Συνέλευση Αναρχικών πλατείας Όλγας

ΤΟ   ΚΡΑΤΟΣ    ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ   ΣΤΟΥΣ   ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ   ΧΩΡΟΥΣ

 

     Θα το ξαναπούμε.  Η πλατεία  Όλγας είναι ελεύθερος χώρος συνάθροισης , αυτοοργάνωσης , συντροφικότητας και συνδιαμόρφωσης δράσεων και πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων.  Δυστυχώς για τον κόσμο που επιλέγει αυστηρά και αποκλειστικά να ενημερώνεται από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης , (εφημερίδες , τηλεόραση και διάφορα site στο internet) περνιέται μια εικόνα που θέλει να μας παρουσιάζει  σαν ένα χώρο βάνδαλων και αγρίων.

Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη και θα τους στεναχωρήσουμε για άλλη μια φορά. Είμαστε  απλά ένα κομμάτι της κοινωνίας που επιλέγει να μάχεται και να αντιστέκεται στο σύστημα και στην βάρβαρη πολιτική της συγκυβέρνησης και των υποτελών της στα εγχώρια και ξένα κέντρα εξουσίας. Οι δολοφονικές απόπειρες καταστολής και εκκένωσης της πλατείας από τους πραιτωριανούς του Δένδια είναι απλά μια συνέχεια του κράτους και της εξουσίας να εξουδετερώσει όσους ακόμα έχουν την ψυχή , την δύναμη και το σθένος να μάχονται , να αυτοοργανώνονται και να αρνούνται να υποκύψουν στα βάρβαρα σχέδια των εξωτερικών δανειστών και του κεφαλαίου . Είναι μια συνέχεια της πανελλαδικής εκκένωσης των αυτοοργανωμένων χώρων και καταλήψεων που στόχο είχε να βουλώσει στόματα κοινωνικών και πολιτικών αγωνιστών.

Αυτοσκοπός μας δεν είναι  η βία αλλά η κοινωνικοποίηση , η συνεύρεση και η συμπόρευση κομματιών της κοινωνίας που θέλουν να εκφραστούν και να δημιουργήσουν , όπως διάφορα φεστιβάλ , παιδικές παραστάσεις , συλλογικές κουζίνες , αυτοδιαχειριζόμενα μπαρ κ.τ.λ.  Ο χώρος της πλατείας είναι ανοιχτός για όλους και το ξέρουν πολύ καλά και οι περίοικοι αλλά και τα γύρω καταστήματα.  Είναι ένα ζωντανό κύτταρο κοινωνικής και πολιτικής δράσης στο κέντρο της πόλης . Και εδώ ερχόμαστε στον κ.Σπύρο Πολίτη ο οποίος καλά θα κάνει να κοιτάξει να ασχοληθεί και να υπερασπιστεί το θαλάσσιο μέτωπο το οποίο ανήκει σε όλον τον κόσμο της Πάτρας και όχι στα ιδιωτικά συμφέροντα. Αλλά βλέπετε ο πολιτικός χώρος που ανήκει και κινείται , είναι εναντίον της παραχώρησης ως δημόσιου χώρου στους πολίτες και της  ελεύθερης πρόσβασης τους εκεί.  Επίσης , να σταματήσει να επιτίθεται λεκτικά στον κόσμο που μάχεται , για να εξυπηρετήσει τους δικούς του ιδιοτελείς στόχους και σκοπούς , βλέπετε έχουμε και εκλογές τώρα κοντά. Επίσης μπορεί να μας πει κιόλας γιατί δεν είπε λέξη όταν κλείστηκε και σφραγίστηκε ο χώρος της βεράντας του κάστρου από τον δήμο και την αρχαιολογική υπηρεσία.

    Όσον αφορά  τις επιθέσεις και την δολοφονική  βία της αστυνομίας  , επιλογή μας είναι να αντιστεκόμαστε και να υπερασπιζόμαστε τον ελεύθερο χώρο της πλατείας και την σωματική μας ακεραιότητα. Ας μην ξεχνάμε τα πρόσφατα γεγονότα που αποτέλεσμα είχαν την διακομιδή ατόμων στο νοσοκομείο , ακόμα και ενώ ένας είχε συλληφθεί.

 

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ

Συνέλευση αναρχικών πλατείας Όλγας.

Πάτρα : Μερικές επιπλέον πληροφορίες σχετικά με την εκκένωση της πλατείας Όλγας

Το αυτοδιαχειριζόμενο υπαίθριο μπαρ της πλατείας Όλγας αυτής της παρασκευής είχε αντικατασταλτικό χαρακτήρα, με αφορμή την (για ακόμη μία φορά απροειδοποίητη) αστυνομική επίθεση στην πλατεία το περασμένο σάββατο(29/3/2014) (Ενημέρωση για την αστυνομική επίθεση στην πλατεία Όλγας το Σάββατο 29/03).

Στα πλαίσια αυτά, κρεμάστηκαν αρκετά πανό σε μεγάλη έκταση της πλατείας, τα οποία φαίνονται παρακάτω σε φωτογραφίες με απλή επεξεργασία σε υπολογιστή, ώστε να αναπαριστούν την εικόνα όπως περίπου ήταν, αφού 2 ημέρες μετά το μπαρ, τα πανιά είχαν κατέβει και δεν είχαν προλάβει να φωτογραφηθούν (μάλιστα, κάποια ήταν αρκετά ψηλά για να μπορεί να τα κατεβάσει κάποιος περαστικός, άρα αποδεικνύεται ότι είναι δουλειά τοπικών αρχών). Επιπλέον μοιράστηκε ένα μικρό κείμενο σε μέγεθος χαρτιού Α5 σε πολυκατοικίες και μαγαζιά γύρω απ’ την πλατεία καθώς και στα παρμπρίζ αυτοκινήτων σταθμευμένων στην περιοχή, με μια διάθεση προσέγγισης της γειτονιάς, η οποία ενδεχομένως νιώθει ότι στην πλατεία υπάρχει ένα μικρό Μπρονξ.

πανό:

 

–

–

–

–

κείμενο:

 

 

Περί ΜΜΕ και “απομάκρυνσης”

Δε μας προκαλούν εντύπωση (αφού είμαστε πια συνηθισμένοι) οι υπεραπλουστευμένες με χυδαίο τρόπο “αντικειμενικές αναλύσεις” των τοπικών σάητ αποβλάκωσης και εξημέρωσης. Διαρκώς, στοχεύουν σκόπιμα στην παραπληροφόρηση του κόσμου, υπηρετώντας συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα(οποιωνδήποτε αφεντικών ή “πολιτισμένων” νταβατζήδων, που τους χαλάει τα πλάνα ή την αισθητική η εικόνα μιας πλατείας που (στην προκειμένη) γεμίζει κόσμο που επιλέγει να διασκεδάζει έξω από εμπορευματικές λογικές) επιχειρώντας να δημιουργήσουν μια αίσθηση λες και στην πλ.Όλγας, όταν πέφτει ο ήλιος, βγαίνουν τέρατα που τρώνε μικρά παιδιά.

Κάνοντας λόγο λοιπόν τα συγκεκριμένα σάητ(απ’ τα οποία αν έβγαζες τις διαφημίσεις και τους χορηγούς, θα αδειάζαν από περιεχόμενο) για “απομάκρυνση των νεαρών” με την “απαραίτητη/νόμιμη” χρήση χημικών, αναφέρονται στη χουντικής έμπνευσης εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων εντός της πλατείας και διάλυση του κόσμου που βρισκόταν εκεί, σε απόσταση μεγαλύτερη των 5 οικοδομικών τετραγώνων μακριά. Ως “απομάκρυνση” επίσης θεωρήθηκε η στιγμή κατά την οποία ο κόσμος αναγκασμένος να φτάσει απ’ τις ευθύβολες της αστυνομίας, στα στενά δρομάκια της άνω πόλης(προέκταση Κολοκοτρώνη) ένιωσε τα χημικά να ‘ρχονται και να σκάνε (πιο απαραίτητα και νόμιμα από ποτέ), μέσα στα πόδια του, με σαδιστική διάθεση να τον πνίξουν και να τον τιμωρήσουν και προφανώς όχι να τον “απομακρύνουν”.

Βέβαια πέρα απ’ τα ΜΜΕ, υπάρχουν και τα “επίσημα χείλη” των αρχών της αστυνομίας, που έρχονται να σφραγίσουν την εγγυρότητα των ειδήσεων όπως τις παρουσιάζουν τα ΜΜΕ. Όπως μας καθησύχασε λοιπόν ο εκπρόσωπος τύπου της γενικής αστυνομικής διεύθυνσης Δυτικής Ελλάδας αστυνόμος Α΄ Χαράλαμπος Σφέτσος, «η αστυνομία εφάρμοσε το νόμο, με αποκλειστικό γνώμονα την διαφύλαξη της κοινής ησυχίας των πολιτών και πέρα από κάθε προκατάληψη».

Το “αστείο” της υπόθεσης, όπως αναφέρθηκε και σε προηγούμενη ενημέρωση (Δολοφονική επιχείρηση εκκένωσης της πλ. Όλγας απο την αστυνομία), είναι ότι ταυτόχρονα με τα παραπάνω, η ένταση της μουσικής κιριλέ μαγαζιού της περιοχής της πλατείας, ιδιοκτησίας γνωστού ρουφιάνου, (όπως και κάθε βράδυ εδώ και μήνες) παίζει στη διαπασών, αποδεικνύοντας ότι μάλλον το πρόβλημα δεν είναι τα ντεσιμπέλ.

Τελειώνοντας με τις αναλύσεις, πρέπει να γίνει γνωστό ότι όσον αφορά τον συλληφθέντα, οι γενναίοι άνδρες της αστυνομίας, όταν τον πήγανε στην ασφάλεια, τον ξυλοφορτώσανε, με αποτέλεσμα να πάει νοσοκομείο.

Στη συνέχεια της βραδιάς, αφού ο κόσμος συγκροτήθηκε μαζικά στην περιοχή του κάστρου, μαζικά κατηφόρισε προς την πλατεία Όλγας, όπου και παρέμεινε.

Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία, ή διόρθωση, προσθέστε.

Υ.Γ. Η ενημέρωση αυτή δε στοχεύει σε μια μαρτυρία του τύπου “ήμουν κι εγώ εκεί”, ούτε καλύπτει κάποιο προσωπικό “κενό”. Αποσκοπεί στην αποκατάσταση της αλήθειας σε σχέση με τη λάσπη των μμε και στην ενημέρωση και επαγρύπνηση κόσμου που νιώθει συντροφικά, εγχειρήματα σαν αυτό του αυτοδιαχειριζόμενου μπαρ της πλατείας Όλγας και προτίθεται να στηρίξει με κάθε τρόπο μια τέτοια προσπάθεια, ώστε να την εμπλουτίσει είτε υλικά είτε και με οποιοδήποτε άλλο μέσο.

Για να είμαστε πολλοί που κάνουμε συντροφικά από κάτι κι όχι λίγοι που κάνουνε τα πάντα.

Οικοδομώντας έναν άλλο κόσμο.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΚΕΛΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

Οι φυλακές είναι μικρογραφία της κοινωνίας και η κοινωνία απεικόνιση των φυλακών. Όπως στα πανεπιστήμια , στα σχολεία , στους χώρους εργασίας , έτσι και στις φυλακές ,οικοδομείται μια οργάνωση εξουσίας με σκοπό τον έλεγχο , την υποταγή και την πειθάρχηση, κάτι που υποβοηθάται από τη στοχευμένη εξέλιξη της τεχνολογίας  (κάμερες , ηλεκτρονικά βραχιόλια κλπ). Από τις εκτελέσεις, τους ακρωτηριασμούς, τους αποκεφαλισμούς, το σύστημα πλέον , τιμωρεί τους απείθαρχους και ανυπότακτους της κοινωνίας εξορίζοντάς τους στα κάτεργα που ονομάζει σωφρονιστικά καταστήματα. Στην ουσία, οι φυλακές αποτελούν την ακραία, συμπυκνωμένη μορφή φόβου και πίεσης στους «ελεύθερους» της κοινωνίας.

Με το νέο νομοσχέδιο σήμερα, το κράτος δικαίου δημιουργεί μια νέα κατηγοριοποίηση στις φυλακές σε τύπους Α , Β , Γ , ανάλογα με τη φύση του αδικήματος.  Ο τύπος Απεριλαμβάνει παρανομίες οικονομικής φύσεως και εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας. Αυτό αφορά  πλέον το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας καθώς με το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων και με την εξαντλητική φορολόγηση, όλο και περισσότεροι αδυνατούν  να  ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους «υποχρεώσεις». Με τους πλειστηριασμούς , η τράπεζα κατάσχει την πρώτη κατοικία και μια πιθανή ανακατάληψή της από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη θεωρείται καταπάτηση και συνεπάγεται φυλάκιση.

Στις φυλακές τύπου Β κατατάσσονται αυτοί που κατηγορούνται για κακουργηματικής φύσεως αδικήματα χωρίς να αντιμετωπίζουν ισόβια κάθειρξη. Ο τύπος Γ  περιλαμβάνει τους πολιτικούς κρατούμενους , όσους κατηγορούνται για σύσταση «εγκληματικής» οργάνωσης και για αδικήματα που τιμωρούνται με ποινή από δέκα χρόνια φυλάκισης και άνω, καθώς και όλους αυτούς  που στασιάζουν ενάντια στο βάρβαρο σύστημα των φυλακών. Αυτή η νέα κατηγορία ουσιαστικά αποτελεί μια φυλακή μέσα στη φυλακή, στην οποία προβλέπεται 1 μόνο ώρα προαυλισμού την ημέρα, περιορισμός επικοινωνίας και επισκεπτηρίων. Οι εφέσεις δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνο μετά από 4 ή 10 χρόνια ανάλογα με τη φύση του αδικήματος και μετά το πέρας αυτών γίνεται επανεξέταση ανά διετία. Αυτό το νέο μοντέλο φυλακής, οδηγεί στην ψυχολογική εξαθλίωση και κυρίως σωματική εξόντωση του κρατουμένου, και αποσκοπεί στον πλήρη εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η δομή της φυλακής είναι ίδια με αυτή της κοινωνίας. Κελιά πολυτελείας για τους πλούσιους , και στοίβαγμα για τους υπόλοιπους σε άθλιες συνθήκες. Tα νοσοκομεία των φυλακών , που προφανώς και δεν χρησιμοποιούνται από τους προνομιούχους  , δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες νοσηλείας με αποτέλεσμα  ασθενείς με μεταδοτικές νόσους να βρίσκονται στους ίδιους χώρους με τους υπόλοιπους.  Όποιος έχει την οικονομική άνεση, μπορεί να εκτίσει ένα μέρος ή και καθόλου της ποινής  του, πληρώνοντας το υπόλοιπο. Το ρουφιανιλίκι , ως άλλο αντάλλαγμα που προσφέρει το σύστημα στο φυλακισμένο, ανταμοίβεται  με μείωση της  ποινής ή ακόμα και με απελευθέρωση. Δηλαδή ,η κοινωνική τάξη δε χάνεται στη φυλακή . Αντίθετα, καθορίζει το πώς θα εκτίσεις την ποινή σου και άρα την ποιότητα μεταχείρισης σου, από τα χέρια του εχθρού.

Η επίθεση είναι συνολική. Πρώτα, το κράτος χρησιμοποιεί τους μετανάστες σα σκλάβους και έπειτα τους κλείνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φοβούμενο μια κοινωνική εξέγερση, καταδικάζει τους κοινωνικούς αγωνιστές, όπως στην περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου που τον καταδίκασε σε 25ετή φυλάκιση με ευτελή αποδεικτικά στοιχεία, καθώς και με εφόδους σε σπίτια αναρχικών ,ακόμα και σε αγωνιζόμενα κομμάτια, όπως οι κάτοικοι στις Σκουριές. Όλα αυτά  μας μεταφέρουν το μήνυμα της κυριαρχίας , που  δεν είναι άλλο από το δόγμα μηδενικής ανοχής. Οποιοσδήποτε σκεφτεί να διασαλεύσει την «κοινωνική ειρήνη» θα έχει να αντιμετωπίσει -και αν τα καταφέρει , να επιβιώσει- στις απάνθρωπες συνθήκες των φυλακών.

Ακόμη, περιορίζοντας σε μέγιστο βαθμό την επικοινωνία των κρατουμένων με τους έξω, το κράτος ,επιδιώκει να κάμψει οποιαδήποτε προσπάθεια αντίστασης από όσους βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα. Η φύλαξη των φυλακών τύπου Γ ανατίθεται στην αστυνομία και όχι στους σωφρονιστικούς , που οι αρμοδιότητές της είναι εν μέρη απόρρητες, κάτι που σημαίνει πως ό,τι συμβεί στις φυλακές μένει και εκεί. Θέλοντας έτσι να κόψει όλους τους δεσμούς, ακόμα και μεταξύ κρατουμένων, φοβούμενο το δίκτυο αλληλεγγύης  που έχει οδηγήσει και θα οδηγήσει σε ακόμη περισσότερες  εξεγέρσεις στις φυλακές όλης της χώρας, επιδιώκει να αποκόψει τις φυλακές από την έξω κοινωνία σαν να μην είναι κομμάτι της.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα αντίστασης ενάντια στο σύστημα εξαθλίωσης των φυλακών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κ.Γκουλιώνη, η οποία  επώνυμα  γνωστοποίησε τις βάρβαρες συνθήκες  αντιμετώπισης των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, και το 2009 βρέθηκε νεκρή κατά τη διάρκεια μιας μεταγωγής της. Ο επί 16 χρόνια απάνθρωπος εγκλεισμός του Ηλία Καρέλι ήταν αυτός που όπλισε το χέρι του ενάντια σε έναν από τους ανθρωποφύλακές του, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από όλους τους κρατούμενους ως αρχιβασανιστής.  Έτσι, η μοίρα του καθορίστηκε από την εξουσία και τους εκτελεστές της σε βίαιο ξυλοδαρμό, βασανισμό και θάνατο.

Εμείς ως ανοιχτή αναρχική συνέλευση ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, είμαστε απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας γιατί γεννά την ανισότητα και παίζει με τις ζωές των ανθρώπων, για να καλύψει τα συμφέροντά της. Τα εγκλήματα παράγονται από το κράτος και τα διαιωνίζει συντηρώντας τις τάξεις , παρέχοντας προνόμια στους ήδη έχοντες και στερώντας τα από τους ήδη εξαθλιωμένους . Εμείς οι <<ελεύθεροι>> , επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στους φυλακισμένους και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οργανώνοντας συνολική επίθεση, μέσω ανοικτών αντιιεραρχικών – αυτοοργανομένων συνελεύσων ,ενάντια στον καπιταλισμό και σε κάθε εξουσία, για την Αναρχία.

 

-Γενικευμένη εξέγερση μέσα και έξω από τις φυλακές ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό

-Το κράτος δολοφονεί κρατουμένους

-Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

-Όλες οι αξίες της δημοκρατίας είναι φυλακές υψίστης ασφαλείας

-Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά

 

       Συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά| Εργαλειοφόρος

 

Κάθε Δευτέρα 19:00 μμ στο Εργατικό Κέντρο  Πάτρας

ergaleioforos@gmail.com (Α)

ergaleioforos.squat.gr

 

 

Πάτρα, Συνέλευση Αναρχικών πλατείας Όλγας : Ένα κείμενο για την πλατεία

Η πλατεία Όλγας είναι ένας χώρος ελεύθερης συνεύρεσης και συνειδητή επιλογή μας, να συναθροιζόμαστε εκεί (εκτός και αν μιλάμε με όρους χούντας και απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων, σε δημόσιους χώρους).

Είναι ένας χώρος αυτοοργάνωσης, συντροφικότητας και συνδιαμόρφωσης πολλών πραγμάτων. Κάποια από αυτά..

Αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ, του οποίου τα έσοδα πηγαίνουν σε φυλακισμένους, ή διωκόμενους αγωνιστές.

Στην πολυμορφία της πλατείας συμμετέχουν και διάφορες ομάδες, με πολιτικές ζυμώσεις, κοινωνικούς αγώνες, συναυλίες, παιδικές παραστάσεις, ανταλλακτικά παζάρια και συλλογικές κουζίνες.

Η πλατεία Όλγας, άλλωστε, είναι εδώ και πολλές δεκαετίες, τόπος αγώνων και αυτή την ”παράδοση” συνεχίζουμε και εμείς. Αντίθετα, με το όπως θέλουν να μας παρουσιάζουν οι αρχές της πόλης, διάφορα sites και ένα μεγάλο κομμάτι φασιστοφυλλάδων, βούληση μας είναι μια πλατεία ”καθαρή” τόσο από σκουπίδια, όσο και από τα σκατά που μας πλασάρει ο κρατικός μηχανισμός (εμπόριο ναρκωτικών, πορνεία http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/150558 κ.τ.λ.). Παράδειγμα, η έμπρακτη αντίδραση μας στο εμπόριο της πρέζας, που βολεύει και υποκινείται, απροκάλυπτα από τους μπάτσους, δίπλα σε παιδάκια που παίζουν αμέριμνα στους χώρους της πλατείας.

Στις μέρες μας, η πλατεία έχει έναν πολύμορφο χαρακτήρα για τον κόσμο που επιλέγει είτε να αράξει, είτε να συμμετέχει πρακτικά σε διαδικασίες, είτε να ενημερωθεί, χωρίς την ευκολία μιας καθοδηγούμενης φυλλάδας ή του ελεγχόμενου διαδικτύου.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ χαρακτήριζε και τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, είτε αυτή ήταν προσωπική, είτε συλλογική, αλλά και τις εκδηλώσεις που γίνονταν στο χώρο της πλατείας, μιας και οι πλατείες είναι και θα παραμείνουν γεμάτες από ανθρώπους, ζωντάνια, έκφραση και συναίσθημα χωρίς αντάλλαγμα.

-Σε μια εποχή που το καθετί είναι εξαγοράσιμο, επιλέγουμε συνειδητά να αράζουμε στα παγκάκια, αντί να συμμετέχουμε στην κουλτούρα της καφετέριας, του lounge και του καθωσπρεπισμού, που θέλει τους ανθρώπους δέσμιους της ψεύτικης ανησυχίας του τύπου-πόσα χρήματα έχω? με παίρνει να πάω εκεί? πόσο κάνει ένα ποτό?”

-Σε μια εποχή που το συναίσθημα ελέγχεται από το facebook και τα συναφή, την τηλεόραση και τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, τα κοινωνικά ψευτοπρότυπα, το ντύσιμο ως μέσο αναγνώρισης ”ομοίων”, επιλέγουμε συνειδητά να στεκόμαστε έξω από καλούπια, στερεότυπα και ρόλους. Εκφραζόμαστε, ερωτευόμαστε, νευριάζουμε, μιλάμε, παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας και αυτοοργανωνόμαστε.

Η αυτοοργάνωση? Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να έχουμε στείρους όρους, εκπροσώπους (κόμματα, media, δήμο, αστυνομία, κεφάλαιο και μικροαστικά-τοπικιστικά κατάλοιπα).

Διαλέξαμε τον συγκεκριμένο χώρο, όπως ανέκαθεν επιλέγονται οι πλατείες από τον κόσμο, για να εκφραστεί ελεύθερα (είτε αυτό σημαίνει μια απλή συζήτηση, είτε την συγκέντρωση και τον αγώνα που ξεκίνησε μέσα από αυτές).

Γι αυτούς τους λόγους προσπαθούν ΜΑΤΑΙΑ να πλήξουν, να καλουπώσουν, να ενοχοποιήσουν το αυτονόητο. Την ελευθερία..

Είτε με την καθημερινή παρακολούθηση-καταστολή.

Είτε με κατάπτυστα δημοσιεύματα, που μερικές φορές προκαλούν άπειρο γέλιο.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/253337

http://thebest.gr/news/index/viewStory/228175  (η αλλιώς νερατζοπόλεμος)

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/235689

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/218386

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/239703

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/245629

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/151175

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/237481

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/229142

http://thebest.gr/news/index/viewStory/129493

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/147082

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/15393

http://thebest.gr/news/index/viewStory/201274

Είτε με το κόψιμο των δέντρων και των παγκακιών, μιας και τα δέντρα είναι άχρηστα στο κέντρο της πόλης που πνίγεται από το καυσαέριο και την υγρασία και τα παγκάκια μπορούν να αντικατασταθούν από τα σύγχρονα καθίσματα στις πλατείες της ”ανάπλασης” (βλ.Ψηλαλώνια) που θυμίζουν κακοφτιαγμένους βωμούς.

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/174059

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/184001

Το τι θέλουν να θυσιάσουν εκεί το ξέρουμε όλοι..

Θύματα όμως δεν είμαστε ούτε πρόκειται να γίνουμε!

ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ

Συνέλευση Αναρχικών πλατείας Όλγας

 

Ενημέρωση για τα γεγονότα του Σαββάτου 29/03/2014

Το Σάββατο βράδυ και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ της πλατείας Όλγας , δεχθήκαμε απρόκλητη και αναίτια επίθεση από τις καθεστωτικές – κατασταλτικές δυνάμεις των γουρουνιών των ΜΑΤ.

Κατά την προσφιλή τους συνήθεια  (όπως γίνεται εδώ και καιρό στην Πάτρα) , επιτέθηκαν δολοφονικά με ευθείες βολές , από τον εκτοξευτήρα δακρυγόνου – καπνογόνου , με αποτέλεσμα τους τραυματισμούς τριών συντρόφων – θαμώνων στον ώμο , μάτι και κεφάλι ξεχωριστά , με αποτέλεσμα την διακομιδή των δυο στο νοσοκομείο.

Να σημειωθεί ότι στην πλατεία στις 3 (την ώρα που  έγινε η επίθεση)  βρίσκονταν περίπου 100 άτομα.

Ως απάντηση κάποιος κόσμος επέλεξε να συγκρουστεί με ότι μέσα είχε , υπερασπιζόμενος τον εαυτό του , σ’ αυτή την δολοφονική εισβολή. Όταν ανασυντάχθηκε ο κόσμος , σχεδόν αμέσως επιστρέψαμε στην πλατεία και συνεχίσαμε την εκδήλωση.

Όταν πλέον στις  5  μαζεύτηκαν τα μηχανήματα κι ο κόσμος αποχωρούσε , τα κωλόπαιδα των ΜΑΤ , αποφάσισαν να επιστρέψουν και να επιτεθούν σε μια ομάδα συντρόφων , μόλις 10 ατόμων που είχε ήδη φύγει απ το σημείο της πλατείας. Και πάλι μετά τις αψιμαχίες επέστρεψαν στην πλατεία , αρνούμενοι να φύγουν με τους όρους της αστυνομίας.

‘Ηταν η δεύτερη φορά που επιχειρήθηκε εκκένωση της πλατείας. Την πρώτη φορά , πέρυσι τον Μαιο , ακολούθησαν σφοδρές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής , σε όλο το κέντρο της πόλης , μέχρι τα ξημερώματα , με αποτέλεσμα την ήττα της αστυνομίας , πολιτικά , κοινωνικά και επιχειρησιακά (τα φασιστοκάναλα έκραζαν τους υπεύθυνους στα παράθυρα και οι ”ευυπόληπτοι” γείτονες κλαίγανε για την αλόγιστη χρήση δακρυγόνων και καπνογόνων που κατέστρεφαν τις περιουσίες τους) .  Το αποτέλεσμα ήταν και πάλι ο κόσμος να γυρίσει τις πρωινές ώρες στην πλατεία στα συντρίμμια διαλυμένων πάγκων και ποτών , από το μένος , τον ανδρισμό και τις μπότες των αστυνομικών.

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΙΑ.

Για την αυτοοργανωση,την αλληλεγγυη και την κοινωνικη απελευθερωση.                                    Συυνελευση Αναρχικων πλατειας Ολγας

από indymedia

ΑΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ

Από τα προεκλογικά συνθήματα το 2009 του Παπανδρέου και το περίφημο “λεφτά υπάρχουν”, φτάσαμε στο πρωτογενές πλεόνασμα του Σαμαρά το 2014, που δήθεν θα μοιραζόταν στους οικονομικά ασθενέστερους. Ακόμη και τώρα, που οι εξουσιαστές έχουν οδηγήσει την κοινωνία στην εξαθλίωση, προκειμένου να μη χάσουν τη θέση τους στην εξουσία ή για να ανέλθουν σε αυτή, μοιράζουν υποσχέσεις και ψεύτικες ελπίδες.

 

Την αντιπροσώπευση-ανάθεση, τη ζούμε κάθε μέρα από τα μαθητικά συμβούλια, στη Βουλή των εφήβων, στις δημοτικές, περιφερειακές και βουλευτικές εκλογές, τις ευρωεκλογές και στις συνδικαλιστικές στους χώρους εργασίας. Ξέρουμε πρόσωπα της δεξιάς και της αριστεράς, το μόνο όμως που έχουμε βιώσει όλοι μας έντονα είναι πως όλοι τους ανεξάρτητα από το πόσο αγωνιστές δήλωναν, ήταν πρόθυμοι να προστατέψουν το κεφάλαιο, δίνοντας παράλληλα την ψευδαίσθηση ανταλλάγματος στους επίδοξους ψηφοφόρους τους. Έτσι, οι εξουσιαστές προσπαθούν να περάσουν το συναίσθημα της συνενοχής (ενοχικό σύνδρομο, μαζί τα φάγαμε, εσείς τους ψηφίσατε) στους εξουσιαζόμενους.

 

Ανάλογα με ποιο τρόπο θα επιλέξει το κεφάλαιο κάθε φορά, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες με την βοήθεια των παπαγάλων των ΜΜΕ, ώστε να εγκλωβίσει τον κόσμο μέσα σε ένα κομματικό μηχανισμό και να τον αποτρέψει από αυτό που φοβάται περισσότερο, τον κοινωνικό ξεσηκωμό. Εμείς, ως αναρχικοί, τασσόμαστε απέναντι από τα εκλογικά πανηγυράκια και τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς. Θεωρούμε ότι οι εκλογές λειτουργούν σα βαλβίδες αποσυμπίεσης, ώστε να εφησυχάζονται οι από τα κάτω και να αναθέτουν τα προβλήματά τους και τις λύσεις αυτών σε αυτούς που αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες. Αυτοί που βιώνουν τα προβλήματα ξέρουν ότι οι λύσεις γι` αυτά μπορούν να βρεθούν μέσα από διαδικασίες, όπως συνελεύσεις γειτονιών, πλατειών κοκ κάτι το οποίο σίγουρα δεν μπορούν να βρουν αυτοί που ζουν παρασιτικά στην κοινωνία και προέρχονται από μεγάλα τζάκια, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο.

 

Υπάρχουν δεκάδες υποψήφιοι σε κάθε πόλη και όλοι έχουν υποσχέσεις να μας δώσουν. Ψεύτικες υποσχέσεις για μια καλύτερη πόλη και ζωή μέσα σ` αυτήν. Ποιον θα κοροϊδέψουν όμως; Αποτελούν το μακρύ χέρι της κάθε κυβέρνησης, καθώς δέχονται εντολές απ’ αυτήν και τις εκτελούν, μη θέλοντας να της εναντιωθούν, με την ελπίδα ότι από την εμπειρία και την εκπαίδευσή τους στην τοπική αυτοδιοίκηση, θα μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και ας μην μιλήσουμε για τις Περιφέρειες που στηρίζουν τα πεντάμηνα προγράμματα απασχόλησης που δεν είναι τίποτα άλλο από το να δώσεις ένα ξεροκόμματο σε κάποιον που πεθαίνει.

 

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχουν και οι ευρωεκλογές ως άλλη μια αυταπάτη ότι τα κράτη μέλη της αποφασίζουν για το μέλλον της Ευρώπης. Οι οικονομικά ισχυροί (τράπεζες, βιομήχανοι, πολυεθνικές) ελέγχουν το ευρωκοινοβούλιο που με τη σειρά του επιβάλλει τους νόμους του στα κοινοβούλια των υπόλοιπων χωρών. Στόχος των κοινοβουλίων οποιασδήποτε μορφής, είναι η προστασία των συμφερόντων των εξουσιαστών. Έτσι, εξυπηρετούνται οι μεγάλοι κολοσσοί εταιρειών, όπως ακριβώς συμβαίνει με το γάλα. Όσον αφορά τα κράτη, οι ευρωεκλογές αποτελούν ουσιαστικά μέτρο πίεσης για τις εθνικές εκλογές από την αντιπολίτευση ή για διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης από την άλλη πλευρά. Δεν θα τους κάνουμε την χάρη λοιπόν!

 

Απέναντι :

• Στα «κομματάκια», κοινοβουλευτικά και μη

• Στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, που μετέτρεψαν τα κοινωνικά αγαθά σε εμπορεύματα και χαρίζουν τώρα το ρεύμα και το νερό σε ιδιωτικά συμφέροντα

• Σ` αυτούς που κλείνουν τους δημόσιους χώρους πχ στην Πάτρα τη βεράντα στο Κάστρο, το λιμάνι που με την περίφραξη πιο πολύ σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μοιάζει, τις καταλήψεις μετατρέποντάς τες σε εγκαταλελειμμένα κτίρια ή θέλοντας να τις μετατρέψουν σε στέκια των νεολαίων του κόμματος τους (ΣΥΡΙΖΑ)

• Σ` αυτούς που βγάζουν την Ελιά ως κάτι νέο, ενώ στην ουσία αποτελείται από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που έφτιαξαν δικά τους κόμματα, αλλά και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ

• Σ` αυτούς που με το Ποτάμι επιδιώκουν να κλέψουν την ψήφο της νεολαίας, την ψήφο αντίδρασης αλλά και την ψήφο του κόσμου που απέχει

• Σ` αυτούς που χρησιμοποιούν τους φασίστες χρυσαυγίτες προς όφελος τους με το να τους «πολεμούν» ή να τους προωθούν κάτω από το τραπέζι όποτε τους συμφέρει

• Σ` αυτούς που περιμένουν στη γωνία να μας εξουσιάσουν δείχνοντας τώρα ένα αγωνιστικό-φιλολαϊκό προφίλ, επειδή τα ποσοστά του κόμματος δεν εξασφαλίζουν μια θέση στο κοινοβούλιο,

εμείς προτείνουμε την αυτοοργάνωση των από τα κάτω της κοινωνίας.

 

Ήδη έχουμε δει κάποιες αυτοοργανωμένες κινήσεις να λαμβάνουν χώρα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και παγκόσμια. Οργανωμένες κινήσεις για επανασύνδεση ρεύματος και νερού, κοινωνικά ιατρεία μακριά από ΜΚΟ και δήμους, καθώς και μαθήματα αυτομόρφωσης. Συντονισμένες κινητοποιήσεις απέναντι στους πλειστηριασμούς, στα διόδια και στην καταστροφή του περιβάλλοντος (Κερατέα, Χαλκιδική) αλλά και για την υπεράσπιση των πλατειών (Ταξίμ, Ταχρίρ), καθώς και καταλήψεις κτιρίων για στέγαση (προσφυγικά Αλεξάνδρας). Αυτές οι αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης, είναι σημαντικό να μετατραπούν σε κινήματα, που θα αμφισβητήσουν την ίδια την εξουσία και να πάρουν χαρακτηριστικά μόνιμης και πιο οργανωμένης δομής.

 

Να γυρίσουμε την πλάτη στην προπαγάνδα που δεν θα οδηγήσει σε τίποτα άλλο από τη θυσία της ζωής και του μέλλοντος μας στο βωμό του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Η τιμωρία της κυβερνητικής πολιτικής θα γίνει μέσω του αγώνα και όχι μέσω των εκλογών. Η συνειδητή αποχή λοιπόν είναι μια επιλογή για να κάνουμε τη ζωή και πάλι δική μας, δημιουργώντας δομές αγώνα, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Με ανοικτές συνελεύσεις χωρίς ιεραρχία, αλλά οριζόντια θα συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις των από τα κάτω και αυτοοργανωμένα θα φτάσουμε σε μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας!

 

Συνειδητή αποχή, εκλογικό σαμποτάζ  

Όχι στις εκλογικές αυταπάτες  

Αυτοοργάνωση τώρα, αντίσταση και αλληλεγγύη παντού  

Υπεύθυνοι για τη ζωή μας είμαστε εμείς και κανένας άλλος  

 

«Ψηφοφόροι, εφόσον διεκδικώ τις ψήφους σας, σας οφείλω λίγα λόγια. Ορίστε λοιπόν: Κατάγομαι από παλιά γαλλική οικογένεια, αν μου επιτρέπεται και είμαι γομάρι από καλή ράτσα. Ένα γομάρι με την καλή έννοια της λέξης: τέσσερις οπλές και παντού μαλλί. Το όνομα μου είναι Άχρηστος, όπως είναι και οι υπόλοιποι ψηφοφόροι. Είμαι κενός όπως πολλά ψηφοδέλτια που επιμένουν να μη μετράνε και τα οποία πλέον ανήκουν σε μένα. Η εκλογή μου είναι εξασφαλισμένη. Καταλαβαίνετε πως μιλώ ειλικρινά…»

Alphonse Gallaud de la Perouse (Zo d’ Axa)  

 

 

Ανοικτή αντιεκλογική συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών

Κάθε Τρίτη 18:30 στο Εργατικό Κέντρο Πάτρας

antieklogiki@hotmail.com

ΠΕΡΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟΦΟΡΟΥ…

Η συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, δημιουργήθηκε το 2010 στην Πάτρα. Ως απόρροια ύπαρξης ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών στην πόλη μας που θα παρεμβαίνει κυρίως στα εργασιακά ζητήματα, και όπου αλλού κρίνει, έχει να επιδείξει αυτά τα 4 χρόνια πλούσιο λόγο, κινηματική παρουσία στο κοινωνικό και ταξικό πεδίο και έχει καταφέρει να γίνει γνωστή στα ευρύτερα αγωνιζόμενα κομμάτια της τοπικής κοινωνίας μέσω της συνεχούς συμμετοχής της στον αγώνα.

Όπως κάθε ανοιχτή αναρχική συνέλευση, έτσι και στον εργαλειοφόρο, η πολυμορφία είναι δεδομένη και τα άτομα ή οι συλλογικότητες που κάθε φορά τον απαρτίζουν, τον εξελίσσουν και τον διανθίζουν με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και την αντίληψη τους για τον αγώνα. Η παρούσα σύνθεση της συνέλευσης, γράφοντας αυτό το κείμενο, θέλει να επαναπροσδιορίσει θέσεις του εργαλειοφόρου και να τις γνωστοποιήσει δημόσια στις συντρόφισσες και στους συντρόφους.

Κοινό κτήμα των ατόμων και ομάδων που συμμετέχουν αυτή τη στιγμή στον εργαλειοφόρο, είναι η διακριτή μας παρέμβαση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, με τον αναρχικό μας λόγο, εχθρικά τασσόμενοι προς οποιοδήποτε πολιτικό μέτωπο, κομματικούς και θεσμικούς μηχανισμούς. Θεωρούμε ότι οι αγώνες των από τα κάτω της κοινωνίας πρέπει να είναι ακηδεμόνευτοι, μακριά από πολιτικούς και συνδικαλιστικούς ταγούς, καθώς μονόδρομος για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία, πιστεύουμε ακράδαντα ότι είναι η αυτοοργάνωση και η σύγκρουση των από τα κάτω με το αστικό κράτος, το κεφάλαιο και κάθε εξουσία.

Σαν εργαλειοφόρος, υποστηρίζουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης και ανάπτυξης των ενδιάμεσων αγώνων και τη σύνδεση μας με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, πάντα στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησης αυτών μέσω της διάχυσης της αναρχικής αντίληψης χωρίς να υποχωρούμε σε αξιακά ζητήματα. Θεωρούμε ότι οι ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες που συντελούνται τα τελευταία χρόνια σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο και η βίαιη υποβάθμιση των ζωών της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας, έχουν ανοίξει ένα παράθυρο σε ένα μέρος των από τα κάτω, προκειμένου να ακούει και να συζητάει σιγά σιγά, συνειδητά ή ασυνείδητα, προτάσεις και αντιλήψεις όπως η αυτοδιαχείριση και η αυτοοργάνωση. Ζητήματα που για εμάς ως αναρχικοί είναι αυτονόητα, για ευρύτερα κομμάτια μέχρι χτες ήταν άγνωστες έννοιες ή ξεπερασμένες, ουτοπικές, ακόμα και γραφικές σκέψεις και πρακτικές κάποιων «παιδιών». Στο σήμερα λοιπόν, η δικιά μας πρόταση και θεώρηση των πραγμάτων έχει έναν πιο ανοιχτό χώρο προκειμένου να γειωθεί. Η σύνδεση που επιδιώκουμε με τα κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται, δε γίνεται ούτε φετιχιστικά ούτε λόγω αδυναμίας σε σχέση με την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται οι από τα κάτω αλλά γίνεται για να προωθήσει την όξυνση του κοινωνικοταξικού ανταγωνισμού που θα οδηγήσει στην τελική σύγκρουση με το υπάρχον καθεστώς.

Επιπροσθέτως, για εμάς δεν αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε είναι δεδομένη η παρουσία μας σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις ανεξαιρέτως. Η συμμετοχή μας σε αυτές κρίνεται κάθε φορά από το πλαίσιο του απεργιακού καλέσματος, καθώς και της δυναμικής του κόσμου που μπορεί αυτό να συσπειρώσει. Δεν έχουμε αυταπάτες για τις 24ωρες ή 48ωρες απεργίες των ξεπουλημένων γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και για το ρόλο που παίζουν αυτές, καθώς λειτουργούν ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής οργής. Παράλληλα, όμως, αναγνωρίζουμε κομβικές στιγμές στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και με το λόγο και το συγκροτημένο μπλοκ μας, θέλουμε να τον οξύνουμε και να του δώσουμε τα δικά μας χαρακτηριστικά. Οι αναρχικοί, σε αντίθεση με την λανθασμένη αντίληψη των αριστερών περί παρέμβασης στους χώρους που δραστηριοποιείται ο καθένας, επιλέγουμε να παρεμβαίνουμε όπου εμείς κρίνουμε ότι μπορούμε να προωθήσουμε την αντίληψη μας. Συγκεκριμένα, στο ταξικό ζήτημα, το σύνθημα γενική απεργία διαρκείας είναι αυτό που μας εκφράζει, καθώς το θεωρούμε διεξοδικό για τους εργατικούς αγώνες και το παλεύουμε εκεί που διακρίνουμε ότι υπάρχει έδαφος να καλλιεργηθεί.

Η συνέλευση θέλει να δώσει βάση στην παραγωγή αναρχικού λόγου που δημιουργείται από την ανταλλαγή απόψεων και προβληματισμών του σώματος που την απαρτίζει, καθώς λόγος και δράσεις είναι έννοιες αλληλένδετες. Δεδομένης της ποικιλομορφίας των υποκειμένων της συνέλευσης μπορεί να παραχθεί πλούσιος λόγος που είναι απαραίτητη συνθήκη για την προώθηση και πραγματοποίηση των δράσεων. Ο λόγος παράγεται για να υπάρχει ζύμωση ιδεών μεταξύ των ατόμων που απαρτίζουν την συνέλευση αλλά και έτσι ώστε να υπάρχει η στόχευση της κάθε δράσης παράλληλα με το άνοιγμα του ζητήματος και στους συντρόφους/ισσες ώστε να υπάρχει μια σχέση και στήριξης των δράσεων του εργαλειοφόρου αλλά και μια σχέση διαλόγου που μόνο καλό και προωθητικό θα είναι για το αγώνα.

Για εμάς, ήταν, είναι και θα είναι μέγιστη αναγκαιότητα η ύπαρξη ανοιχτών συνελεύσεων των αναρχικών. Διαχρονικά, μέσα από τον εργαλειοφόρο, ένας μεγάλος αριθμός συντρόφων και συλλογικοτήτων, κάθισε και κάθεται όλα αυτά τα χρόνια σε έναν κύκλο και συζητάει, παράγει λόγο, ζυμώνεται, πράττει μαζί, διαφωνεί, συμφωνεί. Έτσι, εξελίσσεται η συνέλευση αλλά και τα ίδια τα υποκείμενα μέσα από την ποικιλομορφία τους και μόνο προωθητική μπορεί να είναι μια τέτοια είδους δομή. Επίσης, συνήθως, νέοι σύντροφοι και συντρόφισσες που νιώθουν την ανάγκη να έρθουν στον αναρχικό χώρο, θα πάνε σε μια ανοιχτή διαδικασία που καλείται δημόσια προκειμένου να ακούσουν, να δουν, να συμμετάσχουν, να επικοινωνήσουν με τους υπόλοιπους συντρόφους/ισσες, κάτι που με τον εργαλειοφόρο έχει συμβεί και συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό.

Εν συνεχεία, η συγκεκριμένη συνέλευση ασχολείται κυρίως με ζητήματα που άπτονται του εργασιακού, μιας βάρβαρης συνθήκης για όλους τους από τα κάτω είτε εργάζονται είτε είναι άνεργοι, καθώς εργασία και ανεργία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος ανάλογα με την διαχείριση που επιλέγουν να κάνουν κάθε φορά οι καπιταλιστές. Μιας συνθήκης που βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως και θα συνεχίσουμε να βιώνουμε όσο υπάρχει καπιταλισμός ή οποιοδήποτε άλλο ανελεύθερο σύστημα. Άρα η αναγκαιότητα ύπαρξης μια τέτοιας ανοικτής συνέλευσης αναρχικών είναι απαραίτητη, καθώς όσο υπάρχει μισθωτή σκλαβιά τόσο και εμείς πρέπει να έχουμε εκείνα τα εργαλεία που θα την αποδομούν και θα συγκρούονται μαζί της.

Ως συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος, θα συνεχίσουμε να παράγουμε λόγο και δράση, ενάντια στα συγκοινωνούντα δοχεία κεφάλαιο-κράτος, χωρίς να περιορίζουμε στο ελάχιστο τις δράσεις μας απέναντι στο πλαίσιο της ολοένα αυξανόμενης καταστολής και του δόγματος μηδενικής ανοχής που έχει επιβληθεί από την κυριαρχία, έχοντας πάρει ξεκάθαρη θέση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Θα συνεχίσουμε να αντιπαλεύουμε τους ηγεμονισμούς και πολιτικαντισμούς των κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών και να παρεμβαίνουμε με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μας στον κοινωνικό και ταξικό ανταγωνισμό προκειμένου να δείξουμε στην κοινωνία ότι μπορεί μόνη της, να αυτοοργανωθεί, να πάρει τη ζωή στα χέρια της πολεμώντας αυτούς που την εξουσιάζουν ή περιμένουν στη γωνία για να την εξουσιάσουν. Οι από τα κάτω μόνοι τους θα ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας, για την ΑΝΑΡΧΙΑ!

ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ  

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά | εργαλειοφόρος

(κάθε Δευτέρα στις 19:00 μμ στο εργατικό κέντρο πάτρας) 

http://ergaleioforos.squat.gr/

Χαιρετισμός αλληλέγγυων #ERA στον εκπρόσωπο της #BIOME

Την Παρασκευή 21/2/2014 στο εργατικό κέντρο Πάτρας είρθε εκπρόσωπος της ΒΙΟ.ΜΕ να μιλήσει για το εγχείρημά τους.

Αυτός είναι ο χαιρετισμός – καλωσόρισμα των αλληλέγγυων της ΕΡΑ Πάτρας.

—

Η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους , που υφίσταται ο τόπος εδώ και πάνω από μια 5ετία , έχει δημιουργήσει συνθήκες που είναι πρωτόγνωρες για το λαό και το εργατικό κίνημα.

 Μετά το αρχικό μούδιασμα λαού και εργαζομένων , άρχισαν να ακούγονται , να διαμορφώνονται και να σχηματοποιούνται δράσεις και φωνές που είχαν ως κύριο στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και τη δημιουργία κινημάτων αλληλεγγύης σε άτομα και ομάδες που είδαν τις ζωές τους να αλλάζουν.

 Εμείς , ως αλληλέγγυοι της ΕΡΑ , βρεθήκαμε από τη πρώτη στιγμή που το κράτος αποφάσισε πως έπρεπε να αλλάξει τη μορφή της κρατικής πληροφόρησης και να κλείσει την ΕΡΤ-ΕΡΑ και να τη μεταλλάξει σε ΔΤ , στο πλευρό του πειράματος ζωής που αποφάσισαν οι εργαζόμενοι να κρατήσουν τις δομές της ΕΡΑ Πάτρας στα χέρια τους και να συνεχίσουν να ενημερώνουν και να διασκεδάζουν τον κόσμο.

Σε κοινές συνελεύσεις εργαζομένων και αλληλέγγυων όλο το φθινόπωρο του 2013 , στο χώρο του δασύλλιου (που βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της ΕΡΑ Πάτρας ) , συναποφασίστηκαν δράσεις και κινήσεις που είχαν σκοπό τη συνέχιση τις μετάδοσης προγράμματος και την ενίσχυση της πολυφωνίας στην ενημέρωση.

 Ως αλληλέγγυοι ΕΡΑ συμμετείχαμε σε πορείες , διαδηλώσεις , στο αποκλεισμό της ΔΕΗ ( μέσα από την πανπατραική συνέλευση συλλογικοτήτων και πολιτών και σε συνεργασία με το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων ) και με τις συνελεύσεις μας κάθε Παρασκευή στο χώρο του εργατικού κέντρου , συντονίζουμε και οργανώνουμε τις επόμενες κινήσεις και δράσεις μας.

 Για εμάς , το ότι οι εργαζόμενοι της ΕΡΑ πήραν τη λειτουργία του σταθμού στα χέρια τους , μας έδωσε την ελπίδα και τη δύναμη για κάτι καλύτερο , για αυτό και δημιουργήσαμε την παράλληλη υποστηρικτική δομή που ονομάσαμε ”Αλληλέγγυοι ΕΡΑ Πάτρας” .

 Το ίδιο έκαναν και σύντροφοι πατρινοί και δημιούργησαν τους αλληλέγγυους της ΒΙΟ.ΜΕ.

 Οι ομοιότητες του εγχειρήματος της ΒΙΟ.ΜΕ και της ΕΡΑ είναι ολοφάνερες.

  Δύο μονάδες  παραγωγής (ειδήσεων και ψυχαγωγίας η μία , κόλλες , αρμούς-σκληρά καθαριστικά και άλλα σχετικά βιομηχανικά προιόντα η άλλη ) αφέθηκαν απ’ τους εργοδότες τους ( κράτος και οικογένεια Φιλίππου  ) να σβήσουν επειδή δεν ταίριαζαν στα σχέδιά τους.

 Δύο κερδοφόρες επιχειρήσεις , αποφασίστηκε να κλείσουν χωρίς να υπολογιστεί η ζωή των εργαζομένων σε αυτές. Και στις δύο περιπτώσεις , οι εργαζόμενοι πήραν τις εγκαταστάσεις και τα μέσα στα χέρια τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους τη λειτουργία των μονάδων παραγωγής , απαλλαγμένοι από τις σκοπιμότητες  και τα παιχνίδια των αφεντικών.

 Δύσκολο εγχείρημα , αφού βρέθηκαν και οι δύο μονάδες σε ένα περιβάλλον που σκόπιμα αδυνατεί να προσδιορίσει τις δυνατότητες λειτουργίας τους και που θεωρεί ότι τα μέσα παραγωγής δεν μπορούν να βρίσκονται σε χέρια εργαζομένων , που η λειτουργία και οι αποφάσεις παίρνονται από εργάτες με οριζόντιες μορφές οργάνωσης.

 Η ΒΙΟ.ΜΕ. , ως παλιότερο εγχείρημα βρήκε το βηματισμό της και αφού άλλαξε τα προιόντα παραγωγής της σε ήπια και οικολογικά καθαριστικά οικιακής χρήσης , πρότεινε καινοτόμες λύσεις για να μπορέσει να ξεπεράσει νομικά και οικονομικά προβλήματα.

 Έτσι , εκτός απ’ το ότι οι εργαζόμενοι πήραν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους , άνοιξαν το εγχείρημά τους και στην κοινωνία με μια κίνηση εξωστρέφειας. Ζήτησαν από τον κόσμο να προσφέρει εθελοντικά γνώσεις , πληροφορίες , οικονομική ενίσχυση και ό,τι άλλο μπορεί , ώστε να συμβάλει στο δικαίωμά τους για εργασία και στον αγώνα τους για επιβίωση. Αναγνώρισαν και καθιέρωσαν το ρόλο του ”αλληλέγγυου υποστηρικτή” που θα μπορεί να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος , με το δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου στις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων.

 Κάτι αντίστοιχο κουβεντιάζουμε και εμείς ως αλληλέγγυοι της ΕΡΑ , με την πρότασή μας να συμμετάσχουμε συμβουλευτικά και ενημερωτικά στις συνελεύσεις των εργαζομένων και με αυτό τον τρόπο να δημιουργηθεί το περιβόητο άνοιγμα στην κοινωνία και το όλο εγχείρημα να αποκτήσει πλατιά λαική στήριξη , ούτως ώστε να συνεχίσει να λειτουργεί με αξιοπρέπεια και να αποτελέσει παράδειγμα και για άλλα παρόμοια εγχειρήματα που σίγουρα θα εμφανιστούν στο άμεσο μέλλον.

 Η καραμέλα του συστήματος για ”ανάπτυξη” , γνωρίζουμε όλοι μας , ότι είναι το δόλωμα για ακόμα μεγαλύτερη καταλήστευση και αποβιομηχανοποίηση αυτού του τόπου.

 Μεγάλες εταιρείες όπως ο Coca-Cola 3Ε , η χαλυβουργία κ.α έφυγαν και εγκατέλειψαν εργαζόμενους και εγκαταστάσεις. Αυτές τις εγκαταστάσεις και την εργασιακή πείρα των εργαζομένων , μπορούμε να τις εκμεταλλευτούμε και να δημιουργήσουμε καινούριες μορφές οικονομικής ζωής , που θα στηρίζονται στην παραγωγή και διάθεση προιόντων , τα οποία τα παράγονται από εργάτες για εργάτες , με οριζόντιες μορφές οργάνωσης και χωρίς κερδοσκοπικά και εκβιαστικά παιχνίδια των αφεντικών.

 Καλωσορίζουμε τον εκπρόσωπο της ΒΙΟ.ΜΕ και του ζητάμε να μας αναλύσει τον τρόπο λειτουργίας και τις προοπτικές του εγχειρήματος τους.

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

από : Άλφα ρήξη

Διανύουμε την τέταρτη χρονιά υπαγωγής της ελληνικής οικονομίας στους μηχανισμούς στήριξης και η επίθεση από την πλευρά της κυριαρχίας ολοένα και εντείνεται. Οι κατακτήσεις των προηγούμενων χρόνων των από τα κάτω της κοινωνίας  μέσω των αγώνων, πλέον δέχονται τη λυσσαλέα επίθεση από την πλευρά του κεφαλαίου και του κράτους του. Κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό, το ρεύμα , η υγεία και η παιδεία μαζί με τα εργασιακά δικαιώματα ισοπεδώνονται στο βωμό της «ανάπτυξης» .

Η οικονομική κρίση που επικαλούνται οι εξουσιαστές είναι γέννημα του καπιταλισμού και όχι της εργατικής τάξης στην οποία τη φορτώνουν. Από τη δομική αυτή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος κερδισμένο είναι το κεφάλαιο. Φτηνό εργατικό δυναμικό , λεηλασία ολόκληρων περιοχών στο βωμό της «ανάπτυξης» και του κέρδους και ενίσχυση των τραπεζών. Όλα αυτά σε αγαστή συνεργασία με το κράτος που έχει το ρόλο της καταστολής οποιασδήποτε αντίδρασης των κοινωνικών κομματιών που αντιστέκονται, προκειμένου να επιβάλλει τη συναίνεση και την κοινωνική ειρήνη με στόχο την υπεράσπιση του κεφαλαίου και τη διαιώνιση της πολιτικής του εξουσίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η αναδιάρθρωση της ΔΕΗ σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό που περνάει σε χέρια ιδιωτών και μετατρέπει το ρεύμα που είναι κοινωνικό αγαθό σε προνόμιο για τους λίγους.

Ως αναρχικοί, προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση των αγώνων των από τα κάτω της κοινωνίας ,αδιαμεσολάβητα και αυτοοργανωμένα με την προοπτική της νίκης στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο. Οι ενδιάμεσοι αγώνες, όπως αυτός στη ΔΕΗ , δημιουργούν αναχώματα απέναντι στην επίθεση της κυριαρχίας και βάζουν τις βάσεις για την τελική σύγκρουση που θα οδηγήσει στον κομμουνισμό και την αναρχία.

ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

 

 Αναρχική συλλογικότητα Άλφα ρήξη

Αναρχική συλλογικότητα Άλφα ρήξη

Μετά από μια διακριτική ”παρέμβαση” μιας άλλης ομάδας , η οποία ήταν απόλυτα σωστή, η siamo passati άλλαξε όνομα και θα λέγεται πλέον άλφα ρήξη.

—

Μια νέα συλλογικότητα του α/α χώρου δημιουργήθηκε στη Πάτρα.

Με τα παιδιά , μας συνδέουν κοινοί αγώνες και κοινή κοινωνική ζωή.

Ως σύντροφοι στο δρόμο  , θα είμαστε δίπλα τους ανεξάρτητα απ’ τις διαφορές που προκύπτουν μέσα από την κομμουνιστική τους προσέγγιση ,πράγμα που το πιστεύουν και οι ίδιοι : ”Είμαστε πεπεισμένοι όμως, ότι μας ενώνουν περισσότερα απ όσα μας χωρίζουν. Διαχωρίζοντας το πολιτικό από το κοινωνικό/προσωπικό, δηλώνουμε ότι οι όποιες συμφωνίες ή οι όποιες διαφωνίες μας με συλλογικότητες ή άτομα του «χώρου» θα γίνονται με βάση αυτή τη διάκριση.”

—

Αναρχική συλλογικότητα άλφα ρήξη

Είμαστε αναρχικοί, που εντασσόμαστε στην κοινωνική/κομμουνιστική παράδοση του αναρχισμού. Σημείο συνάντησης και ζύμωσης μας είναι οι δράσεις και οι κινηματικές διαδικασίες μέσα από τις οποίες κατακτήσαμε το να μοιραζόμαστε κοινή αντίληψη, κοινή τακτική/στρατηγική για τον αγώνα, κοινούς προβληματισμούς και το κοινό όραμα για την αναρχοκομμουνιστική κοινωνία.

Τοποθετούμαστε απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος του, απέναντι στο φασισμό/ναζισμό και σε οποιαδήποτε μορφής διάκριση γεννά αυτό το βάρβαρο σύστημα. Τοποθετούμαστε απέναντι στην επιδίωξη για την κατάληψη της εξουσίας, δηλαδή σε ένα καινούργιο σύστημα που θα γεννά σχέση εξουσιαστή/εξουσιαζόμενου ή στην πολιτική διαχείρηση του υπάρχοντος. Η καταστροφή της εξουσίας μέσα από την ελευθεριακή επανάσταση που είναι ο στρατηγικός μας στόχος θα φέρει την αταξική κοινωνία της ισότητας και της ελευθερίας και την κατάργηση της πολιτικής.

Βασικό μας στόχο αποτελεί η διάχυση του αναρχικού λόγου και της αναρχικής πράξης στο κοινωνικό πεδίο, καθώς σήμερα παρά ποτέ έχουν ωριμάσει οι συνθήκες προκειμένου να ηττηθεί ο λόγος της διαχείρισης και της ηττοπάθειας μέσα στον κόσμο του αγώνα. Δικιά μας επιδίωξη είναι να δώσουμε στον κόσμο που επιλέγει να αντισταθεί την προοπτική της νίκης. Αξιακή στάση μας αποτελεί η παρέμβαση μας μέσα στα κοινωνικά μέτωπα και η επίτευξη μινιμουμ συμφωνιών με τα υποκείμενα που τα απαρτίζουν προκειμένου να προωθείται ο αγώνας και παράλληλα με αυτόν να προωθείται η αναρχική αντίληψη περί αυτού.

Δεν θα παρεβρεθούμε ποτέ σε πολιτικά μέτωπα, καθώς ως αναρχική συλλογικότητα δεν θέλουμε να δώσουμε ευκαιρία για άντληση πολιτικής υπεραξίας σε κανέναν επίδοξο εξουσιαστή, σε κανέναν επίδοξο διαχειριστή του καπιταλιστικού συστήματος ή κομιστή της ιδέας του σοσιαλιστικού κράτους. Για εμάς, δεν υπάρχει το δίλλημα μεταξύ ρεφορμιστικών και επαναστατικών κομματικών μηχανισμών. Για εμάς, υπάρχει η οριζόντια αναρχική επαναστατική δομή και η κάθετη αριστερή ρεφορμιστική δομή.

Δεν συμφωνούμε στην ομογενοποίηση των τάσεων με στόχο την μαζικότητα και πιστεύουμε στον πολύμορφο αγώνα. Δεν τρέφουμε αυταπάτες περί ενότητας του αναρχικού «χώρου». Είμαστε πεπεισμένοι όμως, ότι μας ενώνουν περισσότερα απ όσα μας χωρίζουν. Διαχωρίζοντας το πολιτικό από το κοινωνικό/προσωπικό, δηλώνουμε ότι οι όποιες συμφωνίες ή οι όποιες διαφωνίες μας με συλλογικότητες ή άτομα του «χώρου» θα γίνονται με βάση αυτή τη διάκριση. Σαν συλλογικότητα, θα παλέψουμε και εμείς από τη μεριά μας για όσο το δυνατόν περισσότερη κοινή δράση και συνεννόηση στο «χώρο», ο οποίος το τελευταίο διάστημα δέχεται την δίχως προηγούμενο κρατική καταστολή και  το δόγμα μηδενικής ανοχής που έχει επιβληθεί από την κυριαρχία απέναντι του και απέναντι σε όσα κοινωνικά κομμάτια επιλέγουν τον δρόμο της αντίστασης.

Με καθαρό αναρχικό λόγο και πράξη μέσα στον αγώνα, μέσα στο κοινωνικό πεδίο, αλλά μακριά από ιδεολογικές καθαρότητες.  Για την επικράτηση του δίκιου, για την επικράτηση της ελευθερίας απέναντι στις καπιταλιστικές, φασιστικές/ναζιστικές ή σοσιαλιστικές βαρβαρότητες. Για τον ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ και την ΑΝΑΡΧΙΑ!

           Αναρχική συλλογικότητα άλφα ρήξη – σύντροφοι          (Α)