Σχεδίασαν και πραγματοποίησαν οι κινέζοι την επέκταση των ”εμπορικών” δραστηριοτήτων τους στο μεγάλο λιμάνι. Εκτός από τα νόμιμα εμπορεύματα που διακινούν (και που τα κέρδη είναι προκαθορισμένα και προυπολογισμένα )υπάρχει και το λαθρεμπόριο που αποτελεί το βασικό στόχο και σκοπό αυτής της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ξόδεψαν μερικά δισεκατομμύρια και άρχισαν να μαζεύουν κατευθείαν και νόμιμα και μαύρα κέρδη , στήνοντας ένα μονοπωλιακό μόρφωμα , απ’ αυτά που συνηθίζουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ντόπιοι ”κεφαλαιούχοι” και ”εφοπλιστές” βρέθηκαν να χάνουν το έλεγχο του λαθρεμπορίου που είχαν συνηθίσει να έχουν στο μεγάλο λιμάνι και είδαν τα κέρδη τους να χάνονται. Ένας απ’ αυτούς όμως κατέστρωσε και έβαλε σε εφαρμογή ένα απλό αλλά πανέξυπνο σχέδιο. Αφού έχουν το απόλυτο έλεγχο οι κινέζοι επενδυτές , το μόνο που μένει είναι να αποκτήσει το έλεγχο της λειτουργίας του λιμανιού. Αυτό μπορεί να το καταφέρει αν ελέγξει τους εργαζόμενους στο λιμάνι και στήσει ένα πλήρως ελεγχόμενο από αυτόν εργατικό συνδικάτο που θα έχει το ρόλο του συνεταίρου στο λιμάνι .
Η πρώτη κίνηση που έκανε ήταν να βρει – φτιάξει μια συμμορία που να είναι σε θέση να επιβάλλει τη θέλησή του , χωρίς όμως αυτός να φαίνεται. ”Επενδύει” λοιπόν μερικά εκατομμύρια και αγοράζει την ποδοσφαιρική ομάδα θρύλο – σύμβολο του λιμανιού. Έτσι αποκτά λαικό έρεισμα και ρόλο αδιαμφισβήτητου αρχηγού των πολυάριθμων οπαδών καθώς και των οργανωμένων χουλιγκάνων.
Για να αποκτήσει και θεσμική – πολιτική δύναμη , ξοδεύει μερικά ακόμα εκατομμύρια και ανασταίνει μια ακροδεξιά φασιστική συμμορία. Εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια του λούμπεν πληθυσμού τους δίνει ”ιδεολογικό” διέξοδο στην απογοήτευση της φτώχειας και της μιζέριας τους και το κυριότερο ονοματίζει τους εχθρούς στο πρόσωπο των ξένων και κυρίως των αριστερών . Ειδικά οι αριστεροί αποτελούν γι΄αυτόν το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον έλεγχο του συνδικάτου που θέλει να στήσει στο λιμάνι. (ποιος δεν θυμάται την επίθεση των φασιστών μέσα στο λιμάνι σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ; ) .
Επειδή όμως οι φασίστες και τα τάγματα εφόδου παρασύρονται απ΄την αγριότητά τους και δεν μπορούν να συγκρατηθούν , πολλές φορές ασκούν μεγαλύτερη και φανερή βία απ΄αυτή που διατάχθηκαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δολοφονία έλληνα αντιφασίστα και τον κίνδυνο το φασιστικό ”πολιτικό κόμμα” να κηρυχθεί παράνομο οπότε στην ουσία να του είναι άχρηστο.
Έτσι βάζει σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιό του που δεν είναι άλλο από το να πάρει στον έλεγχό του ολόκληρη την πόλη του μεγάλου λιμανιού , βάζοντας δήμαρχο σε αυτό έναν υπάλληλό του . Διαλέγει κάποιον αδίστακτο συνεργάτη του , που τον έχει χρησιμοποιήσει και στην ποδοσφαιρική ομάδα ( οπότε είναι αναγνωρίσιμος ) και που το όνομά του παραπέμπει ( λόγω οικογένειας ) στην κεντροαριστερά. Ρίχνει μερικά ακόμα εκατομμύρια και έχοντας ως συνεκτικό κρίκο της προσπάθειας του να πάρει το δήμο του μεγάλου λιμανιού , τους πολυπληθείς οπαδούς της ποδοσφαιρικής του ομάδας και κάνει περίπατο στις εκλογές αφού απέναντί του έχει έναν δεξιό υποψήφιο που κουβαλάει όλες τις αμαρτίες της μνημονιακής περιόδου και που δεν υποστηρίζεται ούτε καν από ολόκληρο το κόμμα του.
Απ΄ότι φαίνεται το σχέδιο λειτουργεί άψογα και πολύ σύντομα ο δήμος του μεγάλου λιμανιού θα είναι στα χέρια του. Έχοντας το δήμο μπορεί να διαπλακεί ευκολότερα και με τους κινέζους και με τις ντόπιες δικαστικές – αστυνομικές αρχές. Πολύ εύκολα λοιπόν θα στήσει και το συνδικάτο του στο μεγάλο λιμάνι και ο διορισμένος Χόφα θα αναλάβει να εκβιάζει τους κινέζους με απεργίες και σαμποτάζ και θα τους αναγκάσει να δεχτούν τους όρους του και να μοιραστούν τα κέρδη.
Αυτή είναι η επιχειρηματικότητα των αγορών και του νεοφιλελευθερισμού. Με μερικά εκατομμύρια γίνεσαι δισεκατομμυριούχος εξαπατώντας και εξαγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα , χρησιμοποιώντας τις φοβίες των ανθρώπων (φασισμός ) , την οπαδική νοοτροπία (ποδοσφαιρική ομάδα ) και κυρίως την δημοκρατία (εκλογές ).
(Οι κοντές μνήμες και σκέψεις κάνουν τους ανθρώπους ελλιπείς)
Πάνε χρόνια από τότε που εξαθλιωμένοι άνθρωποι ξεκίνησαν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να αναζητήσουν , όχι καλύτερες συνθήκες ζωής , αλλά την ίδια τη ζωή.
Μερικοί από αυτούς τους ταξιδιώτες της επιβίωσης έφτασαν και στο χώρο που οι κάτοικοί του τον προσδιορίζουν με το όνομα ελλάδα.
Ενώ οι ντόπιοι είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια να μεταναστεύουν και οι ίδιοι , για να μπορέσουν να επιβιώσουν , τώρα , από χώρα εξαγωγής εξαθλιωμένων-απελπισμένων εργατών , έφτασαν να γίνουν αποδέκτες στον τόπο τους , το ίδιο ή και περισσότερο εξαθλιωμένων συνανθρώπων τους από άλλα μέρη του πλανήτη.
Η επίφαση της ”ανάπτυξης” , που ιδεοληπτικά κατέλαβε τους κατοίκους της ελλάδας , δημιούργησε ανάγκες που έπρεπε να καλυφθούν. Έργα που σκοπό είχαν να καταδείξουν την ”πρόοδο” ξεκίνησαν να σχεδιάζονται και να πραγματοποιούνται. Δρόμοι , βιομηχανικά-βιοτεχνικά κτήρια , σπίτια , λιμάνια κι αεροδρόμια άρχισαν να φυτρώνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς στον τόπο. Ο χορός του χρήματος πήρε διονυσιακή μορφή και ως άλλοι αρχαίοι μύστες οι περισσότεροι παρασύρθηκαν στη δίνη του ”πιο πολλά,πιο πολλά”.
Παραδοσιακές εργασίες επιβίωσης , με πρώτη και καλύτερη τη γεωργική απασχόληση , άρχισαν να φθίνουν και οι ασχολίες των ανθρώπων επικεντρώθηκαν σε εντελώς παρασιτική κατεύθυνση. Η ”παραγωγή” περιορίζεται στην παροχή υπηρεσιών και στην κατασκευή προιόντων πολυτελείας , που όχι μόνο δεν λύνουν κανένα από τα βασικά βιοτικά ανθρώπινα ζητήματα και ανάγκες , αλλά αντίθετα δημιουργούν ένα κύμα απληστίας και πλεονεξίας στον τόπο.
Για να καλυφθούν οι ανάγκες κατανάλωσης τροφής άρχισαν να εισάγονται προιόντα , τα οποία πλέον δεν μπορούσαν να παράξουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας , όντας απασχολημένοι στο κυνήγι της γκλαμουριάς και του στάτους . Κανένας δεν θέλει τα παιδιά του να γίνουν κτηνοτρόφοι , αγρότες και ψαράδες. Αυτό που ονειρεύονται όλοι είναι κοστούμια και γραβάτες , ως πρωινή ενδυμασία , και φούτερ-πόλο με τρέντι τζινάκια για τις απογευματινές εξορμήσεις στα καφέ , στα μπιστρό και στα tea rooms!
Επειδή όμως κάθε τι που έχει ως κίνητρο την πλεονεξία και το ψέμα κρατά λίγο , άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της κοινωνικής – οικονομικής και ηθικής κρίσης. Αυτά προσπάθησαν , οι ιδεολογικές δεξαμενές τους συστήματος , σε συνεργασία με τους πολιτικούς , τους οικονομικούς και τους πνευματικούς εκφραστές του , όχι να τα επαναπροσδιορίσουν , πόσο μάλλον να τα λύσουν , αλλά να τα καλύψουν ή τουλάχιστον να τα απωθήσουν σε ύστερους χρόνους. Μια φωτεινή ιδέα των συστημικών ήταν να πραγματοποιήσουν ολυμπιακούς αγώνες , για να τονωθεί η , σε πήλινα πόδια , εγχώρια οικονομία. Πάρτυ δισεκατομμυρίων σχεδιάστηκε και στήθηκε από τα αφεντικά για τα αφεντικά . Έπρεπε όμως τα αφεντικά να έχουν και εργάτες . Αλβανοί , πακιστανοί και αιγύπτιοι ήταν η πιο φτηνή και βολική λύση , για να υπάρξει το μέγιστο όφελος . Καραβάνια ”λαθραίων” με τις ευλογίες του νόμου και της τάξης , άρχισαν να κατακλύζουν τον τόπο . Όπως τώρα που το ζητούμενο είναι ”η ελλάδα να γίνει ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός ” , έτσι και τότε , υπόγεια και οργανωμένα οι συστημικοί έστησαν δρόμους μετανάστευσης εξαθλιωμένων χειρώνακτων , για τη ”δόξα και την ανάπτυξη της χώρας μας” και για ( αποκλειστικά ) τον προσωπικό τους υπερπλουτισμό .
Κατάφεραν να κάνουν τον τόπο ένα απέραντο εργοτάξιο άχρηστων και αντικοινωνικών κατασκευών , χρησιμοποιώντας φτηνούς ( σε χρήμα και ζωή ) ”λαθρομετανάστες” ( που οι ίδιοι έφερναν ) . Όσο για τους αυτόχθονες , αυτοί αρκέστηκαν στη δουλειά γραφείου , στην ενασχόλησή τους με το χρηματιστήριο και τα σπορ .
Όπως σε κάθε έωλο και παρασιτικό σχεδιασμό , το τέλος και η κατάρρευση ήρθαν σύντομα. Χάθηκαν αστικές περιουσίες , αστικές καριέρες , αστικές και κυριολεκτικές ζωές , αλλά έμειναν αμανάτι στον τόπο οι εργάτες – οικονομικοί πρόσφυγες , ως παρακαταθήκη από την εποχή της ευμάρειας .
Μερικοί από τους εργάτες – οικονομικούς πρόσφυγες , χώθηκαν πιο βαθιά στην ευρώπη , αλλά οι περισσότεροι εγκλωβίστηκαν εδώ. Δουλειές και μεροκάματα μειώθηκαν , μέχρι του σημείου της εξαφάνισης τους . Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν χωρίς καμιά προοπτική σε ένα ξένο , για αυτούς , τόπο , εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις χειρότερες κι απ’ αυτές που ζούσαν πριν ξεριζωθούν .
Το σύστημα όμως δεν άφησε ανεκμετάλλευτη και αυτή την ευκαιρία . Οι ίδιοι ομολογούν , χωρίς να ντρέπονται , ότι ”η κρίση γεννάει ευκαιρίες”! Είχαν μια τεράστια δεξαμενή εξαθλιωμένων , έτοιμων για πιο άγρια ακόμα εκμετάλλευση . Ξεχασμένες ασχολίες , όπως η γεωργία , η κτηνοτροφία και η αλιεία , ξαναεμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως νέες ευκαιρίες πλουτισμού . Πάμπλουτοι ολιγάρχες αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις γης σε χαμηλότατη τιμή , ή στην καλύτερη περίπτωση , νοίκιασαν τη γη μαζί με τους κατόχους της . Μικροιδιοκτήτες χωραφιών έκαναν αποκλειστικά – πολυετή συμβόλαια διάθεσης της παραγωγής τους με εταιρείες συσκευασίας και εμπορικής διάθεσης γεωργικών – κτηνοτροφικών και αλιευτικών προιόντων . Πολύ και σκληρή δουλειά για τους παραγωγούς , εύκολο και μεγάλο κέρδος για τους εκμεταλλευτές .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω η περιοχή της μανωλάδας . Πάνω από 7.000 (σήμερα) οικονομικοί πρόσφυγες δουλεύουν σε εντελώς απάνθρωπες συνθήκες είτε για τους μικροιδιοκτήτες των χωραφιών , είτε απευθείας για τους μεγάλους εκμεταλλευτές . Συχνό το φαινόμενο να ”προσλαμβάνει” κάποιος 10-20 οικονομικούς πρόσφυγες , να τους χρησιμοποιεί στα χωράφια του για 3-4 μήνες και μετά , όταν έρθει η ώρα της πληρωμής , να καλεί την αστυνομία να μαζέψει τους ”παράνομους λαθρομετανάστες” . Συχνό και το φαινόμενο (από τους πιο ανθρωπιστές!!! ) να τους χρησιμοποιούν με αμοιβή 10-12 ευρώ τη μέρα .
Όλοι μάθαμε για βάρβαρες συμπεριφορές των αφεντικών και των επιστατών τους , τα προηγούμενα χρόνια , σε βάρος των εργατών γης – οικονομικών προσφύγων . Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις δολοφονίες αυτών που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους , τους εξευτελισμούς και τα μαρτύρια ( όπως το σύρσιμο στον κεντρικό δρόμο της μανωλάδας εργάτη-οικονομικού πρόσφυγα με το χέρι πιασμένο στο παράθυρο αυτοκινήτου ) ;;;
Αυτό όμως που ξεχνάμε , εντελώς συνειδητά , είναι το ότι καταναλώνουμε ματωμένες τροφές .
Μια απόπειρα μποικοτάζ της ”φράουλας μανωλάδας” έγινε πέρυσι τέτοιο καιρό . Η συμμετοχή των ντόπιων νοικοκυραίων ήταν από μικρή έως ελάχιστη. Μερικοί εναλλακτικοί ή ψαγμένοι αριστεροί σταμάτησαν να αγοράζουν φράουλες μανωλάδας και στράφηκαν προς τις φράουλες αρκαδίας ή θεσσαλίας , λες και εκεί οι συνθήκες παραγωγής τους είναι έστω και στο ελάχιστο καλύτερες.
Φέτος άρχισαν ήδη οι διαφημίσεις στην τηλεόραση για φράουλες με 1,50 ευρώ το κεσεδάκι από τα LIDL , τη γνωστή πολυεθνική διάθεσης φτηνών και χαμηλής ποιότητας τροφίμων και προιόντων . Οι πάγκοι στις λαικές γέμισαν με φράουλες και , από νοικοκυρές ως επίδοξους εραστές , έτρεξαν να πάρουν το εξωτικό ματωμένο φρούτο .
Ίσως και φέτος να αποφασίσουν κάποιοι ”ευαίσθητοι” να μποικοτάρουν τις φράουλες.Πρέπει όμως να ξέρουν ότι η παραγωγή της φράουλας αποτελεί μόνο το 7% της γεωργικής παραγωγής της μανωλάδας . Η περιοχή παράγει το ίδιο αιματοβαμμένα κουνουπίδια , μαρούλια , ντομάτες , κρεμμύδια , λάχανα , πατάτες , καρπούζια και πεπόνια.
Με το μποικοτάζ της φράουλας ακτιβίζουμε και δεν αντιμετωπίζουμε ούτε καν ακροθιγώς το θέμα . Αποσπασματικές και τάχα συμβολικές κινήσεις είναι πολύ εύκολο να αντιμετωπιστούν από τους εκμεταλλευτές των ανθρώπινων ζωών και των αναγκών των ανθρώπων για σίτιση .
Οριστική λύση στο θέμα (σε αυτή την κοινωνία που υπάρχει ) θα ήταν να αποκτήσουν χαρτιά και ταυτότητες οι οικονομικοί πρόσφυγες-μετανάστες και να αρχίσουν να απολαμβάνουν όλα τα αστικά δικαιώματα που απορέουν από το σύνταγμα (όπως αυτοί το ορίζουν ) , όπως εργασιακά δικαιώματα , ασφάλιση , περίθαλψη , αξιοπρεπή διαβίωση .
Στα παρακάτω βίντεο θα σας παρουσιάσουμε για πρώτη φορά εικόνες από ένα καταυλισμό εργατών γης – οικονομικών προσφύγων της μανωλάδας , που δεν έχει ξαναμπεί κανείς άλλος , εκτός από τους ίδιους.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να μπούμε στον καταυλισμό ήταν απίστευτες . Μας παρακολουθούσαν στενά και οι κρατικοί ασφαλίτες και τα τσιράκια των εκμεταλλευτών . Το πιο δύσκολο όμως ήταν η καχυποψία των ίδιων των οικονομικών προσφύγων . Ενώ βρέθηκαν μερικοί να μας οδηγήσουν στον καταυλισμό , μόλις μπήκαμε , εμφανίστηκαν άλλοι ομοεθνείς τους οι οποίοι απείλησαν εμάς και τους συμπατριώτες τους ότι θα φωνάξουν τα ”αφεντικά” και ότι όλοι θα έχουμε ”συνέπειες” .
Στην ”επίσκεψη” στον καταυλισμό μας συνόδεψε και ένας σύντροφος , ο οποίος μας χάρισε μια υπόνοια υποτυπώδους ασφάλειας ( όση μπορεί να νιώσει κανείς σε ένα χώρο 1.000 περίπου εξαθλιωμένων και τρομοκρατημένων ανθρώπων ) .
Τις συνθήκες στις οποίες ζούνε μπορείτε να τις δείτε και μόνοι σας . Απλά φανταστείτε ότι με τις βροχές και τα κρύα το χειμώνα , ο καταυλισμός ήταν ένας απέραντος λασπότοπος που έκανε ακόμα και το περπάτημα σε αυτόν μια πραγματική περιπέτεια. Τα πλάνα τραβήχτηκαν τον αύγουστο που μας πέρασε και δεν τα παρουσιάσαμε ως τώρα γιατί σεβαστήκαμε μια προφορική συμφωνία.
Όσο αφορά τον τίτλο…
Το ”της γης οι κολασμένοι” δεν αφορά μόνο τους οικονομικούς πρόσφυγες αλλά και όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην αυλή τους. Προστατεύοντας και παλεύοντας για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των οικονομικών προσφύγων στην ουσία παλεύουμε για το δικό μας μέλλον μέσα σε ένα σύστημα που έχει αποφασίσει να ξανασυστήσει τις συνθήκες ζωής του μεσαίωνα και να καταφέρει να ξανακαταστήσει κάθε άνθρωπο δουλοπάροικο και έρμαιο των διαθέσεων της αγοράς και των πλουσίων : του νεοφιλελευθερισμού ή όπως προτιμώ να τον αποκαλώ , της νεοφεουδαρχίας.
Το τίμημα για την ελευθερία είναι η αιώνια επαγρύπνιση. Thomas Jefferson
Στις 11 Γενάρη του 2013 το παγκόσμιο κίνημα για τις ψηφιακές ελευθερίες θρηνεί τον πρώτο του νεκρό. Κυνηγημένος ανηλεώς από το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ για τον πολιτικό του ακτιβισμό και τις ιδέες του ο Aaron Swartz δίνει τέλος στη ζωή του. Ο Aaron πίστευε σε έναν κόσμο ίσης και ανοιχτής πρόσβασης στη γνώση και πάλεψε μέχρι τέλους γι’ αυτό. Με τα λόγια του : “(ο)ι πληροφορίες είναι δύναμη. Αλλά όπως με κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Το σύνολο της παγκόσμιας επιστημονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, που δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, όλο και περισσότερο ψηφιοποιείται, για να κλειδωθεί από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες […] Δεν αποτελεί δικαιοσύνη το να υπακούς σε άδικους νόμους. Ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και, στη μεγάλη παράδοση της πολιτικής ανυπακοής, να δηλώσουμε την αντίθεσή μας σε αυτή την κλοπή από ιδιώτες της δημόσιας κουλτούρας μας”.
Λίγους μήνες αργότερα ο Edward Snowden, ένας μισθωμένος εργαζόμενος στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ (NSA), αποφασίζει ότι δεν πρέπει να ζήσουμε σε έναν διάφανο κόσμο χωρίς μυστικά, έναν κόσμο καθολικής επιτήρησης. Προβαίνει έτσι με αυτοθυσία σε μια πράξη ύψιστης πολιτικής ανυπακοής, διαρρέοντας απόρρητα έγγραφα της NSA στον παγκόσμιο Τύπο, από τα οποία προκύπτει ως αναμφισβήτητο γεγονός η επιτήρηση όλων των ηλεκτρονικών επικοινωνιών (τηλεφωνία, διαδίκτυο) περισσότερου από ένα δις ανθρώπων. Με τις πράξεις του αυτές ο Snowden μας αποκαλύπτει τον μεγαλύτερο μηχανισμό επιτήρησης που φτιάχτηκε ποτέ, γιατί, όπως ο ίδιος δηλώνει, “δεν επιθυμώ να ζήσω σε έναν κόσμο, όπου ό,τι λέω και κάνω καταγράφεται. Αυτό είναι ένα καθεστώς το οποίο δεν επιθυμώ να υποστηρίξω ή στο οποίο να υπακούσω”.
Οι ψηφιακές μας ελευθερίες βρίσκονται σήμερα σε οπισθοχώρηση και διαρκή απειλή. Η 11η Φλεβάρη έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα δράσης για να αντιπαλέψουμε για τις ελευθερίες αυτές. Με αφορμή το παγκόσμιο κάλεσμα σε δράση ομάδες και συλλογικότητες διοργανώνουν εκδηλώσεις για τις ψηφιακές ελευθερίες. Η 11η Φλεβάρη να γίνει μία ημέρα που συντονιζόμαστε και στην Ελλάδα για την ελευθερία στον ψηφιακό κόσμο.
Στη πλατεία Όλγας υπάρχει το εξαόροφο κτήριο του εργατικού κέντρου Πάτρας. Σε αυτό στεγάζονται όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων του νομού Αχαίας.
Το κτήριο ανήκει στο κράτος , καθώς το καθεστώς των περιουσιακών στοιχείων των συνδικαλιστικών ενώσεων έχει τη μορφή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Κατ΄αρχήν έχουμε μάθει ότι το κτήριο πέρασε στη κυριότητα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτική Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και είναι θέμα χρόνου η ενοικίαση ή ακόμα και η πώλησή του.
Μέχρι σήμερα στο κτήριο στεγάζονται τα εργατικά σωματεία τα οποία έχουν γραφεία στο χώρο του κτηρίου και χρησιμοποιούν το μεγάλο αμφιθέατρο , χωρητικότητας 350 θέσεων , στο ισόγειο , για τις συνελεύσεις τους. Υπάρχουν κι άλλες μικρότερες αίθουσες συνελεύσεων , όπως αυτή του 4ου ορόφου και μέχρι πριν λίγους μήνες , ο χώρος του ημιόροφου.
Από τις αρχές του Νοέμβρη ο χώρος του ημιόροφου νοικιάστηκε – παραχωρήθηκε σε ιδιώτη για τη λειτουργία κυλικείου.
Και εδώ αρχίζουν τα τρελά.
Το κυλικείο ονομάστηκε ”Χωρίς Χρόνο , κυλικείο , cafe-bar , αναψυκτήριο”.
Ο τύπος που εκμεταλλεύεται το ”κυλικείο” είναι ο ίδιος που είχε το κυλικείο στο χώρο που το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε , μέχρι πριν λίγο καιρό , τα κεντρικά γραφεία του κόμματος στη Πάτρα , στην οδό Γεροκωστοπούλου. Με το που το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τα γραφεία , λόγω έλλειψης χρημάτων και ψηφοφόρων , θεωρήθηκε σωστό να δοθεί νέος χώρος στον ιδιοκτήτη του κυλικείου και αποφασίστηκε να μετακομίσει η επιχείρησή του στο εργατικό κέντρο.
Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας είναι γνωστό πρασινοφρουρός , πρόεδρος των εποχικών δασοπυροσβεστών για χρόνια , στέλεχος του τοπικού ΠΑΣΟΚ και απαραίτητος διαμεσολαβητής κάθε είδους ρουσφετιού. (Όταν χτες ο adiasistos αναρωτήθηκε , με αφορμή την επίθεση ενάντια σε αστυνομικούς που φυλάνε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη , ποιος είναι ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα γραφεία , του απαντήσαμε ότι ο κύριος λόγος του πλέον είναι τα ρουσφέτια.)
Μετέφερε λοιπόν το κυλικείο στο εργατικό κέντρο και έβαλε καρέκλες , τραπέζια , μπάρες και ψηλά σκαμπό όχι μόνο στο χώρο του ημιόροφου , αλλά και στο ισόγειο μέσα κι έξω απ΄το κτήριο. Με το που μπαίνει κάποιος στο κτήριο κάνει σλάλομ ανάμεσα σε καναπέδες , μπάρες και ψηλά σκαμπό. Ακόμα και η είσοδος του μεγάλου αμφιθεάτρου , μια τεράστια , τετράφυλλη ξύλινη πόρτα , έχει καλυφθεί από μπάρες και σκαμπό , κάνοντας έτσι την πρόσβαση δύσκολη καθώς έχει μείνει ανοιχτό μόνο το ένα από τα τέσσερα φύλλα της πόρτας.
(Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί πριν την ολοκλήρωση της ”διακόσμησης” του χώρου του ισογείου. )
Ο ”κυλικειάρχης” κρατάει και τα κλειδιά όλου του κτηρίου και το ανοίγει και το κλείνει ανάλογα με τις ώρες λειτουργίας του ”καταστήματος”!
Πριν λίγους μήνες , δημιουργήθηκε στη Πάτρα το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων ,, μετά από απαίτηση πολλών νυν και πρώην εργαζομένων. Ζήτησαν από τη διοίκηση του εργατικού κέντρου να τους παραχωρηθεί αίθουσα για το σωματείο και δικαίωμα στη χρήση του αμφιθεάτρου για τις συνελεύσεις. Η διοίκηση του εργατικού κέντρου αρνήθηκε στο σωματείο τη χορήγηση γραφείων στο κτήριο με το αιτιολογικό ότι οι άνεργοι δεν είναι εργαζόμενοι και συνεπώς δεν δικαιούνται γραφεία , ενώ οι επισφαλώς εργαζόμενοι ανήκουν σε κλαδικά σωματεία τα οποία ήδη έχουν γραφεία στο χώρο !!!
Όταν τον Αύγουστο του 2013 το κράτος σε συνεργασία με το δήμο της Πάτρας μπήκαν στην καταλήψεις του Παραρτήματος , Μαραγκοπούλειου και του στεκιού του ΤΕΙ , οι αλληλέγγυοι των καταλήψεων , στην προσπάθειά τους να βρουν χώρο για συνελεύσεις , αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το εργατικό κέντρο. Υπήρχαν δύο σκέψεις. Η πρώτη ήταν να ζητηθεί τυπικά ο χώρος του αμφιθεάτρου του εργατικού κέντρου από τη διοίκηση και η δεύτερη να γίνει κατάληψη του αμφιθεάτρου για όση ώρα διαρκούσαν κάθε φορά οι συνελεύσεις. Επικράτησε η πρώτη άποψη και βρέθηκαν ορισμένοι σύντροφοι οι οποίοι επώνυμα και με τις ”ταυτότητες στα χέρια ” πήγαν στον πρόεδρο του εργατικού κέντρου και ζήτησαν την περιστασιακή χρήση του χώρου. Ο πρόεδρος , επειδή φοβήθηκε μόνιμη κατάληψη , έδωσε την άδεια με την προυπόθεση μα ενημερώνεται για το χρόνο των συνελεύσεων και να μην γίνονται ζημιές στο χώρο. Αυτό συνεχίστηκε για τέσσερις μήνες περίπου αλλά κάτω από την πίεση των τοπικών εφημερίδων και blogs (που εκφράζουν τη συντηρητική και αντιδραστική άποψη των δημοτικών , οικονομικών και κοινωνικών αρχών της πόλης ) το εργατικό κέντρο σταμάτησε να δίνει άδεια για τη χρήση του αμφιθεάτρου.
Οι αλληλέγγυοι των καταλήψεων αποφάσισαν επιτέλους να μην ζητάνε άδεια για τη χρήση του αμφιθεάτρου και έτσι όταν αποφασίζεται συνέλευση μπαίνουμε στο χώρο και γίνονται οι συνελεύσεις.
Το ίδιο αποφάσισε και το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων και σταμάτησε να ζητάει άδεια χρήσης του αμφιθεάτρου.
Ήδη , από τις αρχές του Δεκέμβρη , που άρχισε να λειτουργεί το κυλικείο στο εργατικό κέντρο , ο ”επιχειρηματίας” κλειδώνει την κεντρική πόρτα (η οποία με ένα απλό σπρώξιμο ανοίγει) , τοποθέτησε κάμερες εικόνας και ήχου μέσα και έξω από το εργατικό κέντρο και έκανε το κυλικείο χώρο συγκέντρωσης ασφαλιτών.
Στο χώρο του αμφιθεάτρου εξακολουθούν να γίνονται κάθε Τρίτη οι συνελεύσεις του εργαλειοφόρου ( ανοιχτή αναρχική συνέλευση ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά) , των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων , του ΚΕΕΡΦΑ και οποιασδήποτε άλλης συλλογικότητας ή ομάδας έχει ανάγκη από ένα χώρο συζήτησης.
Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τα αναγνωρισμένα σωματεία που χρησιμοποιούν ”νόμιμα” το χώρο είτε δεν έχουν λάβει θέση για το ζήτημα του κυλικείου και των συνελεύσεων , είτε είναι αρνητικά στη διάθεση του χώρου στις συλλογικότητες και ομάδες.
Αναπόφευκτα , η σύγκρουση θα επέλθει και γι΄αυτό παρουσιάζουμε σήμερα τα όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής , για να μην μπορεί κάποιος να παρουσιάσει άλλες αιτίες και αφορμές και να ρίξει το φταίξιμο σε κατασκευασμένες – μεθοδευμένες εξελίξεις.
Ήδη το σωματείο των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων εξετάζει το θέμα από τη νομική του πλευρά (αλλαγή τρόπου χρήσης του ημιόροφου , διαγωνισμός η ανάθεση του κυλικείου στο συγκεκριμένο ”επιχειρηματία” , τρόπο λειτουργίας του κυλικείο ενώ είναι κανονικό cafe-bar , νομιμότητα για τη χρήση καμερών και άλλα).
Είναι πασιφανές ότι το σύστημα που ανέθρεψε και χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο είδος συνδικαλισμού , για να μπορέσει να ελέγξει τους εργάτες , χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο κυλικείο , cafe-bar , αναψυκτήριο , ως δούρειο ίππο για να αποστειρώσει – αποτελειώσει κάθε ίχνος αντίδρασης και αντίστασης και να καταδείξει ότι αυτό κάνει κουμάντο στα πάντα , αδιαφορώντας ακόμα και για τη νομιμότητα που το ίδιο έχει δημιουργήσει.
Σ’όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε ότι το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζόμενων κάλεσε στις 13/1/14 σε πανπατραική συνέλευση , στο χώρο του εργατικού κέντρου,όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς της πόλης καθώς κ όλα τα μεμονωμένα άτομα,για να κουβεντιάσουν κοινές δράσεις. Η τεράστια συμμετοχή θορύβησε τους εργατοπατέρες του εργατικού κέντρου με αποτέλεσμα να οξυνθεί η έχθρα τους προς το σωματείο.
Και τέλος,ο χώρος της πλατείας Όλγας,που βρίσκεται το εργατικό κέντρο,αποτελεί το χώρο που μαζεύονται αναρχικοί και αριστεροί και είναι ο μόνιμος πονοκέφαλος των καθεστωτικών δυνάμεων. Στο σχέδιό τους είναι να ”καθαρίσουν” την περιοχή από τα αντιδραστικά στοιχεία. Ξεκίνησαν με το κλείσιμο της κατάληψης του Παραρτήματος (που βρίσκεται 200 μέτρα από την πλατεία) , συνεχίζεται με την αστυνομική καταστολή και την προσπάθεια εκδίωξης των ανθρώπων που μαζεύονται στη πλατεία και κορυφώνεται με τον εξωραισμό του εργατικού κέντρου και την αποστείρωση του από την κοινωνία , ώστε τίποτα να μην είναι αντίθετο στα σχέδιά τους για εξάλειψη κάθε διαφορετικής φωνής και γνώμης.
Έξω απ’ τη βουλή χτες βράδυ βλέπουμε ξαφνικά μπροστά μας , μετά από πολύ καιρό , το σύντροφο γέρο-χασοδίκη Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , οικία μορφή που εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν περιμένουμε να τον δούμε.
”Χαιρετώ από καρδιάς τα παιδιά , που σ΄αυτά βλέπω τον εαυτό μου” μας είπε.
”Γειά σου γέρο ” του απαντήσαμε ”πως πάει,πώς τα βλέπεις τα πράματα;”
”Κοιτάξτε” μας είπε ”το να μαζεύονται ελάχιστες χιλιάδες μισοκακόμοιροι αστοί δάσκαλοι , για να διαμαρτυρηθούν για τις απολύσεις μερικών από αυτούς , τη στιγμή που οι νομοθέτες επανακαθορίζουν τις ζωές όλων των κατοίκων αυτής της χώρας , νομίζω ότι απαντάει και στο πως πάει και στο πως βλέπω τα πράματα , που με ρωτήσατε.
”Και τι θα ‘πρεπε να κάνουν , ρε ρεμάλι , οι άνθρωποι αφού χάνουν τη δουλειά τους και ανατρέπεται όλη τους η ζωή;” τον ρωτάμε.
”Κοιτάχτε να δείτε, αυτού του είδους οι διαμαρτυρίες έχουν δοκιμαστεί κι έχουν αποτύχει εντελώς. Ανέξοδες μαζώξεις για αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί”.
”Και τι προτείνεις ρε χασοδίκη;” του απαντάμε ”τι μπορούν να κάνουν οι καθηγητές , εκτός από το να βγουν στο δρόμο;”
”Δύο επιλογές υπάρχουν” απαντά ” ή συνεχίζουν να κάνουν κανονικά τα μαθήματά τους κ στο τέλος του ωραρίου τους κάθε μέρα παραμένουν στα προαύλια των σχολείων τους και ανάβουν ρεσώ και διαμαρτύρονται ειρηνικά για τα βάσανα , έτσι γενικά και αόριστα , της ζωής ή ξεσηκώνουν τους μαθητές τους , για να πολεμήσουν έχοντας ως σύμμαχο την οργή της νιότης.”
”Τσοπάνη!!!” λέει ο ένας , ”ου ρε γιδοβοσκέ!!!” απαντά ο άλλος στον χασοδίκη των Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου . ”Τολμάς ρε ρεμάλι να προτείνεις να χρησιμοποιήσουμε τα παιδιά του κόσμου ως ασπίδα για τις μάχες μας; ”ρωτά ο ένας μας κοιτάζοντάς τον άγρια. ”Δε ξέρεις ότι ο ρόλος του δασκάλου είναι να προστατεύει και με τις γνώσεις και με το σώμα τους μαθητές του; Από που κι ως που νομιμοποιούμαστε να ποδηγετούμε και να χρησιμοποιούμε τα παιδιά μας και τα παιδιά του κόσμου , για ένα αγώνα που δεν είναι δικός τους, αλλά δικός μας.””
”Το ΄χασες παλιόγερε” του λέει ο άλλος ”που τολμάς να προτείνεις μετάθεση αγώνων από τους καθηγητές στους μαθητές! δεν ξέρεις όχι μόνο την ιερότητα της σχέσης δασκάλου μαθητή , αλλά ούτε έχεις ίχνος αξιοπρέπειας πάνω σου.ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ!!!”
”Βιαστικούς και ρηχά σκεπτόμενους , όπως κάθε φορά σας βρίσκω . Εξαντλείτε το δίκιο και την επαναστατικότητά σας (όταν τη θυμάστε) με αυτοκτονικές , αδιέξοδες και ανούσιες πράξεις.Ρε , αν ο ένας είναι ψηλότερος και δυνατότερο από ΄σένα και βρεθείτε φάτσα με φάτσα στο δρόμο και σ’ αρπάξει απ΄το λαιμό και ‘συ δεν φτάνεις να αρπάξεις το λαιμό του , τότε τον αρπάζεις απ’ τ’ αρχίδια ! Το κράτος και το σύστημα κρατάει όμηρο τις ζωές , την αξιοπρέπεια και την ελευθερία σας . Εσείς , οι δάσκαλοι , κρατάτε όμως όμηρο τα παιδιά του. Αν νομίζετε ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε έναν ύπουλο και αδίσταχτο εχθρό με το σταυρό στο χέρι , θα είστε πάντα οι χαμένοι. Το κράτος και το σύστημα δεν έχουν υπόσταση , έχουν υποστηριχτές. Αυτοί οι υποστηριχτές αναλαμβάνουν να προφυλάσσουν και να συντηρούν απρόσωπους θεσμούς και εξαιτίας των συμφερόντων τους (που δεν είναι απρόσωπα αλλά υλικά) γίνονται οι φύλακες του ”νόμου και της παράδοσης”. Με τους φύλακες παλεύετε τόσα χρόνια και όχι μ’ένα άυλο μόρφωμα που η μόνη δύναμη που έχει οφείλεται στο ότι έχει υποστηριχτές. Οι υποστηριχτές όμως έχουν μια αχίλλειο πτέρνα , έχουν απογόνους , παιδιά. Αυτά τα παιδιά τα έχετε τη μισή μέρα στα χέρια σας και αντί να το εκμεταλλευτείτε αυτό , φροντίζετε να παραμένουν άξιοι συνεχιστές του έργου των υποστηριχτών προγόνων τους! ! ! Συνεχίστε λοιπόν να έχετε ηθικούς ενδοιασμούς απέναντι σ’ ένα ανήθικο , άυλο μόρφωμα , μια ιδέα που μοναδικό σκοπό έχει την διαιώνιση της ιδιοκτησίας και της συνεπαγόμενης βαρβαρότητας”.
Σαστισμένοι απ’την ανάλυση του συντρόφου γερο-χασοδίκη Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , αδυνατούμε να αρθρώσουμε λέξη.
Και έτσι όπως αθόρυβα ήρθε ο γερο-χασοδίκης των Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , έτσι έφυγε ψιθυρίζοντας ”Τα ρεσώ , τα ρεσώ ! ! ! ”
Οι Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης – 98fm αποχώρησαν χτες το βράδυ από την ΕΡΤ λόγω των γεγονότων με το πανό αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Θεωρούμε την κίνηση αυτή άσκοπη, διασπαστική και αυταρχική.
Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων όχι με εκπομπές από το κτήριο, αλλά με την όποια φυσική μας παρουσία έξω από αυτό. Αναμένουμε τυχόν εξελίξεις που θα μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση της απόφασης μας.
Σκοπός της κυβέρνησης είναι να εξευτελιστούν οι καθηγητές ώστε αυτοί να αποτελέσουν το παράδειγμα και για όλους τους άλλους εργαζόμενους.Με πρόσχημα την επιστράτευση , επιβάλλει βίαιη αναπροσαρμογή των εργασιακών συνθηκών , που ίσχυαν μέχρι τώρα και με αυτό το τρόπο η επιστράτευση λειτουργεί συμπληρωματικά στις αλλαγές που επιβάλει ο νέος νόμος.
Καταγγέλλουμε τη συνεχιζόμενη πολιτική επιστράτευσης των εκπαιδευτικών που έχει επιβάλει η κυβέρνηση και που συνεχίζει να κρατά σε καθεστώς ομηρίας και στρατωνισμού του εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Αποδεικνύεται πως ο στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν, όπως ισχυριζόταν, να γίνουν ομαλά οι εξετάσεις, αλλά να πληγεί το θεμελιώδες δικαίωμα των εκπαιδευτικών αλλά και όλων των εργαζομένων, να διεκδικούν με απεργία τα δικαιώματά τους.
Καταγγέλλουμε το Υπουργείο Παιδείας το οποίο μέσω της διοίκησης επιβάλει καταναγκαστικές υποχρεώσεις στους εκπαιδευτικούς. Συγκεκριμένα με εντολές που διαβιβάζονται μέσω διευθυντών εκπαίδευσης επιβάλλει στους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε σχολεία που είναι εξεταστικά κέντρα αλλά δεν εμπλέκονται στις εξετάσεις, να παραβρίσκονται με υποχρεωτική παρουσία (χωρίς να έχουν εργασία αφού βρίσκονται εκτός του εργασιακού τους χώρου) από τις 8 πμ μέχρι τις 2 μμ σε άλλα σχολεία ή ακόμα και αθλητικά κέντρα και γήπεδα!!
Σύμφωνα και με το γνωμοδοτικό σημείωμα του νομικού μας συμβούλου «η πολιτική επιστράτευση, ανεξάρτητα από τα θέματα της ορθής εδραίωσης της κατά το Σύνταγμα και τις διεθνείς υποχρεώσεις της Χώρας, είχε ως υποτιθέμενο στόχο την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων με την παροχή όχι νέας μορφής καταναγκαστικής εργασίας, αλλά εκείνης που κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων ίσχυε στο παρελθόν και την οποία θα προσέφεραν οι εκπαιδευτικοί εάν δεν είχε μεσολαβήσει η απειλή πραγματοποίησης απεργιακών εκδηλώσεων.
Η κατάλυση άλλων δικαιωμάτων πέραν αυτών που υποτίθεται ότι εξυπηρετούνται από την πολιτική επιστράτευση θα ήταν εκ νέου αντίθετη και προς το Σύνταγμα και προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της Χώρας και προς την αρχή της αναλογικότητας, αλλά εμφανώς θα βρισκόταν και πέραν του ουσιαστικού υποτιθέμενου σκοπού της ανάγκης διεξαγωγής πανελλαδικών εξετάσεων και του πλαισίου της συγκεκριμένης πολιτικής επιστράτευσης».
Η επιβολή λοιπόν μιας εξαναγκαστικής υποχρέωσης, οι εκπαιδευτικοί δηλ. να υποχρεούνται σε παρουσία χωρίς έργο σε άλλα κτίρια, είναι εκδικητική και αδικαιολόγητη, καθώς δεν εξυπηρετεί τις συνήθεις και σε οποιαδήποτε εκδοχή ανάγκες των εξετάσεων και των σχολείων. Βρίσκεται εκτός των ορίων ακόμα και της επίταξης.
Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να μη φοβούνται και να μην αποδέχονται αυτή την καταφρονητική και εξευτελιστική μεταχείριση. Καμία εντολή πέρα από εκπαιδευτικό και διοικητικό έργο που τους έχει ανατεθεί στην σχολική τους μονάδα δεν είναι νόμιμη.
Τονίζουμε ότι θα στραφούμε με κάθε νόμιμο μέσον εναντίον όσων ασκούν τέτοια μέσα εναντίον των καθηγητών, επιβάλλοντας αδικαιολόγητα και παράνομα μέτρα καταναγκασμού.
Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας την κυβέρνηση:
• Να ανακληθούν τώρα αυτές οι παράνομες εντολές για υποχρεωτική παραμονή των εκπαιδευτικών σε άλλα κτίρια από αυτά στα οποία εργάζονται. Οι εκπαιδευτικοί εργάζονται στο χώρο εργασίας τους, όπως γινόταν πάντα.
• Να ανακληθεί αμέσως η πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών.
Αφίσα για το θάνατο συναδέλφισσας στην pizza fan στην Πάτρα
Η αφίσα κολλήθηκε σε 2000 κομμάτια στην Αττική και στην Πάτρα. Ο λόγος που βγήκε αυτή η αφίσα ήταν ο θάνατος της Ράντκα Νικόλοβα εν ώρα εργασίας στο κατάστημα pizza fan στην Πάτρα στην οδό αγίας σοφίας. Στην αφίσα, επίσης, περιγράφονται οι συνθήκες εργασίας της πρωινή βάρδιας, (δηλαδή τη βάρδια που η Ράντκα πέθανε). Ακολουθεί το κείμενο της αφίσας.
Ή ΘΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ Ή ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ
Η Ράντκα Νικόλοβα, 38 χρονών, ήταν εργάτρια στην κουζίνα σε κατάστημα της pizza fan στην πάτρα. Βρέθηκε νεκρή εν ώρα εργασίας, κλειδωμένη μέσα στο κατάστημα, ημέρα Δευτέρα 14 Γενάρη. Οι πρώτες εκτιμήσεις έλεγαν πως η κοπέλα πέθανε απόκαρδιά. Το θέμα κουκουλώθηκε.
Ως γνωστό, η καρδιοπάθεια δεν είναι αρκετός σαν λόγος για να πεθάνει κάποιος/α. Αλλά ναι, η καρδιά μας στην pizza fan δε φαίνεται να φτάνει.
Σαν εργάτες/εργάτριες στα εν λόγω καταστήματα έχουμε βιώσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να δουλεύει κανείς στην κουζίνα. Όσοι και όσες έχουμε δουλέψει το πρωινό Δευτέρας στην pizza fan ξέρουμε ότι ένα άτομο επωμίζεται απίστευτο φόρτο εργασίας. Ασήκωτες παραλαβές που πρέπει να τοποθετηθούν στην κατάψυξη/ψυγεία -πολλές φορές φτάνουν μισό τόνο. Το μαγαζί χρήζει μεγάλης προετοιμασίας γιατί έχει αδειάσει λόγω π/σ/κ, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να γίνει καθαριότητα σε όλους τους χώρους. Παράλληλα ο εργαζόμενος έχει φορτωθεί όλες τις δουλειές του υπευθύνου (παραλαβές, τσεκάρισμα, υπογραφές, πληρωμές, καταθέσεις, τηλέφωνα που χτυπάνε ακατάπαυστα για διάφορες δουλειές). Όλα αυτά τα κάνει ΕΝΑ άτομο.
Η πίεση από τους εργοδότες είναι επίσης ανυπόφορη. Όλα αυτά συχνά υπό το βλέμμα του αφεντικού που μέσω καμερών παρακολουθεί από το σπίτι του όλο το μαγαζί και παρεμβαίνει τηλεφωνικά για παρατηρήσεις on the spot.
Η Ράντκα μάλλον ήταν αδήλωτη την ώρα που πέθανε, όπως και πολλοί εργαζόμενοι στην pizza fan.
Η pizza fan δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα στα μαγαζιά εστίασης όπως και σε πολλά κάτεργα, που στηρίζουν τα κέρδη τους στην ολοένα σκληρότερη εκμετάλλευσή μας.
It was Kamal, an Afghan refugee-laborer, whom we met and exchanged phone numbers at Manolada.
He told me that he and 16 other compatriots went to ask their 45-days wage for work they offered at Vagelatos strawberry producer.
We’ll have to clarify here the way they hired and paid those refugees-workers:
The producer – landowner, finds the “leader” of a workers group and makes the proper agreements with him. They arrange the work days and the fee(regarding the current case, for 45 days of labor, the workers would be paid €350 each).
The “leader” of the group supervises his fellow workers and when the work is done he carries the wages from the boss to the workers, keeping for himself a considerable amount.
Let’s get back to the phone call.
Kamal told me, that his compatriot did not pay them and told them that the boss didn’t have any money to give them now and that they will receive their fees later.
He asked me “what should we do”? I told him to wait for the next day, to stay calm and be alert so that the incidents of the shootings at Manolada will not be repeated.
At 23:21 in the evening, Kamal calls me again, he was very upset and he told me that two of his fellow compatriots were stabbed.
From what I understood, the 17 laborers sat down to eat their dinner and after they finished their meal, they exited their shack to wash their dishes at the outdoor faucet.
There, Nasis or Nazir was waiting for them and after he stabbed one of the workers in the back and stabbed another worker in the thigh, he fled.
I told Kamal to call 911 and transfer the injured at the Health Center at Vardas (4 km from there).
He told me that no one has papers (migration papers) and that he is afraid to call for an ambulance because the police will arrive and will arrest them all.
I told him to take the wounded on the main road and stop a car to help them and transfer them at the Health Center.
He hanged up the phone and I started reporting the issue on Twitter while calling reporters who live in Athens.
A well known reporter called Kamal and as he told me he found him at the police station.
The police officer asked Kamal who was he talking with and took his phone from his hands. When the officer realized to whom Kamal was talking to he informed the journalist that the issue is under control and that the Bangladeshis (migrants was all the same to him) clashed between themselves and that the greek employer had already paid the “leader” – middleman of the “foreigners” and that he kept the money.
As I learned later from Kamal, the migrant who was most seriously injured in the back, was transferred at Patra’s hospital.
They asked from Kamal that I should talk to the officer, but the voice that was heard from the phone said “NO NO”!
Today, 10/05/2013, I called Kamal early in the morning. His phone was off.
I must point out that I realized that they will try to present the incident as a dispute between the “leader” and the workers for keeping their wages for himself (the leader).
Anyway, the fact is that basic human rights are not recognized regarding refugees land laborers making them vulnerable to the barbarity of their boss as well as to the exploitation of their compatriots’ cartels.
The right to get paid for their work can be easily not recognized because they cannot resort to any institutional authority of the state, because they don’t have immigration documents, therefore they don’t exist.
I must point out once again that the agreed net fee for the 45 day work is €217 from the €350 in total.
The rest of their wage (the €133) will be kept for the shacks’ rent allocated by the employer and for the middleman’s fee.
The crime continues at Manolada and I fear that if nothing is done IMMEDIATELY with their documents and the work – residence permits, the situation will become rougher in the coming days.
Manolada’s strawberry production covers less than 10% of the total agricultural production.
The refugees land laborers work also at the tomatoes, lettuce, peppers and other agricultural products’ greenhouses of this region all year.
The Blood Strawberries boycott is ineffective if not combined with other products that are produced there under those unacceptable conditions.
Until this moment at 12:43, I managed to communicate with Kamal.
He is being IMPRISONED at Patra because he has no immigration documents along with the rest of his compatriots.
I fear that Kamal will be charged.
Kamal is the man carrying the yellow flag with the plaid shirt in the center of the photo.
15:30 Kamal reached his shack – he is well.
Their owed money were confiscated by the police and our actions are now directed towards to be given to the workers.
He thanks you all for the interest you have showed.
Visiting quite often Manolada to find the refugees land laborers and stand in solidarity with them, I found myself in a new host of problems and conditions that are maintained as a result of the main problem.
On Sunday 28/4, during the course of Manolada’s rally to Vardas’ police station (approximately 4 km) I had the opportunity to talk with some refugees land laborers.
At some point I ask a Bangladeshi companion:
– Dude, where do you go to get laid? Are there any women who you pay to go with?
He replied:
– There are houses, mostly in the fields, that have women and we go for €20.
I asked him if the women were Greek or foreign and he replied that there are from all over the world, even “chinese girls” as he told me!
I asked him, who owns the houses and the women. He replied they are owned by Greeks but they rarely go there themselves, and they have Rumanians, Bulgarians and “gypsies” to hold the post.
I asked him, in what condition are those women. He replied that they are not pretty, that they have them locked up in the rooms and they never go out. He also told me that they never speak, they don’t event tell their names, not even a nickname. He even said that those houses work day and night, everyday.
The same chat (with the same findings) I performed with the other refugees the previous and next days that followed.
What was different was that he showed me the area where one of the houses are “there, after the river, about a half an hour walking” he told me.
From various conversations with the refugees, I’ve become aware that their camps are filled with police and their employers’ informers – rats.
So I ask, is it possible that those informers are not aware of the situations, of which I’ve learned with a simple question?
And if they know, what do they do about it?
Of course, women trafficking is a long and rich business world wide, but we must not forget that besides the unethical part, it ALSO illegal.
I have not seen or heard any court conviction or any media (big or small) dealing with this matter.
Next to us, there is a parallel world – an underworld that with tolerance, or should I say “backed by the system”, distributes slaves, drugs, explodes bodies and souls and becomes rich from this filthy wealth while it manages to overrule.
PS1: Legitimate “houses” in the area are 4-5 and accordingly to the law up to 2 women are allowed to work there (in those houses apparently, there are more beautiful women, therefore they get visited by the locals).
PS2: After asking one refugee on what do they do if they don’t have money, he said that the younger and weaker compatriots or other nationality migrants are being raped.
PS3: The profits of this trafficking enterprise – investment at Manolada area are huge, considering the 8.000 muslim men, from 15 to 45 years old. (guaranteed clientele – monopoly).
PS4: I would like you to think that the locals reproduce the social structures and habits of their community in the refugee – slave population.
metaretriever2 