου που δημιουργείται από την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών του σώματος που την απαρτίζει, καθώς λόγος και δράσεις είναι έννοιες αλληλένδετες. Δεδομένης της ποικιλομορφίας των υποκειμένων της συνέλευσης μπορεί να παραχθεί πλούσιος λόγος που είναι απαραίτητη συνθήκη για την προώθηση και πραγματοποίηση των δράσεων. Ο λόγος παράγεται για να υπάρχει ζύμωση ιδεών μεταξύ των ατόμων που απαρτίζουν την συνέλευση αλλά και έτσι ώστε να υπάρχει η στόχευση της κάθε δράσης παράλληλα με το άνοιγμα του ζητήματος και στους συντρόφους/ισσες ώστε να υπάρχει μια σχέση και στήριξης των δράσεων του εργαλειοφόρου αλλά και μια σχέση διαλόγου που μόνο καλό και προωθητικό θα είναι για το αγώνα.
Για εμάς, ήταν, είναι και θα είναι μέγιστη αναγκαιότητα η ύπαρξη ανοιχτών συνελεύσεων των αναρχικών. Διαχρονικά, μέσα από τον εργαλειοφόρο, ένας μεγάλος αριθμός συντρόφων και συλλογικοτήτων, κάθισε και κάθεται όλα αυτά τα χρόνια σε έναν κύκλο και συζητάει, παράγει λόγο, ζυμώνεται, πράττει μαζί, διαφωνεί, συμφωνεί. Έτσι, εξελίσσεται η συνέλευση αλλά και τα ίδια τα υποκείμενα μέσα από την ποικιλομορφία τους και μόνο προωθητική μπορεί να είναι μια τέτοια είδους δομή. Επίσης, συνήθως, νέοι σύντροφοι και συντρόφισσες που νιώθουν την ανάγκη να έρθουν στον αναρχικό χώρο, θα πάνε σε μια ανοιχτή διαδικασία που καλείται δημόσια προκειμένου να ακούσουν, να δουν, να συμμετάσχουν, να επικοινωνήσουν με τους υπόλοιπους συντρόφους/ισσες, κάτι που με τον εργαλειοφόρο έχει συμβεί και συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό.
Εν συνεχεία, η συγκεκριμένη συνέλευση ασχολείται κυρίως με ζητήματα που άπτονται του εργασιακού, μιας βάρβαρης συνθήκης για όλους τους από τα κάτω είτε εργάζονται είτε είναι άνεργοι, καθώς εργασία και ανεργία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος ανάλογα με την διαχείριση που επιλέγουν να κάνουν κάθε φορά οι καπιταλιστές. Μιας συνθήκης που βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε όσο υπάρχει καπιταλισμός ή οποιοδήποτε άλλο ανελεύθερο σύστημα. Άρα η αναγκαιότητα ύπαρξης μια τέτοιας ανοικτής συνέλευσης αναρχικών είναι απαραίτητη, καθώς όσο υπάρχει μισθωτή σκλαβιά τόσο και εμείς πρέπει να έχουμε εκείνα τα εργαλεία που θα την αποδομούν και θα συγκρούονται μαζί της.
Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, θα συνεχίσουμε να παράγουμε λόγο και δράση, ενάντια στα συγκοινωνούντα δοχεία κεφάλαιο-κράτος, χωρίς να περιορίζουμε στο ελάχιστο τις δράσεις μας απέναντι στο πλαίσιο της ολοένα αυξανόμενης καταστολής και του δόγματος μηδενικής ανοχής που έχει επιβληθεί από την κυριαρχία, έχοντας πάρει ξεκάθαρη θέση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε τους ηγεμονισμούς και πολιτικαντισμούς των κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών και να παρεμβαίνουμε με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας στον κοινωνικό και ταξικό ανταγωνισμό προκειμένου να δείξουμε στην κοινωνία ότι μπορεί μόνη της, να αυτοοργανωθεί, να πάρει τη ζωή στα χέρια της πολεμώντας αυτούς που την εξουσιάζουν ή περιμένουν στη γωνία για να την εξουσιάσουν. Οι από τα κάτω μόνοι τους θα ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας, για την ΑΝΑΡΧΙΑ!
ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ
ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ
Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος
(κάθε Δευτέρα στις 19:00 μμ στο εργατικό κέντρο πάτρας)
(Οι κοντές μνήμες και σκέψεις κάνουν τους ανθρώπους ελλιπείς)
Πάνε χρόνια από τότε που εξαθλιωμένοι άνθρωποι ξεκίνησαν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να αναζητήσουν , όχι καλύτερες συνθήκες ζωής , αλλά την ίδια τη ζωή.
Μερικοί από αυτούς τους ταξιδιώτες της επιβίωσης έφτασαν και στο χώρο που οι κάτοικοί του τον προσδιορίζουν με το όνομα ελλάδα.
Ενώ οι ντόπιοι είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια να μεταναστεύουν και οι ίδιοι , για να μπορέσουν να επιβιώσουν , τώρα , από χώρα εξαγωγής εξαθλιωμένων-απελπισμένων εργατών , έφτασαν να γίνουν αποδέκτες στον τόπο τους , το ίδιο ή και περισσότερο εξαθλιωμένων συνανθρώπων τους από άλλα μέρη του πλανήτη.
Η επίφαση της ”ανάπτυξης” , που ιδεοληπτικά κατέλαβε τους κατοίκους της ελλάδας , δημιούργησε ανάγκες που έπρεπε να καλυφθούν. Έργα που σκοπό είχαν να καταδείξουν την ”πρόοδο” ξεκίνησαν να σχεδιάζονται και να πραγματοποιούνται. Δρόμοι , βιομηχανικά-βιοτεχνικά κτήρια , σπίτια , λιμάνια κι αεροδρόμια άρχισαν να φυτρώνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς στον τόπο. Ο χορός του χρήματος πήρε διονυσιακή μορφή και ως άλλοι αρχαίοι μύστες οι περισσότεροι παρασύρθηκαν στη δίνη του ”πιο πολλά,πιο πολλά”.
Παραδοσιακές εργασίες επιβίωσης , με πρώτη και καλύτερη τη γεωργική απασχόληση , άρχισαν να φθίνουν και οι ασχολίες των ανθρώπων επικεντρώθηκαν σε εντελώς παρασιτική κατεύθυνση. Η ”παραγωγή” περιορίζεται στην παροχή υπηρεσιών και στην κατασκευή προιόντων πολυτελείας , που όχι μόνο δεν λύνουν κανένα από τα βασικά βιοτικά ανθρώπινα ζητήματα και ανάγκες , αλλά αντίθετα δημιουργούν ένα κύμα απληστίας και πλεονεξίας στον τόπο.
Για να καλυφθούν οι ανάγκες κατανάλωσης τροφής άρχισαν να εισάγονται προιόντα , τα οποία πλέον δεν μπορούσαν να παράξουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας , όντας απασχολημένοι στο κυνήγι της γκλαμουριάς και του στάτους . Κανένας δεν θέλει τα παιδιά του να γίνουν κτηνοτρόφοι , αγρότες και ψαράδες. Αυτό που ονειρεύονται όλοι είναι κοστούμια και γραβάτες , ως πρωινή ενδυμασία , και φούτερ-πόλο με τρέντι τζινάκια για τις απογευματινές εξορμήσεις στα καφέ , στα μπιστρό και στα tea rooms!
Επειδή όμως κάθε τι που έχει ως κίνητρο την πλεονεξία και το ψέμα κρατά λίγο , άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της κοινωνικής – οικονομικής και ηθικής κρίσης. Αυτά προσπάθησαν , οι ιδεολογικές δεξαμενές τους συστήματος , σε συνεργασία με τους πολιτικούς , τους οικονομικούς και τους πνευματικούς εκφραστές του , όχι να τα επαναπροσδιορίσουν , πόσο μάλλον να τα λύσουν , αλλά να τα καλύψουν ή τουλάχιστον να τα απωθήσουν σε ύστερους χρόνους. Μια φωτεινή ιδέα των συστημικών ήταν να πραγματοποιήσουν ολυμπιακούς αγώνες , για να τονωθεί η , σε πήλινα πόδια , εγχώρια οικονομία. Πάρτυ δισεκατομμυρίων σχεδιάστηκε και στήθηκε από τα αφεντικά για τα αφεντικά . Έπρεπε όμως τα αφεντικά να έχουν και εργάτες . Αλβανοί , πακιστανοί και αιγύπτιοι ήταν η πιο φτηνή και βολική λύση , για να υπάρξει το μέγιστο όφελος . Καραβάνια ”λαθραίων” με τις ευλογίες του νόμου και της τάξης , άρχισαν να κατακλύζουν τον τόπο . Όπως τώρα που το ζητούμενο είναι ”η ελλάδα να γίνει ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός ” , έτσι και τότε , υπόγεια και οργανωμένα οι συστημικοί έστησαν δρόμους μετανάστευσης εξαθλιωμένων χειρώνακτων , για τη ”δόξα και την ανάπτυξη της χώρας μας” και για ( αποκλειστικά ) τον προσωπικό τους υπερπλουτισμό .
Κατάφεραν να κάνουν τον τόπο ένα απέραντο εργοτάξιο άχρηστων και αντικοινωνικών κατασκευών , χρησιμοποιώντας φτηνούς ( σε χρήμα και ζωή ) ”λαθρομετανάστες” ( που οι ίδιοι έφερναν ) . Όσο για τους αυτόχθονες , αυτοί αρκέστηκαν στη δουλειά γραφείου , στην ενασχόλησή τους με το χρηματιστήριο και τα σπορ .
Όπως σε κάθε έωλο και παρασιτικό σχεδιασμό , το τέλος και η κατάρρευση ήρθαν σύντομα. Χάθηκαν αστικές περιουσίες , αστικές καριέρες , αστικές και κυριολεκτικές ζωές , αλλά έμειναν αμανάτι στον τόπο οι εργάτες – οικονομικοί πρόσφυγες , ως παρακαταθήκη από την εποχή της ευμάρειας .
Μερικοί από τους εργάτες – οικονομικούς πρόσφυγες , χώθηκαν πιο βαθιά στην ευρώπη , αλλά οι περισσότεροι εγκλωβίστηκαν εδώ. Δουλειές και μεροκάματα μειώθηκαν , μέχρι του σημείου της εξαφάνισης τους . Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν χωρίς καμιά προοπτική σε ένα ξένο , για αυτούς , τόπο , εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις χειρότερες κι απ’ αυτές που ζούσαν πριν ξεριζωθούν .
Το σύστημα όμως δεν άφησε ανεκμετάλλευτη και αυτή την ευκαιρία . Οι ίδιοι ομολογούν , χωρίς να ντρέπονται , ότι ”η κρίση γεννάει ευκαιρίες”! Είχαν μια τεράστια δεξαμενή εξαθλιωμένων , έτοιμων για πιο άγρια ακόμα εκμετάλλευση . Ξεχασμένες ασχολίες , όπως η γεωργία , η κτηνοτροφία και η αλιεία , ξαναεμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως νέες ευκαιρίες πλουτισμού . Πάμπλουτοι ολιγάρχες αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις γης σε χαμηλότατη τιμή , ή στην καλύτερη περίπτωση , νοίκιασαν τη γη μαζί με τους κατόχους της . Μικροιδιοκτήτες χωραφιών έκαναν αποκλειστικά – πολυετή συμβόλαια διάθεσης της παραγωγής τους με εταιρείες συσκευασίας και εμπορικής διάθεσης γεωργικών – κτηνοτροφικών και αλιευτικών προιόντων . Πολύ και σκληρή δουλειά για τους παραγωγούς , εύκολο και μεγάλο κέρδος για τους εκμεταλλευτές .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω η περιοχή της μανωλάδας . Πάνω από 7.000 (σήμερα) οικονομικοί πρόσφυγες δουλεύουν σε εντελώς απάνθρωπες συνθήκες είτε για τους μικροιδιοκτήτες των χωραφιών , είτε απευθείας για τους μεγάλους εκμεταλλευτές . Συχνό το φαινόμενο να ”προσλαμβάνει” κάποιος 10-20 οικονομικούς πρόσφυγες , να τους χρησιμοποιεί στα χωράφια του για 3-4 μήνες και μετά , όταν έρθει η ώρα της πληρωμής , να καλεί την αστυνομία να μαζέψει τους ”παράνομους λαθρομετανάστες” . Συχνό και το φαινόμενο (από τους πιο ανθρωπιστές!!! ) να τους χρησιμοποιούν με αμοιβή 10-12 ευρώ τη μέρα .
Όλοι μάθαμε για βάρβαρες συμπεριφορές των αφεντικών και των επιστατών τους , τα προηγούμενα χρόνια , σε βάρος των εργατών γης – οικονομικών προσφύγων . Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις δολοφονίες αυτών που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους , τους εξευτελισμούς και τα μαρτύρια ( όπως το σύρσιμο στον κεντρικό δρόμο της μανωλάδας εργάτη-οικονομικού πρόσφυγα με το χέρι πιασμένο στο παράθυρο αυτοκινήτου ) ;;;
Αυτό όμως που ξεχνάμε , εντελώς συνειδητά , είναι το ότι καταναλώνουμε ματωμένες τροφές .
Μια απόπειρα μποικοτάζ της ”φράουλας μανωλάδας” έγινε πέρυσι τέτοιο καιρό . Η συμμετοχή των ντόπιων νοικοκυραίων ήταν από μικρή έως ελάχιστη. Μερικοί εναλλακτικοί ή ψαγμένοι αριστεροί σταμάτησαν να αγοράζουν φράουλες μανωλάδας και στράφηκαν προς τις φράουλες αρκαδίας ή θεσσαλίας , λες και εκεί οι συνθήκες παραγωγής τους είναι έστω και στο ελάχιστο καλύτερες.
Φέτος άρχισαν ήδη οι διαφημίσεις στην τηλεόραση για φράουλες με 1,50 ευρώ το κεσεδάκι από τα LIDL , τη γνωστή πολυεθνική διάθεσης φτηνών και χαμηλής ποιότητας τροφίμων και προιόντων . Οι πάγκοι στις λαικές γέμισαν με φράουλες και , από νοικοκυρές ως επίδοξους εραστές , έτρεξαν να πάρουν το εξωτικό ματωμένο φρούτο .
Ίσως και φέτος να αποφασίσουν κάποιοι ”ευαίσθητοι” να μποικοτάρουν τις φράουλες.Πρέπει όμως να ξέρουν ότι η παραγωγή της φράουλας αποτελεί μόνο το 7% της γεωργικής παραγωγής της μανωλάδας . Η περιοχή παράγει το ίδιο αιματοβαμμένα κουνουπίδια , μαρούλια , ντομάτες , κρεμμύδια , λάχανα , πατάτες , καρπούζια και πεπόνια.
Με το μποικοτάζ της φράουλας ακτιβίζουμε και δεν αντιμετωπίζουμε ούτε καν ακροθιγώς το θέμα . Αποσπασματικές και τάχα συμβολικές κινήσεις είναι πολύ εύκολο να αντιμετωπιστούν από τους εκμεταλλευτές των ανθρώπινων ζωών και των αναγκών των ανθρώπων για σίτιση .
Οριστική λύση στο θέμα (σε αυτή την κοινωνία που υπάρχει ) θα ήταν να αποκτήσουν χαρτιά και ταυτότητες οι οικονομικοί πρόσφυγες-μετανάστες και να αρχίσουν να απολαμβάνουν όλα τα αστικά δικαιώματα που απορέουν από το σύνταγμα (όπως αυτοί το ορίζουν ) , όπως εργασιακά δικαιώματα , ασφάλιση , περίθαλψη , αξιοπρεπή διαβίωση .
Στα παρακάτω βίντεο θα σας παρουσιάσουμε για πρώτη φορά εικόνες από ένα καταυλισμό εργατών γης – οικονομικών προσφύγων της μανωλάδας , που δεν έχει ξαναμπεί κανείς άλλος , εκτός από τους ίδιους.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να μπούμε στον καταυλισμό ήταν απίστευτες . Μας παρακολουθούσαν στενά και οι κρατικοί ασφαλίτες και τα τσιράκια των εκμεταλλευτών . Το πιο δύσκολο όμως ήταν η καχυποψία των ίδιων των οικονομικών προσφύγων . Ενώ βρέθηκαν μερικοί να μας οδηγήσουν στον καταυλισμό , μόλις μπήκαμε , εμφανίστηκαν άλλοι ομοεθνείς τους οι οποίοι απείλησαν εμάς και τους συμπατριώτες τους ότι θα φωνάξουν τα ”αφεντικά” και ότι όλοι θα έχουμε ”συνέπειες” .
Στην ”επίσκεψη” στον καταυλισμό μας συνόδεψε και ένας σύντροφος , ο οποίος μας χάρισε μια υπόνοια υποτυπώδους ασφάλειας ( όση μπορεί να νιώσει κανείς σε ένα χώρο 1.000 περίπου εξαθλιωμένων και τρομοκρατημένων ανθρώπων ) .
Τις συνθήκες στις οποίες ζούνε μπορείτε να τις δείτε και μόνοι σας . Απλά φανταστείτε ότι με τις βροχές και τα κρύα το χειμώνα , ο καταυλισμός ήταν ένας απέραντος λασπότοπος που έκανε ακόμα και το περπάτημα σε αυτόν μια πραγματική περιπέτεια. Τα πλάνα τραβήχτηκαν τον αύγουστο που μας πέρασε και δεν τα παρουσιάσαμε ως τώρα γιατί σεβαστήκαμε μια προφορική συμφωνία.
Όσο αφορά τον τίτλο…
Το ”της γης οι κολασμένοι” δεν αφορά μόνο τους οικονομικούς πρόσφυγες αλλά και όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην αυλή τους. Προστατεύοντας και παλεύοντας για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των οικονομικών προσφύγων στην ουσία παλεύουμε για το δικό μας μέλλον μέσα σε ένα σύστημα που έχει αποφασίσει να ξανασυστήσει τις συνθήκες ζωής του μεσαίωνα και να καταφέρει να ξανακαταστήσει κάθε άνθρωπο δουλοπάροικο και έρμαιο των διαθέσεων της αγοράς και των πλουσίων : του νεοφιλελευθερισμού ή όπως προτιμώ να τον αποκαλώ , της νεοφεουδαρχίας.
metaretriever2 