Κακός χαμός με ένα κροκοδειλάκι που άφησε (;) κάποιος “συνάνθρωπος” στο τεχνητό φράγμα ενός ποταμού στην Κρήτη.
Να το πιάσουμε γιατί θα μας φάει , θα μας φάει τα ζωντανά μας , τρώει τις πάπιες κι ένα σωρό άλλες φοβίες ανασφαλών ανθρώπων που καθετί που ξεπερνά την καθημερινότητα και εξάπτει τις φοβίες τους αντιδρούν υστερικά ζητώντας άμεση απομάκρυνση ακόμα και αφανισμό.
Ο μύθος της “κοκκινοσκουφίτσας” και του κακού λύκου , αρχέτυπο της απειλής της φύσης ενάντια στον άνθρωπο – εξουσιαστή βρήκε την σύγχρονη αποτύπωσή του στον κροκόδειλο της Κρήτης.
Ένα ζώο που ο άνθρωπος θέλησε (όπως όλα τα άλλα) να το κάνει pet για δείξει την ανωτερότητά του , να τα χρησιμοποιήσει ως αυτοεπιβεβαίωση , να τα χρησιμοποιήσει ως ψυχοθεραπεία και συντροφιά , έφτασε στο σημείο να αποτελεί απειλή για τον πολιτισμό και την “φυσιολογική ζωή” και άρα απειλή που πρέπει να εξουδετερωθεί.
Στα 300χλμ πιο βόρεια , σε ζωολογικό κήπο(φυλακή) της Αθήνας ζουν κροκόδειλοι σε αιχμαλωσία.Ακόμα και 3.000 χλμ βορειότερα , σε ζωολογικούς κήπου της Μόσχας , οι νοικοκυραίοι βλέπουν αυτοί και τα παιδιά τους ,κροκόδειλους σε αιχμαλωσία πληρώνοντας ακριβά την περιέργειά τους. Απαγορεύει ο πολιτισμός μας όμως , οι ανοιχτές δυτικές δημοκρατίες μας , της ελεύθερη ύπαρξη πλασμάτων στη φύση , ό,τι είδους και να είναι , ακόμα και ανθρώπων.
Να πιαστεί ο κροκόδειλος , να αιχμαλωτιστεί και να κλειστεί σε φυλακή – ζωολογικό κήπο , να εξαλειφθεί η απειλή , να κάνει πράξη το κράτος τη μηδενική ανοχή , να δώσει ένα παράδειγμα πλήρους ελέγχου της κοινωνίας , να υπάρξει ασφάλεια και κανονικότητα και όλα αυτά όχι μόνο με την σύμφωνη γνώμη της ¨κοινωνίας” αλλά και κάτω από την αγωνιώδη παράκληση των κατοίκων να έρθει το κράτος να τους σώσει.
Αυτή η νοοτροπία και ” λογική ” εμφάνισε τους πρόσφυγες ως λαθρομετανάστες (να υπάρξουν οι κροκόδειλοι στο φυσικό τους περιβάλλον , να υπάρξουν οι πρόσφυγες στη πατρίδα-φυσικό τους περιβάλλον).
Αυτή η νοοτροπία γέμισε το αιγαίο νεκρά κουφάρια ανθρώπων , αυτή η νοοτροπία έχτισε φράχτες στον Έβρο , αυτή η νοοτροπία έφτιαξε αμυγδαλέζες και κορίνθους.
Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΑΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ.
ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΘΗΛΥΚΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ Η ΖΩΗ ΤΟΥ.
Αναχώρηση από Αθήνα την ΚΥΡΙΑΚΗ 15/06, στις 10:30, ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΤΗΣΙΩΝ Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, καλεί την Κυριακή 15 Ιουνίου (Διεθνής Ημέρα Δράσης Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης) σε συγκέντρωση και πορεία έξω από το κέντρο κράτησης Κορίνθου. Για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζομένους μετανάστες οι οποίοι με κάθε δυνατόν τρόπο αντιστέκονται στην βαρβαρότητα του εγκλεισμού τους, για να απαιτήσουμε το κλείσιμο όλων των Στρατοπέδων Συγκέντρωσης.
Θα συναντηθούμε στις 10:30 στο Μουσείο στην Πατησίων και θα αναχωρήσουμε με πούλμαν. Στην Κόρινθο θα πραγματοποιηθεί πορεία μέσα από την πόλη προς το Κέντρο Κράτησης και μετά συνέλευση με τοπικές ομάδες/ πρωτοβουλίες.
Η αναχώρηση από την Κόρινθο προς την Αθήνα θα γίνει στις 17:00.
Όσοι και όσες επιθυμούν να συμμετέχουν στην πορεία ας δηλώσουν συμμετοχή το συντομότερο για να γνωρίζουμε πόσα πούλμαν θα χρειαστούμε.
Σε κινητοποίηση βρίσκονται οι κρατούμενοι στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης μεταναστών της Κορίνθου, διαμαρτυρόμενοι για την επ’ αόριστο παράταση της κράτησης πέραν του 18μηνου, του ανώτατου ορίου που προβλέπει ο νόμος για εξαιρετικές περιπτώσεις. Όπως οι ίδιοι μάλιστα αναφέρουν στην ανακοίνωση τους:
“Όταν άνοιξαν τα κέντρα κράτησης, η ελληνική κυβέρνηση δημοσίευσε ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο η μέγιστη περίοδος κράτησης προσφύγων ήταν έξι μήνες. Έπειτα αύξησαν την περίοδο κράτησης σε ένα χρόνο, ύστερα σε ενάμισι χρόνο και σήμερα αυτή είναι η μέγιστη περίοδος που ο ελληνικός νόμος επιτρέπει. Αλλά έπειτα, ξαφνικά, πριν λίγες εβδομάδες αύξησαν επιπλέον τη διάρκεια κράτησης σε επ΄ αόριστον κράτηση!!! Με τη συστηματική και επ’ αόριστον κράτηση η ελληνική κυβέρνηση μας σκοτώνει. Μας τρώνε τις ζωές μας και σκοτώνουν τα όνειρα και τις ελπίδες μας μέσα σε φυλακές. Και όλα αυτά τη στιγμή που κανείς από εμάς δεν έχει διαπράξει κανένα αδίκημα.”
Οι έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκονται σήμερα σε έναν χώρο «εκτός νόμου» χωρίς δικαιώματα, χωρίς καμία νομική πρόβλεψη ή προστασία, ούτε αιχμάλωτοι, ούτε κατηγορούμενοι παρά απλοί κρατούμενοι. Η επιδίωξη του κράτους να τους διατηρεί σε ένα νομικό κενό και σε μια αόριστη κράτηση, φανερώνει με τον πιο έκδηλο τρόπο την προσπάθειά του να καταστήσει αόριστη όχι μόνο την περίοδο της κράτησης τους αλλά και την ίδια τη φύση του εγκλεισμού τους. Άλλωστε εδώ και χρόνια οι μετανάστες-ριες παρουσιάζονται ως ο εξωτερικός και εσωτερικός εχθρός, εμπνέοντας τον φόβο στο γηγενή πληθυσμό και βιώνοντας διαρκώς το φόβο του ελέγχου, του εγκλεισμού, της απέλασης. Οι μετανάστες που βρίσκονται έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιστέκονται καθημερινά με απεργίες πείνας και εξεγέρσεις. Είναι επιτακτικό να ριχτούμε σήμερα σε μια μάχη ενάντια στον αποκλεισμό, μέσα από έναν αγώνα διευρυμένης αλληλεγγύης με τους μετανάστες, για το σπάσιμο της κατάστασης εξαίρεσης που διαρκώς επεκτείνεται και εν δυνάμει μας περικλείει όλους-ες.
Μετά από δύο μαζικές ανοικτές συνελεύσεις η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης αποφάσισε μια πορεία για την Κυριακή 15 Ιουνίου (διεθνής μέρα δράσης ενάντια στα Κέντρα Κράτησης) από την πόλη της Κορίνθου προς το κέντρο κράτησης. Η συμμετοχή όλων κρίνεται απαραίτητη σε αυτήν την προσπάθεια, με στόχο τη ρήξη με το γενικευμένο φόβο που επιθυμεί να επιβάλλει η εξουσία και την οικοδόμηση ενός πλέγματος αλληλεγγύης χωρίς αποκλεισμούς. Άλλωστε, αυτό που μας συνδέει με τους μετανάστες είναι η ίδια η καταπίεση της εξουσίας, η στέρηση της ελευθερίας και η επέκταση της κατάστασης εξαίρεσης σε πολλαπλές πτυχές της ζωής μας.
Να κλείσουν τώρα όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Αλληλεγγύη στους κρατούμενους μετανάστες-ριες
Σχεδίασαν και πραγματοποίησαν οι κινέζοι την επέκταση των ”εμπορικών” δραστηριοτήτων τους στο μεγάλο λιμάνι. Εκτός από τα νόμιμα εμπορεύματα που διακινούν (και που τα κέρδη είναι προκαθορισμένα και προυπολογισμένα )υπάρχει και το λαθρεμπόριο που αποτελεί το βασικό στόχο και σκοπό αυτής της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ξόδεψαν μερικά δισεκατομμύρια και άρχισαν να μαζεύουν κατευθείαν και νόμιμα και μαύρα κέρδη , στήνοντας ένα μονοπωλιακό μόρφωμα , απ’ αυτά που συνηθίζουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Ντόπιοι ”κεφαλαιούχοι” και ”εφοπλιστές” βρέθηκαν να χάνουν το έλεγχο του λαθρεμπορίου που είχαν συνηθίσει να έχουν στο μεγάλο λιμάνι και είδαν τα κέρδη τους να χάνονται. Ένας απ’ αυτούς όμως κατέστρωσε και έβαλε σε εφαρμογή ένα απλό αλλά πανέξυπνο σχέδιο. Αφού έχουν το απόλυτο έλεγχο οι κινέζοι επενδυτές , το μόνο που μένει είναι να αποκτήσει το έλεγχο της λειτουργίας του λιμανιού. Αυτό μπορεί να το καταφέρει αν ελέγξει τους εργαζόμενους στο λιμάνι και στήσει ένα πλήρως ελεγχόμενο από αυτόν εργατικό συνδικάτο που θα έχει το ρόλο του συνεταίρου στο λιμάνι .
Η πρώτη κίνηση που έκανε ήταν να βρει – φτιάξει μια συμμορία που να είναι σε θέση να επιβάλλει τη θέλησή του , χωρίς όμως αυτός να φαίνεται. ”Επενδύει” λοιπόν μερικά εκατομμύρια και αγοράζει την ποδοσφαιρική ομάδα θρύλο – σύμβολο του λιμανιού. Έτσι αποκτά λαικό έρεισμα και ρόλο αδιαμφισβήτητου αρχηγού των πολυάριθμων οπαδών καθώς και των οργανωμένων χουλιγκάνων.
Για να αποκτήσει και θεσμική – πολιτική δύναμη , ξοδεύει μερικά ακόμα εκατομμύρια και ανασταίνει μια ακροδεξιά φασιστική συμμορία. Εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια του λούμπεν πληθυσμού τους δίνει ”ιδεολογικό” διέξοδο στην απογοήτευση της φτώχειας και της μιζέριας τους και το κυριότερο ονοματίζει τους εχθρούς στο πρόσωπο των ξένων και κυρίως των αριστερών . Ειδικά οι αριστεροί αποτελούν γι΄αυτόν το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον έλεγχο του συνδικάτου που θέλει να στήσει στο λιμάνι. (ποιος δεν θυμάται την επίθεση των φασιστών μέσα στο λιμάνι σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ; ) .
Επειδή όμως οι φασίστες και τα τάγματα εφόδου παρασύρονται απ΄την αγριότητά τους και δεν μπορούν να συγκρατηθούν , πολλές φορές ασκούν μεγαλύτερη και φανερή βία απ΄αυτή που διατάχθηκαν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δολοφονία έλληνα αντιφασίστα και τον κίνδυνο το φασιστικό ”πολιτικό κόμμα” να κηρυχθεί παράνομο οπότε στην ουσία να του είναι άχρηστο.
Έτσι βάζει σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιό του που δεν είναι άλλο από το να πάρει στον έλεγχό του ολόκληρη την πόλη του μεγάλου λιμανιού , βάζοντας δήμαρχο σε αυτό έναν υπάλληλό του . Διαλέγει κάποιον αδίστακτο συνεργάτη του , που τον έχει χρησιμοποιήσει και στην ποδοσφαιρική ομάδα ( οπότε είναι αναγνωρίσιμος ) και που το όνομά του παραπέμπει ( λόγω οικογένειας ) στην κεντροαριστερά. Ρίχνει μερικά ακόμα εκατομμύρια και έχοντας ως συνεκτικό κρίκο της προσπάθειας του να πάρει το δήμο του μεγάλου λιμανιού , τους πολυπληθείς οπαδούς της ποδοσφαιρικής του ομάδας και κάνει περίπατο στις εκλογές αφού απέναντί του έχει έναν δεξιό υποψήφιο που κουβαλάει όλες τις αμαρτίες της μνημονιακής περιόδου και που δεν υποστηρίζεται ούτε καν από ολόκληρο το κόμμα του.
Απ΄ότι φαίνεται το σχέδιο λειτουργεί άψογα και πολύ σύντομα ο δήμος του μεγάλου λιμανιού θα είναι στα χέρια του. Έχοντας το δήμο μπορεί να διαπλακεί ευκολότερα και με τους κινέζους και με τις ντόπιες δικαστικές – αστυνομικές αρχές. Πολύ εύκολα λοιπόν θα στήσει και το συνδικάτο του στο μεγάλο λιμάνι και ο διορισμένος Χόφα θα αναλάβει να εκβιάζει τους κινέζους με απεργίες και σαμποτάζ και θα τους αναγκάσει να δεχτούν τους όρους του και να μοιραστούν τα κέρδη.
Αυτή είναι η επιχειρηματικότητα των αγορών και του νεοφιλελευθερισμού. Με μερικά εκατομμύρια γίνεσαι δισεκατομμυριούχος εξαπατώντας και εξαγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα , χρησιμοποιώντας τις φοβίες των ανθρώπων (φασισμός ) , την οπαδική νοοτροπία (ποδοσφαιρική ομάδα ) και κυρίως την δημοκρατία (εκλογές ).
(Οι κοντές μνήμες και σκέψεις κάνουν τους ανθρώπους ελλιπείς)
Πάνε χρόνια από τότε που εξαθλιωμένοι άνθρωποι ξεκίνησαν από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά για να αναζητήσουν , όχι καλύτερες συνθήκες ζωής , αλλά την ίδια τη ζωή.
Μερικοί από αυτούς τους ταξιδιώτες της επιβίωσης έφτασαν και στο χώρο που οι κάτοικοί του τον προσδιορίζουν με το όνομα ελλάδα.
Ενώ οι ντόπιοι είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια να μεταναστεύουν και οι ίδιοι , για να μπορέσουν να επιβιώσουν , τώρα , από χώρα εξαγωγής εξαθλιωμένων-απελπισμένων εργατών , έφτασαν να γίνουν αποδέκτες στον τόπο τους , το ίδιο ή και περισσότερο εξαθλιωμένων συνανθρώπων τους από άλλα μέρη του πλανήτη.
Η επίφαση της ”ανάπτυξης” , που ιδεοληπτικά κατέλαβε τους κατοίκους της ελλάδας , δημιούργησε ανάγκες που έπρεπε να καλυφθούν. Έργα που σκοπό είχαν να καταδείξουν την ”πρόοδο” ξεκίνησαν να σχεδιάζονται και να πραγματοποιούνται. Δρόμοι , βιομηχανικά-βιοτεχνικά κτήρια , σπίτια , λιμάνια κι αεροδρόμια άρχισαν να φυτρώνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς στον τόπο. Ο χορός του χρήματος πήρε διονυσιακή μορφή και ως άλλοι αρχαίοι μύστες οι περισσότεροι παρασύρθηκαν στη δίνη του ”πιο πολλά,πιο πολλά”.
Παραδοσιακές εργασίες επιβίωσης , με πρώτη και καλύτερη τη γεωργική απασχόληση , άρχισαν να φθίνουν και οι ασχολίες των ανθρώπων επικεντρώθηκαν σε εντελώς παρασιτική κατεύθυνση. Η ”παραγωγή” περιορίζεται στην παροχή υπηρεσιών και στην κατασκευή προιόντων πολυτελείας , που όχι μόνο δεν λύνουν κανένα από τα βασικά βιοτικά ανθρώπινα ζητήματα και ανάγκες , αλλά αντίθετα δημιουργούν ένα κύμα απληστίας και πλεονεξίας στον τόπο.
Για να καλυφθούν οι ανάγκες κατανάλωσης τροφής άρχισαν να εισάγονται προιόντα , τα οποία πλέον δεν μπορούσαν να παράξουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας , όντας απασχολημένοι στο κυνήγι της γκλαμουριάς και του στάτους . Κανένας δεν θέλει τα παιδιά του να γίνουν κτηνοτρόφοι , αγρότες και ψαράδες. Αυτό που ονειρεύονται όλοι είναι κοστούμια και γραβάτες , ως πρωινή ενδυμασία , και φούτερ-πόλο με τρέντι τζινάκια για τις απογευματινές εξορμήσεις στα καφέ , στα μπιστρό και στα tea rooms!
Επειδή όμως κάθε τι που έχει ως κίνητρο την πλεονεξία και το ψέμα κρατά λίγο , άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της κοινωνικής – οικονομικής και ηθικής κρίσης. Αυτά προσπάθησαν , οι ιδεολογικές δεξαμενές τους συστήματος , σε συνεργασία με τους πολιτικούς , τους οικονομικούς και τους πνευματικούς εκφραστές του , όχι να τα επαναπροσδιορίσουν , πόσο μάλλον να τα λύσουν , αλλά να τα καλύψουν ή τουλάχιστον να τα απωθήσουν σε ύστερους χρόνους. Μια φωτεινή ιδέα των συστημικών ήταν να πραγματοποιήσουν ολυμπιακούς αγώνες , για να τονωθεί η , σε πήλινα πόδια , εγχώρια οικονομία. Πάρτυ δισεκατομμυρίων σχεδιάστηκε και στήθηκε από τα αφεντικά για τα αφεντικά . Έπρεπε όμως τα αφεντικά να έχουν και εργάτες . Αλβανοί , πακιστανοί και αιγύπτιοι ήταν η πιο φτηνή και βολική λύση , για να υπάρξει το μέγιστο όφελος . Καραβάνια ”λαθραίων” με τις ευλογίες του νόμου και της τάξης , άρχισαν να κατακλύζουν τον τόπο . Όπως τώρα που το ζητούμενο είναι ”η ελλάδα να γίνει ένας ελκυστικός τουριστικός προορισμός ” , έτσι και τότε , υπόγεια και οργανωμένα οι συστημικοί έστησαν δρόμους μετανάστευσης εξαθλιωμένων χειρώνακτων , για τη ”δόξα και την ανάπτυξη της χώρας μας” και για ( αποκλειστικά ) τον προσωπικό τους υπερπλουτισμό .
Κατάφεραν να κάνουν τον τόπο ένα απέραντο εργοτάξιο άχρηστων και αντικοινωνικών κατασκευών , χρησιμοποιώντας φτηνούς ( σε χρήμα και ζωή ) ”λαθρομετανάστες” ( που οι ίδιοι έφερναν ) . Όσο για τους αυτόχθονες , αυτοί αρκέστηκαν στη δουλειά γραφείου , στην ενασχόλησή τους με το χρηματιστήριο και τα σπορ .
Όπως σε κάθε έωλο και παρασιτικό σχεδιασμό , το τέλος και η κατάρρευση ήρθαν σύντομα. Χάθηκαν αστικές περιουσίες , αστικές καριέρες , αστικές και κυριολεκτικές ζωές , αλλά έμειναν αμανάτι στον τόπο οι εργάτες – οικονομικοί πρόσφυγες , ως παρακαταθήκη από την εποχή της ευμάρειας .
Μερικοί από τους εργάτες – οικονομικούς πρόσφυγες , χώθηκαν πιο βαθιά στην ευρώπη , αλλά οι περισσότεροι εγκλωβίστηκαν εδώ. Δουλειές και μεροκάματα μειώθηκαν , μέχρι του σημείου της εξαφάνισης τους . Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν χωρίς καμιά προοπτική σε ένα ξένο , για αυτούς , τόπο , εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις χειρότερες κι απ’ αυτές που ζούσαν πριν ξεριζωθούν .
Το σύστημα όμως δεν άφησε ανεκμετάλλευτη και αυτή την ευκαιρία . Οι ίδιοι ομολογούν , χωρίς να ντρέπονται , ότι ”η κρίση γεννάει ευκαιρίες”! Είχαν μια τεράστια δεξαμενή εξαθλιωμένων , έτοιμων για πιο άγρια ακόμα εκμετάλλευση . Ξεχασμένες ασχολίες , όπως η γεωργία , η κτηνοτροφία και η αλιεία , ξαναεμφανίστηκαν στο προσκήνιο ως νέες ευκαιρίες πλουτισμού . Πάμπλουτοι ολιγάρχες αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις γης σε χαμηλότατη τιμή , ή στην καλύτερη περίπτωση , νοίκιασαν τη γη μαζί με τους κατόχους της . Μικροιδιοκτήτες χωραφιών έκαναν αποκλειστικά – πολυετή συμβόλαια διάθεσης της παραγωγής τους με εταιρείες συσκευασίας και εμπορικής διάθεσης γεωργικών – κτηνοτροφικών και αλιευτικών προιόντων . Πολύ και σκληρή δουλειά για τους παραγωγούς , εύκολο και μεγάλο κέρδος για τους εκμεταλλευτές .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω η περιοχή της μανωλάδας . Πάνω από 7.000 (σήμερα) οικονομικοί πρόσφυγες δουλεύουν σε εντελώς απάνθρωπες συνθήκες είτε για τους μικροιδιοκτήτες των χωραφιών , είτε απευθείας για τους μεγάλους εκμεταλλευτές . Συχνό το φαινόμενο να ”προσλαμβάνει” κάποιος 10-20 οικονομικούς πρόσφυγες , να τους χρησιμοποιεί στα χωράφια του για 3-4 μήνες και μετά , όταν έρθει η ώρα της πληρωμής , να καλεί την αστυνομία να μαζέψει τους ”παράνομους λαθρομετανάστες” . Συχνό και το φαινόμενο (από τους πιο ανθρωπιστές!!! ) να τους χρησιμοποιούν με αμοιβή 10-12 ευρώ τη μέρα .
Όλοι μάθαμε για βάρβαρες συμπεριφορές των αφεντικών και των επιστατών τους , τα προηγούμενα χρόνια , σε βάρος των εργατών γης – οικονομικών προσφύγων . Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις δολοφονίες αυτών που ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους , τους εξευτελισμούς και τα μαρτύρια ( όπως το σύρσιμο στον κεντρικό δρόμο της μανωλάδας εργάτη-οικονομικού πρόσφυγα με το χέρι πιασμένο στο παράθυρο αυτοκινήτου ) ;;;
Αυτό όμως που ξεχνάμε , εντελώς συνειδητά , είναι το ότι καταναλώνουμε ματωμένες τροφές .
Μια απόπειρα μποικοτάζ της ”φράουλας μανωλάδας” έγινε πέρυσι τέτοιο καιρό . Η συμμετοχή των ντόπιων νοικοκυραίων ήταν από μικρή έως ελάχιστη. Μερικοί εναλλακτικοί ή ψαγμένοι αριστεροί σταμάτησαν να αγοράζουν φράουλες μανωλάδας και στράφηκαν προς τις φράουλες αρκαδίας ή θεσσαλίας , λες και εκεί οι συνθήκες παραγωγής τους είναι έστω και στο ελάχιστο καλύτερες.
Φέτος άρχισαν ήδη οι διαφημίσεις στην τηλεόραση για φράουλες με 1,50 ευρώ το κεσεδάκι από τα LIDL , τη γνωστή πολυεθνική διάθεσης φτηνών και χαμηλής ποιότητας τροφίμων και προιόντων . Οι πάγκοι στις λαικές γέμισαν με φράουλες και , από νοικοκυρές ως επίδοξους εραστές , έτρεξαν να πάρουν το εξωτικό ματωμένο φρούτο .
Ίσως και φέτος να αποφασίσουν κάποιοι ”ευαίσθητοι” να μποικοτάρουν τις φράουλες.Πρέπει όμως να ξέρουν ότι η παραγωγή της φράουλας αποτελεί μόνο το 7% της γεωργικής παραγωγής της μανωλάδας . Η περιοχή παράγει το ίδιο αιματοβαμμένα κουνουπίδια , μαρούλια , ντομάτες , κρεμμύδια , λάχανα , πατάτες , καρπούζια και πεπόνια.
Με το μποικοτάζ της φράουλας ακτιβίζουμε και δεν αντιμετωπίζουμε ούτε καν ακροθιγώς το θέμα . Αποσπασματικές και τάχα συμβολικές κινήσεις είναι πολύ εύκολο να αντιμετωπιστούν από τους εκμεταλλευτές των ανθρώπινων ζωών και των αναγκών των ανθρώπων για σίτιση .
Οριστική λύση στο θέμα (σε αυτή την κοινωνία που υπάρχει ) θα ήταν να αποκτήσουν χαρτιά και ταυτότητες οι οικονομικοί πρόσφυγες-μετανάστες και να αρχίσουν να απολαμβάνουν όλα τα αστικά δικαιώματα που απορέουν από το σύνταγμα (όπως αυτοί το ορίζουν ) , όπως εργασιακά δικαιώματα , ασφάλιση , περίθαλψη , αξιοπρεπή διαβίωση .
Στα παρακάτω βίντεο θα σας παρουσιάσουμε για πρώτη φορά εικόνες από ένα καταυλισμό εργατών γης – οικονομικών προσφύγων της μανωλάδας , που δεν έχει ξαναμπεί κανείς άλλος , εκτός από τους ίδιους.
Οι δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε για να μπούμε στον καταυλισμό ήταν απίστευτες . Μας παρακολουθούσαν στενά και οι κρατικοί ασφαλίτες και τα τσιράκια των εκμεταλλευτών . Το πιο δύσκολο όμως ήταν η καχυποψία των ίδιων των οικονομικών προσφύγων . Ενώ βρέθηκαν μερικοί να μας οδηγήσουν στον καταυλισμό , μόλις μπήκαμε , εμφανίστηκαν άλλοι ομοεθνείς τους οι οποίοι απείλησαν εμάς και τους συμπατριώτες τους ότι θα φωνάξουν τα ”αφεντικά” και ότι όλοι θα έχουμε ”συνέπειες” .
Στην ”επίσκεψη” στον καταυλισμό μας συνόδεψε και ένας σύντροφος , ο οποίος μας χάρισε μια υπόνοια υποτυπώδους ασφάλειας ( όση μπορεί να νιώσει κανείς σε ένα χώρο 1.000 περίπου εξαθλιωμένων και τρομοκρατημένων ανθρώπων ) .
Τις συνθήκες στις οποίες ζούνε μπορείτε να τις δείτε και μόνοι σας . Απλά φανταστείτε ότι με τις βροχές και τα κρύα το χειμώνα , ο καταυλισμός ήταν ένας απέραντος λασπότοπος που έκανε ακόμα και το περπάτημα σε αυτόν μια πραγματική περιπέτεια. Τα πλάνα τραβήχτηκαν τον αύγουστο που μας πέρασε και δεν τα παρουσιάσαμε ως τώρα γιατί σεβαστήκαμε μια προφορική συμφωνία.
Όσο αφορά τον τίτλο…
Το ”της γης οι κολασμένοι” δεν αφορά μόνο τους οικονομικούς πρόσφυγες αλλά και όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην αυλή τους. Προστατεύοντας και παλεύοντας για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των οικονομικών προσφύγων στην ουσία παλεύουμε για το δικό μας μέλλον μέσα σε ένα σύστημα που έχει αποφασίσει να ξανασυστήσει τις συνθήκες ζωής του μεσαίωνα και να καταφέρει να ξανακαταστήσει κάθε άνθρωπο δουλοπάροικο και έρμαιο των διαθέσεων της αγοράς και των πλουσίων : του νεοφιλελευθερισμού ή όπως προτιμώ να τον αποκαλώ , της νεοφεουδαρχίας.
(…και μόλις μου έδωσε το κείμενο του ο προηγούμενος φίλος και άλλαξε μεριά στο μπαρ,γιατί όπως πάντα τον ”διώχνω” απ΄τη θέση στην οποία κάθεται , έπιασα κουβέντα με το Νίκο. Ο Νίκος έχοντας ακούσει την κουβέντα που έκανα πριν με ρωτάει : ”Τι είδους blog είναι δηλαδή αυτό που έχεις;” ”Τα πάντα , όλα!” του απάντησα.
-”Δηλαδή αν σου φέρω κάτι που έγραψα , θα το βάλεις κι αυτό εκεί;”
-”Ναι,αν το θες!”
-”Ναι,αν σ’αρέσει αυτό που θα διαβάσεις…περίμενε , μη φύγεις , πάω να σ’ το φέρω!”
Μετά από λίγο, να ο Νίκος, με ένα σάντουιτς στο ένα χέρι κι ένα χαρτί στο άλλο…”Διάβασε το τώρα όμως ε;”
Το διάβασα κατευθείαν.)
—
Κατέβηκε την σκάλα αφήνοντας πίσω του την πόρτα να κλείσει.Ήταν μια θαυμάσια βραδιά να βγει κάποιος μόνος του. Αρκετό κρύο και υγρασία μαζί.. Κάτι στάλες βροχής έπεφταν δεξιά κι αριστερά . Αν βρέξει θα γλυκάνει ο καιρός σκέφτηκε. Έπαιξε με τα χνώτα του , άναψε τσιγάρο και συνέχισε σκεφτικός. 5 ευρώ όλα κι όλα στην τσέπη του. Πώς θα την βγάλουμε και σήμερα μονολόγησε. Είχε τραβήξει ρότα για το ρεμπετάδικο που σύχναζε αυτός και η παρέα του. Παρέα του; είχε αρκετούς γνωστούς και δεν καθόταν μόνος του όπως παλιά. Όλα και κάποιον έβρισκε να κάτσει μαζί του και να τα πει. Φίλοι; Υπάρχουν και φίλοι αλλά και αυτοί είναι απορροφημένοι από τα δικά τους θέματα και προβλήματα . Έσμιγαν συνήθως όταν κάποιος δεν ήταν καλά και έβγαινε για πιώμα. Τι συνήθεια κι αυτή παλιά. Να βγαίνει και να πίνει μόνος του , απρόσιτος , αμίλητος έως αντικοινωνικός. Την έβρισκε άραγε με τον εαυτό του; Ή ήταν αυτή η εσωτερική πάλη που του στερούσε την κοινωνικότητα που είχε τόσο ανάγκη αλλά και άργησε τόσο να καταλάβει και να παραδεχτεί;
Έφτασε στο μαγαζί. Άνοιξε την πόρτα και χαμογέλασε καθώς μπήκε σε δύο γνωστούς. Κοίταξε στο βάθος και είδε αυτό που σκεφτόταν καθώς περπατούσε να βρει. Ήταν η μικρή. Πανέμορφη , με τα μαύρα της μάτια , τα κατσαρά μαύρα μαλλιά. Σαν τραγούδι του Βαμβακάρη. Αμέσως τον έπιασε εκείνη η γλυκιά ταραχή των ερωτευμένων. Πλησίασε. Χαιρόταν πολύ όταν την έβλεπε. Αλλά του είχε κολλήσει υποσυνείδητα και ανασταλτικά ο μικρός αριθμός της ηλικίας της. 22 , εκείνος 36 , σκατά!
Τι κάνετε κοριτσάρες και τις φίλησε , αναδύοντας απ΄τα βάθη του μια λάμψη αυτοπεποίθησης. Είχε αυτοπεποίθηση αλλά το είχε ξεχάσει για αρκετό καιρό. Καθόταν μαζί με τη φίλη της. Μικρή ηλικία , δίψα για ζωή , όνειρα. Αυτός σχεδόν παραιτημένος αλλά με μια μικρή αχτίδα φωτός μέσα του ότι όλα θα πάνε καλά. Καλά είμαστε , εσύ; του είπαν με χαρά , κάθισε. Τους άρεσε η παρέα του , είχε χιούμορ , ζεστασιά , το πρόσωπό του ώρες-ώρες γινόταν γλυκύτατο. Και του φίλου μας επίσης. Έπαιρνε τη χαρά της ζωής , την ανεμελιά , όταν συναναστρέφονταν με μικρότερα κορίτσια.
Τράβηξε την καρέκλα και κάθισε. Έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο και χαμογέλασε. Ρε τι έγινε πάνω χθες στην Αθήνα του είπαν και οι δυο σχεδόν ταυτόχρονα μ΄ένα συναίσθημα αγωνίας και φόβου μαζί. Τί έγινε; Χαμός!! Ο κόσμος αντιστέκεται. Ήταν χθες η ψηφοφορία στη βουλή των για μια ακόμα φορά νέων μέτρων και η κοινωνία εξεγέρθηκε. Ξέρεις τι είναι να σου παίρνουν το σπίτι , να σου κόβουν το ρεύμα , να σε διώχνουν απ΄την δουλειά σου , να δουλεύεις τσάμπα και να μη μιλάς; Έως εδώ πια: Ναι αλλά τα έσπασαν και τα έκαψαν όλα , του είπε η μικρή , έτσι θα βρουν το δίκιο τους; Καρδούλα μου , μας έχουν γαμήσει τη ζωή και αυτοί λένε ότι κάνουν μεταρρυθμίσεις. Δεν έχει μείνει παιδεία , υγεία , εργασία (για όσους είναι σύμφωνοι μ΄αυτό) , τίποτα. Και να σου πω και κάτι , τι κάψανε ; Τις τράπεζες που είναι νόμιμοι κλέφτες , που σου παίρνουν το σπίτι και όταν δεν πάνε καλά , για να τις ανακεφαλαιοποιήσουν κόβουν λεφτά από τον μισθό ή την σύνταξη του κοσμάκη; Τις μεγάλες πολυεθνικές που είναι όλη μέρα κάθε μέρα ανοιχτές και πληρώνουν με μισθούς πείνας πιέζοντας τις μικρές επιχειρήσεις στο κλείσιμο; Ε, τότε καλά έκαναν. Ναι αλλά αυτό δεν είναι λύση είπε η φίλη της. Δεν υπάρχει άλλη λύση την διέκοψε κοφτά , εκτός κι αν ξεσηκωθούν όλοι οι έλληνες. Δεν δεχόταν κουβέντα , είχε κατέβει σε πολλές διαδηλώσεις και ήταν δυναμικό στοιχείο. Μόνη λύση η αντίσταση πίστευε . Αυτή ήταν μικρό κορίτσι , δεν είχε μπει καλά καλά στο στίβο της ζωής. Κρασάκι , καλοπέραση και λεφτά απ’ τον μπαμπά. Ρώτα και το μπαμπά όμως.
ήρθε η σερβιτόρα και παρήγγειλε ένα τσίπουρο. Τώρα τελευταία του άρεσε πολύ. Μπορούσε να πιει πέντε -έξι και μετά να το γυρίσει σε μπύρα. Δεν μέθαγε εύκολα και όταν συνέβαινε αυτό δεν του φαινόταν κιόλας. Είχε εξασκηθεί τόσα χρόνια να μην εκδηλώνει τα συναισθήματά του. Κακό βέβαια για τον ίδιο , αλλά τουλάχιστον το κατάλαβε έστω και αργά.Το διάβασες αυτό που σου έστειλα,ρώτησε τη μικρή.Της είχε γράψει ένα κειμενάκι που της έλεγε καθαρά πως του άρεσε πολύ.Το κείμενο έβγαζε πολύ συναίσθημα.Αυτός κορόιδευε τον εαυτό του ότι ήταν απλά τρόπος γραφής.Ναι,το διάβασα του απάντησε,πολύ καλό.Δεν είχα καταλάβει τίποτα τόσο καιρό.Με έφερες λίγο σε δύσκολη θέση.Δε χρειάζεται ,της είπε.Εγώ χάρηκα που το έβγαλα από μέσα μου και κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματά μου.Ειλικρινά χάρηκα με τον εαυτό μου.Το θέμα τώρα είναι πως θα το διαχειριστώ με σένα που μου βάζεις στοπ τόσο καιρό.Γέλασε.Γέλασε κι εκείνη. Αφού σου έχω πει δεν σε βλέπω έτσι , τι να κάνω; Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα της πρότεινε. Το σημαντικότερο είναι ότι κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματά μου.Αυτό μετράει για ΄μένα . Ήπιε το τσίπουρο , χαιρέτησε ευγενικά και σηκώθηκε. Πήγε στο μπαρ.Αφού δεν με θέλει δεν χρειάζεται να κάνουμε παρέα κιόλας. Δεν πειράζει, σκέφτηκε ,όλα θα πάνε καλά. Παρήγγειλε άλλο ένα , κάθισε στο σκαμπό και άναψε τσιγάρο καθώς βυθιζόταν στις σκέψεις του. Χάθηκε ο κόσμος να είναι λίγο πιο μεγάλη , πιο ώριμη , πιο συνειδητοποιημένη
(το παρακάτω κείμενο είναι ενός φίλου. Βλέποντάς τον μετά από μια εβδομάδα , τον ρώτησα αν είναι καλά και αν την ”παλεύει”, εφόσον το βλέμμα του ήταν κάπου μακριά. Μου απάντησε με μια ερώτηση : ”Σ’αρέσει να διαβάζεις; ” Όταν του απάντησα ”Ναι” , με κάτι σαν χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του , έψαξε στις τσέπες του και αφού βεβαιώθηκε πως δεν μου δίνει κάποιο άλλο χαρτί , άπλωσε το χέρι του και μου είπε ”Διάβασε το τώρα και πες μου αλήθεια αν σ’αρέσει.”
Το διάβασα , του είπα τη γνώμη μου και τον ρώτησα αν μου επιτρέπει να το ανεβάσω εδώ. ”Ναι άμα θες κι εσύ , ναι , αλλά δεν θέλω ονόματα και τέτοια.”
Έξω απ’ τη βουλή χτες βράδυ βλέπουμε ξαφνικά μπροστά μας , μετά από πολύ καιρό , το σύντροφο γέρο-χασοδίκη Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , οικία μορφή που εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν περιμένουμε να τον δούμε.
”Χαιρετώ από καρδιάς τα παιδιά , που σ΄αυτά βλέπω τον εαυτό μου” μας είπε.
”Γειά σου γέρο ” του απαντήσαμε ”πως πάει,πώς τα βλέπεις τα πράματα;”
”Κοιτάξτε” μας είπε ”το να μαζεύονται ελάχιστες χιλιάδες μισοκακόμοιροι αστοί δάσκαλοι , για να διαμαρτυρηθούν για τις απολύσεις μερικών από αυτούς , τη στιγμή που οι νομοθέτες επανακαθορίζουν τις ζωές όλων των κατοίκων αυτής της χώρας , νομίζω ότι απαντάει και στο πως πάει και στο πως βλέπω τα πράματα , που με ρωτήσατε.
”Και τι θα ‘πρεπε να κάνουν , ρε ρεμάλι , οι άνθρωποι αφού χάνουν τη δουλειά τους και ανατρέπεται όλη τους η ζωή;” τον ρωτάμε.
”Κοιτάχτε να δείτε, αυτού του είδους οι διαμαρτυρίες έχουν δοκιμαστεί κι έχουν αποτύχει εντελώς. Ανέξοδες μαζώξεις για αποφάσεις που έχουν ήδη παρθεί”.
”Και τι προτείνεις ρε χασοδίκη;” του απαντάμε ”τι μπορούν να κάνουν οι καθηγητές , εκτός από το να βγουν στο δρόμο;”
”Δύο επιλογές υπάρχουν” απαντά ” ή συνεχίζουν να κάνουν κανονικά τα μαθήματά τους κ στο τέλος του ωραρίου τους κάθε μέρα παραμένουν στα προαύλια των σχολείων τους και ανάβουν ρεσώ και διαμαρτύρονται ειρηνικά για τα βάσανα , έτσι γενικά και αόριστα , της ζωής ή ξεσηκώνουν τους μαθητές τους , για να πολεμήσουν έχοντας ως σύμμαχο την οργή της νιότης.”
”Τσοπάνη!!!” λέει ο ένας , ”ου ρε γιδοβοσκέ!!!” απαντά ο άλλος στον χασοδίκη των Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου . ”Τολμάς ρε ρεμάλι να προτείνεις να χρησιμοποιήσουμε τα παιδιά του κόσμου ως ασπίδα για τις μάχες μας; ”ρωτά ο ένας μας κοιτάζοντάς τον άγρια. ”Δε ξέρεις ότι ο ρόλος του δασκάλου είναι να προστατεύει και με τις γνώσεις και με το σώμα τους μαθητές του; Από που κι ως που νομιμοποιούμαστε να ποδηγετούμε και να χρησιμοποιούμε τα παιδιά μας και τα παιδιά του κόσμου , για ένα αγώνα που δεν είναι δικός τους, αλλά δικός μας.””
”Το ΄χασες παλιόγερε” του λέει ο άλλος ”που τολμάς να προτείνεις μετάθεση αγώνων από τους καθηγητές στους μαθητές! δεν ξέρεις όχι μόνο την ιερότητα της σχέσης δασκάλου μαθητή , αλλά ούτε έχεις ίχνος αξιοπρέπειας πάνω σου.ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ!!!”
”Βιαστικούς και ρηχά σκεπτόμενους , όπως κάθε φορά σας βρίσκω . Εξαντλείτε το δίκιο και την επαναστατικότητά σας (όταν τη θυμάστε) με αυτοκτονικές , αδιέξοδες και ανούσιες πράξεις.Ρε , αν ο ένας είναι ψηλότερος και δυνατότερο από ΄σένα και βρεθείτε φάτσα με φάτσα στο δρόμο και σ’ αρπάξει απ΄το λαιμό και ‘συ δεν φτάνεις να αρπάξεις το λαιμό του , τότε τον αρπάζεις απ’ τ’ αρχίδια ! Το κράτος και το σύστημα κρατάει όμηρο τις ζωές , την αξιοπρέπεια και την ελευθερία σας . Εσείς , οι δάσκαλοι , κρατάτε όμως όμηρο τα παιδιά του. Αν νομίζετε ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε έναν ύπουλο και αδίσταχτο εχθρό με το σταυρό στο χέρι , θα είστε πάντα οι χαμένοι. Το κράτος και το σύστημα δεν έχουν υπόσταση , έχουν υποστηριχτές. Αυτοί οι υποστηριχτές αναλαμβάνουν να προφυλάσσουν και να συντηρούν απρόσωπους θεσμούς και εξαιτίας των συμφερόντων τους (που δεν είναι απρόσωπα αλλά υλικά) γίνονται οι φύλακες του ”νόμου και της παράδοσης”. Με τους φύλακες παλεύετε τόσα χρόνια και όχι μ’ένα άυλο μόρφωμα που η μόνη δύναμη που έχει οφείλεται στο ότι έχει υποστηριχτές. Οι υποστηριχτές όμως έχουν μια αχίλλειο πτέρνα , έχουν απογόνους , παιδιά. Αυτά τα παιδιά τα έχετε τη μισή μέρα στα χέρια σας και αντί να το εκμεταλλευτείτε αυτό , φροντίζετε να παραμένουν άξιοι συνεχιστές του έργου των υποστηριχτών προγόνων τους! ! ! Συνεχίστε λοιπόν να έχετε ηθικούς ενδοιασμούς απέναντι σ’ ένα ανήθικο , άυλο μόρφωμα , μια ιδέα που μοναδικό σκοπό έχει την διαιώνιση της ιδιοκτησίας και της συνεπαγόμενης βαρβαρότητας”.
Σαστισμένοι απ’την ανάλυση του συντρόφου γερο-χασοδίκη Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , αδυνατούμε να αρθρώσουμε λέξη.
Και έτσι όπως αθόρυβα ήρθε ο γερο-χασοδίκης των Νέων-Άνω Λιοσίων και Ζεφυρίου , έτσι έφυγε ψιθυρίζοντας ”Τα ρεσώ , τα ρεσώ ! ! ! ”
Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 5/7/2013, έξω από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αναρχικό προφυλακισμένο Κώστα Σακκά που διήνυε την 32η ημέρα απεργίας πείνας.
Ο Κώστας Σακκάς απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή του, καθώς έχει συμπληρώσει πάνω από 30 μήνες προφυλάκισης χωρίς δίκη, πολύ πέρα από το ανώτατο όριο των 18 μηνών προφυλάκισης, με δύο ξεχωριστές ποινικές διώξεις να έχουν ασκηθεί εναντίον του για συμμετοχή στην «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», κατηγορία που αρνείται τόσο ο ίδιος όσο και τα μέλη της.
Για την συγκέντρωση αλληλεγγύης ξεκίνησε μοτοπορεία από τα Προπύλαια, με συμμετοχή περίπου 250 δικύκλων, η οποία κατέληξε μπροστά στο νοσοκομείο, μέσω κεντρικών δρόμων. Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας ρίφθηκαν χιλιάδες ενημερωτικά τρικάκια και φωνάζονταν συνθήματα όπως «Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά», «μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά, λευτεριά στον Κώστα το Σακκά». Η ανταπόκριση περαστικών στους δρόμους και κόσμου από τις περιοχές που περνούσε η μοτοπορεία ήταν μεγάλη, δείχνοντας ενδιαφέρον να ενημερωθούν για το θέμα.
Στις 7:20 περίπου η μοτοπορεία έφθασε έξω από το νοσοκομείο, όπου ενώθηκε με άλλους συγκεντρωμένους, ενώ παράλληλα προσερχόταν και άλλος κόσμος με άλλα μέσα. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν συνολικά πάνω από 1500 άνθρωποι.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, ο Κώστας Σακκάς μπόρεσε να εμφανιστεί πίσω από το σιδηρόφρακτο παράθυρο και να φωνάξει «Μέχρι τη νίκη, μέχρι το τέλος ρε!».
Οι Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης – 98fm αποχώρησαν χτες το βράδυ από την ΕΡΤ λόγω των γεγονότων με το πανό αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Θεωρούμε την κίνηση αυτή άσκοπη, διασπαστική και αυταρχική.
Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζομένων όχι με εκπομπές από το κτήριο, αλλά με την όποια φυσική μας παρουσία έξω από αυτό. Αναμένουμε τυχόν εξελίξεις που θα μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση της απόφασης μας.
Αφίσα για το θάνατο συναδέλφισσας στην pizza fan στην Πάτρα
Η αφίσα κολλήθηκε σε 2000 κομμάτια στην Αττική και στην Πάτρα. Ο λόγος που βγήκε αυτή η αφίσα ήταν ο θάνατος της Ράντκα Νικόλοβα εν ώρα εργασίας στο κατάστημα pizza fan στην Πάτρα στην οδό αγίας σοφίας. Στην αφίσα, επίσης, περιγράφονται οι συνθήκες εργασίας της πρωινή βάρδιας, (δηλαδή τη βάρδια που η Ράντκα πέθανε). Ακολουθεί το κείμενο της αφίσας.
Ή ΘΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ Ή ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ
Η Ράντκα Νικόλοβα, 38 χρονών, ήταν εργάτρια στην κουζίνα σε κατάστημα της pizza fan στην πάτρα. Βρέθηκε νεκρή εν ώρα εργασίας, κλειδωμένη μέσα στο κατάστημα, ημέρα Δευτέρα 14 Γενάρη. Οι πρώτες εκτιμήσεις έλεγαν πως η κοπέλα πέθανε απόκαρδιά. Το θέμα κουκουλώθηκε.
Ως γνωστό, η καρδιοπάθεια δεν είναι αρκετός σαν λόγος για να πεθάνει κάποιος/α. Αλλά ναι, η καρδιά μας στην pizza fan δε φαίνεται να φτάνει.
Σαν εργάτες/εργάτριες στα εν λόγω καταστήματα έχουμε βιώσει από πρώτο χέρι τι σημαίνει να δουλεύει κανείς στην κουζίνα. Όσοι και όσες έχουμε δουλέψει το πρωινό Δευτέρας στην pizza fan ξέρουμε ότι ένα άτομο επωμίζεται απίστευτο φόρτο εργασίας. Ασήκωτες παραλαβές που πρέπει να τοποθετηθούν στην κατάψυξη/ψυγεία -πολλές φορές φτάνουν μισό τόνο. Το μαγαζί χρήζει μεγάλης προετοιμασίας γιατί έχει αδειάσει λόγω π/σ/κ, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να γίνει καθαριότητα σε όλους τους χώρους. Παράλληλα ο εργαζόμενος έχει φορτωθεί όλες τις δουλειές του υπευθύνου (παραλαβές, τσεκάρισμα, υπογραφές, πληρωμές, καταθέσεις, τηλέφωνα που χτυπάνε ακατάπαυστα για διάφορες δουλειές). Όλα αυτά τα κάνει ΕΝΑ άτομο.
Η πίεση από τους εργοδότες είναι επίσης ανυπόφορη. Όλα αυτά συχνά υπό το βλέμμα του αφεντικού που μέσω καμερών παρακολουθεί από το σπίτι του όλο το μαγαζί και παρεμβαίνει τηλεφωνικά για παρατηρήσεις on the spot.
Η Ράντκα μάλλον ήταν αδήλωτη την ώρα που πέθανε, όπως και πολλοί εργαζόμενοι στην pizza fan.
Η pizza fan δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά τον κανόνα στα μαγαζιά εστίασης όπως και σε πολλά κάτεργα, που στηρίζουν τα κέρδη τους στην ολοένα σκληρότερη εκμετάλλευσή μας.
ώστας Σακκάς απαιτεί την άμεση απελευθέρωσή του, καθώς έχει συμπληρώσει πάνω από 30 μήνες προφυλάκισης χωρίς δίκη, πολύ πέρα από το ανώτατο όριο των 18 μηνών προφυλάκισης, με δύο ξεχωριστές ποινικές διώξεις να έχουν ασκηθεί εναντίον του για συμμετοχή στην «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», κατηγορία που αρνείται τόσο ο ίδιος όσο και τα μέλη της.
metaretriever2 