Είχε εξασκηθεί τόσα χρόνια να μην εκδηλώνει τα συναισθήματά του.

(…και μόλις μου έδωσε το κείμενο του ο προηγούμενος φίλος και άλλαξε μεριά στο μπαρ,γιατί όπως πάντα τον ”διώχνω” απ΄τη θέση στην οποία κάθεται , έπιασα κουβέντα με το Νίκο. Ο Νίκος έχοντας ακούσει την κουβέντα που έκανα πριν με ρωτάει : ”Τι είδους blog είναι δηλαδή αυτό που έχεις;” ”Τα πάντα , όλα!” του απάντησα.

-”Δηλαδή αν σου φέρω κάτι που έγραψα , θα το βάλεις κι αυτό εκεί;”

-”Ναι,αν το θες!”

-”Ναι,αν σ’αρέσει αυτό που θα διαβάσεις…περίμενε , μη φύγεις , πάω να σ’ το φέρω!”

Μετά από λίγο, να ο Νίκος, με ένα σάντουιτς στο ένα χέρι κι ένα χαρτί στο άλλο…”Διάβασε το τώρα όμως ε;”

Το διάβασα κατευθείαν.)

—

Κατέβηκε την σκάλα αφήνοντας πίσω του την πόρτα να κλείσει.Ήταν μια θαυμάσια βραδιά να βγει κάποιος μόνος του. Αρκετό κρύο και υγρασία μαζί.. Κάτι στάλες βροχής έπεφταν δεξιά κι αριστερά . Αν βρέξει θα γλυκάνει ο καιρός σκέφτηκε. Έπαιξε με τα χνώτα του , άναψε τσιγάρο και συνέχισε σκεφτικός. 5 ευρώ όλα κι όλα στην τσέπη του. Πώς θα την βγάλουμε και σήμερα μονολόγησε. Είχε τραβήξει ρότα για το ρεμπετάδικο που σύχναζε αυτός και η παρέα του. Παρέα του; είχε αρκετούς γνωστούς και δεν καθόταν μόνος του όπως παλιά. Όλα και κάποιον έβρισκε να κάτσει μαζί του και να τα πει. Φίλοι; Υπάρχουν και φίλοι αλλά και αυτοί είναι απορροφημένοι από τα δικά τους θέματα και προβλήματα . Έσμιγαν συνήθως όταν κάποιος δεν ήταν καλά και έβγαινε για πιώμα. Τι συνήθεια κι αυτή παλιά. Να βγαίνει και να πίνει μόνος του , απρόσιτος , αμίλητος έως αντικοινωνικός. Την έβρισκε άραγε με τον εαυτό του; Ή ήταν αυτή η εσωτερική πάλη που του στερούσε την κοινωνικότητα που είχε τόσο ανάγκη αλλά και άργησε τόσο να καταλάβει και να παραδεχτεί;

Έφτασε στο μαγαζί. Άνοιξε την πόρτα και χαμογέλασε καθώς μπήκε σε δύο γνωστούς. Κοίταξε στο βάθος και είδε αυτό που σκεφτόταν καθώς περπατούσε να βρει. Ήταν η μικρή. Πανέμορφη , με τα μαύρα της μάτια ,  τα κατσαρά μαύρα μαλλιά. Σαν τραγούδι του Βαμβακάρη. Αμέσως τον έπιασε εκείνη η γλυκιά ταραχή των ερωτευμένων. Πλησίασε. Χαιρόταν πολύ όταν την έβλεπε. Αλλά του είχε κολλήσει υποσυνείδητα και ανασταλτικά ο μικρός αριθμός της ηλικίας της. 22 , εκείνος 36 , σκατά!

Τι κάνετε κοριτσάρες και τις φίλησε , αναδύοντας απ΄τα βάθη του μια λάμψη αυτοπεποίθησης. Είχε αυτοπεποίθηση αλλά το είχε ξεχάσει για αρκετό  καιρό. Καθόταν μαζί με τη φίλη της. Μικρή ηλικία , δίψα για ζωή , όνειρα. Αυτός σχεδόν παραιτημένος αλλά με μια μικρή αχτίδα φωτός μέσα του ότι όλα θα πάνε καλά. Καλά είμαστε , εσύ; του είπαν με χαρά , κάθισε. Τους άρεσε η παρέα του , είχε χιούμορ , ζεστασιά , το πρόσωπό του ώρες-ώρες γινόταν γλυκύτατο. Και του φίλου μας επίσης. Έπαιρνε τη χαρά της ζωής , την ανεμελιά , όταν συναναστρέφονταν με μικρότερα κορίτσια.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθισε. Έβαλε το ένα πόδι πάνω στο άλλο και χαμογέλασε. Ρε τι έγινε πάνω χθες στην Αθήνα του είπαν και οι δυο σχεδόν ταυτόχρονα μ΄ένα συναίσθημα αγωνίας και φόβου μαζί. Τί έγινε; Χαμός!! Ο κόσμος αντιστέκεται. Ήταν χθες η ψηφοφορία στη βουλή των για μια ακόμα φορά νέων μέτρων και η κοινωνία εξεγέρθηκε. Ξέρεις τι είναι να σου παίρνουν το σπίτι , να σου κόβουν το ρεύμα , να σε διώχνουν απ΄την δουλειά σου , να δουλεύεις τσάμπα και να μη μιλάς; Έως εδώ πια: Ναι αλλά τα έσπασαν και  τα έκαψαν όλα , του είπε η μικρή , έτσι θα βρουν το δίκιο τους; Καρδούλα μου , μας έχουν γαμήσει τη ζωή και αυτοί λένε ότι κάνουν μεταρρυθμίσεις. Δεν έχει μείνει παιδεία , υγεία , εργασία (για όσους είναι σύμφωνοι μ΄αυτό) , τίποτα. Και να σου πω και κάτι , τι κάψανε ; Τις τράπεζες που είναι νόμιμοι κλέφτες , που σου παίρνουν το σπίτι και όταν δεν πάνε καλά , για να τις ανακεφαλαιοποιήσουν κόβουν λεφτά από τον μισθό ή την σύνταξη του κοσμάκη;  Τις μεγάλες πολυεθνικές που είναι όλη μέρα κάθε μέρα ανοιχτές και πληρώνουν με μισθούς πείνας πιέζοντας τις μικρές επιχειρήσεις στο κλείσιμο;  Ε, τότε καλά έκαναν. Ναι αλλά αυτό δεν είναι λύση είπε η φίλη της. Δεν υπάρχει άλλη λύση την διέκοψε κοφτά , εκτός κι αν ξεσηκωθούν όλοι οι έλληνες. Δεν δεχόταν κουβέντα , είχε κατέβει σε πολλές διαδηλώσεις και ήταν δυναμικό στοιχείο. Μόνη λύση η αντίσταση πίστευε . Αυτή ήταν μικρό κορίτσι , δεν είχε μπει καλά καλά στο στίβο της ζωής. Κρασάκι , καλοπέραση και λεφτά απ’ τον μπαμπά. Ρώτα και το μπαμπά όμως.

ήρθε η σερβιτόρα και παρήγγειλε ένα τσίπουρο. Τώρα τελευταία του άρεσε πολύ. Μπορούσε να πιει πέντε -έξι και μετά να το γυρίσει σε μπύρα. Δεν μέθαγε εύκολα και όταν συνέβαινε αυτό δεν του φαινόταν κιόλας. Είχε εξασκηθεί τόσα χρόνια να μην εκδηλώνει τα συναισθήματά του. Κακό βέβαια για τον ίδιο , αλλά τουλάχιστον το κατάλαβε έστω και αργά.Το διάβασες αυτό που σου έστειλα,ρώτησε τη μικρή.Της είχε γράψει ένα κειμενάκι που της έλεγε καθαρά πως του άρεσε πολύ.Το κείμενο έβγαζε πολύ συναίσθημα.Αυτός κορόιδευε τον εαυτό του ότι ήταν απλά τρόπος γραφής.Ναι,το διάβασα του απάντησε,πολύ καλό.Δεν είχα καταλάβει τίποτα τόσο καιρό.Με έφερες λίγο σε δύσκολη θέση.Δε χρειάζεται ,της είπε.Εγώ χάρηκα που το έβγαλα από μέσα μου και κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματά μου.Ειλικρινά χάρηκα με τον εαυτό μου.Το θέμα τώρα είναι πως θα το διαχειριστώ με σένα που μου βάζεις στοπ τόσο καιρό.Γέλασε.Γέλασε κι εκείνη. Αφού σου έχω πει δεν σε βλέπω έτσι , τι να κάνω; Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα της πρότεινε. Το σημαντικότερο είναι ότι κατάφερα να εκφράσω τα συναισθήματά μου.Αυτό μετράει για ΄μένα . Ήπιε το τσίπουρο , χαιρέτησε ευγενικά και σηκώθηκε. Πήγε στο μπαρ.Αφού δεν με θέλει δεν χρειάζεται να κάνουμε παρέα κιόλας. Δεν πειράζει, σκέφτηκε ,όλα θα πάνε καλά. Παρήγγειλε άλλο ένα , κάθισε στο σκαμπό και άναψε τσιγάρο καθώς βυθιζόταν στις σκέψεις του. Χάθηκε ο κόσμος να είναι λίγο πιο μεγάλη , πιο ώριμη , πιο συνειδητοποιημένη

Δίπλα του καθόταν ένας μεθυσμένος , τον ήξερε…

Ο γελωτοποιός.

(το παρακάτω κείμενο είναι ενός φίλου. Βλέποντάς τον μετά από μια εβδομάδα , τον ρώτησα αν είναι καλά και αν την ”παλεύει”, εφόσον το βλέμμα του ήταν κάπου μακριά. Μου απάντησε με μια ερώτηση : ”Σ’αρέσει να διαβάζεις; ” Όταν του απάντησα ”Ναι” , με κάτι σαν χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του , έψαξε στις τσέπες του και αφού βεβαιώθηκε πως δεν μου δίνει κάποιο άλλο χαρτί , άπλωσε το χέρι του και μου είπε ”Διάβασε το τώρα και πες μου αλήθεια αν σ’αρέσει.”

Το διάβασα , του είπα τη γνώμη μου και τον ρώτησα αν μου επιτρέπει να το ανεβάσω εδώ. ”Ναι άμα θες κι εσύ , ναι , αλλά δεν θέλω ονόματα και τέτοια.”

Ορίστε , λοιπόν…).

—

Είμαι ο γελωτοποιός του βασιλιά

και πρέπει να νιώθω τυχερός γι’ αυτό.

Η ΖΩΗ μου είναι αφιερωμένη

στο να κάνω τους ευγενείς να γελάνε.

Με διαλέξανε από παιδί να έχω

αυτόν το ρόλο. Είναι μονόφθαλμος

κακάσχημος και το ένα

μου πόδι είναι πιο κοντό

απ΄το άλλο με αποτέλεσμα

να κουτσαίνω με γραφικότητα.

Όλα μου τα αδέρφια που ήρθαν

ΕΔΩ πριν από ‘μένα τα ‘κάψαν

γιατί δεν ήταν όπως έπρεπε. Ήτανε

λάθος. Εμένα με έσωσε η επίσκεψη

του βασιλιά στο χωριό μου.

Σήμερα έκανα κάτι που εγώ το

θεωρώ έξυπνο αλλά οι

ευγενείς γελάσανε. Τα πόδια μου

είναι πρησμένα απ΄τον πολύ χορό

και τις κολοτούμπες

και τα παπούτσια με στενεύουν.

Έτσι αντέγραψα την

κατασκευή που έχουν οι κυρίες

στους κορσέδες. Έκοψα το

μπροστινό μέρος κάθετα , το τρύπησα

παράλληλα πολλές φορές και του πέρασα

ένα λουρί. Έτσι δένοντας

και λύνοντας το λουρί μπορώ

να καθορίζω εγώ το μέγεθος

του παπουτσιού. Για να

γελάσουν οι ευγενείς το άφησα

να περισσεύει και σε κάθε μου βήμα

το πάταγα και σκόνταφτα.

Ομολογώ πως αυτό το νούμερο

έβγαλε γέλιο. Οι ευγενείς

φώναζαν ”Κοιτάτε τι γελοίο

θέαμα , ο JOKER τρύπησε τα

παπούτσια του και τα έδεσε

να χωράνε χα,χα,χα.” Και μετά

πήγα και διασκέδασα στο

δωμάτιό μου. Πάντα διασκεδάζω

όταν είμαι μόνος μου.

Μόνο ότι σήμερα με πιάσανε

να διασκεδάζω (γι’αυτό και

σου γράφω) και έγινε αναστάτωση.

Όλοι φωνάζανε ”Ο JOKER

κλαίει , ο JOKER κλαίει.”.

Δεν άντεξα και τους το είπα.

”Δεν ξέρετε πόσο θλιβεροί

φαινόσαστε μέσα στα πλούτη

σας , την ομορφιά σας

την καλοπέραση σας και την

αρτιμέλεια σας  να έχετε

ανάγκη ένα λάθος της

φύσης για να γελάσετε.

Αφήστε με λοιπόν να

διασκεδάζω και εγώ με

το δικό σας χάλι.

Περί εργατικού κέντρου Πάτρας.

Στη πλατεία Όλγας υπάρχει το εξαόροφο κτήριο του εργατικού κέντρου Πάτρας. Σε αυτό στεγάζονται όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων του νομού Αχαίας.

 

 

Το κτήριο ανήκει στο κράτος , καθώς το καθεστώς των περιουσιακών στοιχείων των συνδικαλιστικών ενώσεων έχει τη μορφή του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Κατ΄αρχήν έχουμε μάθει ότι το κτήριο πέρασε στη κυριότητα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτική Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και είναι θέμα χρόνου η ενοικίαση ή ακόμα και η πώλησή του.

Μέχρι σήμερα στο κτήριο στεγάζονται τα εργατικά σωματεία τα οποία έχουν γραφεία στο χώρο του κτηρίου και χρησιμοποιούν το μεγάλο αμφιθέατρο , χωρητικότητας 350 θέσεων , στο ισόγειο , για τις συνελεύσεις τους. Υπάρχουν κι άλλες μικρότερες αίθουσες  συνελεύσεων , όπως αυτή του 4ου ορόφου και μέχρι πριν λίγους μήνες , ο χώρος του ημιόροφου.

Από τις αρχές του Νοέμβρη ο χώρος του ημιόροφου νοικιάστηκε – παραχωρήθηκε σε ιδιώτη για τη λειτουργία κυλικείου.

Και εδώ αρχίζουν τα τρελά.

Το κυλικείο ονομάστηκε ”Χωρίς Χρόνο , κυλικείο , cafe-bar , αναψυκτήριο”.

 

Ο τύπος που εκμεταλλεύεται το ”κυλικείο” είναι ο ίδιος που είχε το κυλικείο στο χώρο που το ΠΑΣΟΚ διατηρούσε , μέχρι πριν λίγο καιρό , τα κεντρικά γραφεία του κόμματος στη Πάτρα , στην οδό Γεροκωστοπούλου. Με το που το ΠΑΣΟΚ έκλεισε τα γραφεία , λόγω έλλειψης χρημάτων και ψηφοφόρων , θεωρήθηκε σωστό να δοθεί νέος χώρος στον ιδιοκτήτη του κυλικείου και αποφασίστηκε να μετακομίσει η επιχείρησή του στο εργατικό κέντρο.

Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας είναι γνωστό πρασινοφρουρός , πρόεδρος των εποχικών δασοπυροσβεστών για χρόνια , στέλεχος του τοπικού ΠΑΣΟΚ και απαραίτητος διαμεσολαβητής κάθε είδους ρουσφετιού. (Όταν χτες ο adiasistos αναρωτήθηκε , με αφορμή την επίθεση ενάντια σε αστυνομικούς που φυλάνε τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη , ποιος είναι ο λόγος που το ΠΑΣΟΚ έχει ακόμα γραφεία , του απαντήσαμε ότι ο κύριος λόγος του πλέον είναι τα ρουσφέτια.)

Μετέφερε λοιπόν το κυλικείο στο εργατικό κέντρο και έβαλε καρέκλες , τραπέζια , μπάρες και ψηλά σκαμπό όχι μόνο στο χώρο του ημιόροφου , αλλά  και στο ισόγειο μέσα κι έξω απ΄το κτήριο. Με το που μπαίνει κάποιος στο κτήριο κάνει σλάλομ ανάμεσα σε καναπέδες , μπάρες και ψηλά σκαμπό. Ακόμα και η είσοδος του μεγάλου αμφιθεάτρου , μια τεράστια  , τετράφυλλη ξύλινη πόρτα , έχει καλυφθεί από μπάρες και σκαμπό , κάνοντας έτσι την πρόσβαση δύσκολη καθώς έχει μείνει ανοιχτό μόνο το ένα από τα τέσσερα φύλλα της πόρτας.

 

(Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί πριν την ολοκλήρωση της ”διακόσμησης” του χώρου του ισογείου. )

Ο ”κυλικειάρχης” κρατάει και τα κλειδιά όλου του κτηρίου και το ανοίγει και το κλείνει ανάλογα με τις ώρες λειτουργίας του ”καταστήματος”!

Πριν λίγους μήνες , δημιουργήθηκε στη Πάτρα το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων ,, μετά από απαίτηση πολλών νυν και πρώην εργαζομένων. Ζήτησαν από τη διοίκηση του εργατικού κέντρου να τους παραχωρηθεί αίθουσα για το σωματείο και δικαίωμα στη χρήση του αμφιθεάτρου για τις συνελεύσεις. Η διοίκηση του εργατικού κέντρου αρνήθηκε στο σωματείο τη χορήγηση γραφείων στο κτήριο με το αιτιολογικό ότι οι άνεργοι δεν είναι εργαζόμενοι και συνεπώς δεν δικαιούνται γραφεία , ενώ οι επισφαλώς εργαζόμενοι ανήκουν σε κλαδικά σωματεία τα οποία ήδη έχουν γραφεία στο χώρο !!!

Όταν τον Αύγουστο του 2013 το κράτος σε συνεργασία με το δήμο της Πάτρας μπήκαν στην καταλήψεις του Παραρτήματος , Μαραγκοπούλειου και του στεκιού του ΤΕΙ , οι αλληλέγγυοι των καταλήψεων , στην προσπάθειά τους να βρουν χώρο για συνελεύσεις , αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το εργατικό κέντρο. Υπήρχαν δύο σκέψεις. Η πρώτη ήταν να ζητηθεί τυπικά ο χώρος του αμφιθεάτρου του εργατικού κέντρου από τη διοίκηση και η δεύτερη να γίνει κατάληψη του αμφιθεάτρου για όση ώρα διαρκούσαν κάθε φορά οι συνελεύσεις. Επικράτησε η πρώτη άποψη και βρέθηκαν ορισμένοι σύντροφοι οι οποίοι επώνυμα και με τις ”ταυτότητες στα χέρια ” πήγαν στον πρόεδρο του εργατικού κέντρου και ζήτησαν την περιστασιακή χρήση του χώρου. Ο πρόεδρος , επειδή φοβήθηκε μόνιμη κατάληψη , έδωσε την άδεια με την προυπόθεση μα ενημερώνεται για το χρόνο των συνελεύσεων και να μην γίνονται ζημιές στο χώρο. Αυτό συνεχίστηκε για τέσσερις μήνες περίπου αλλά κάτω από την πίεση των τοπικών εφημερίδων και blogs (που εκφράζουν τη συντηρητική και αντιδραστική άποψη των δημοτικών , οικονομικών και κοινωνικών αρχών της πόλης ) το εργατικό κέντρο σταμάτησε να δίνει άδεια για τη χρήση του αμφιθεάτρου.

Οι αλληλέγγυοι των καταλήψεων αποφάσισαν επιτέλους να μην ζητάνε άδεια για τη χρήση του αμφιθεάτρου και έτσι όταν αποφασίζεται συνέλευση μπαίνουμε στο χώρο και γίνονται οι συνελεύσεις.

Το ίδιο αποφάσισε και το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων και σταμάτησε να ζητάει άδεια χρήσης του αμφιθεάτρου.

Ήδη , από τις αρχές του Δεκέμβρη , που άρχισε να λειτουργεί το κυλικείο στο εργατικό κέντρο , ο ”επιχειρηματίας” κλειδώνει την κεντρική πόρτα (η οποία με ένα απλό σπρώξιμο ανοίγει) , τοποθέτησε κάμερες εικόνας και ήχου μέσα και έξω από το εργατικό κέντρο και έκανε το κυλικείο χώρο συγκέντρωσης ασφαλιτών.

Στο χώρο του αμφιθεάτρου εξακολουθούν να γίνονται κάθε Τρίτη οι συνελεύσεις του εργαλειοφόρου ( ανοιχτή αναρχική συνέλευση ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά) , των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων , του ΚΕΕΡΦΑ και οποιασδήποτε  άλλης συλλογικότητας ή ομάδας έχει ανάγκη από ένα χώρο συζήτησης.

Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τα αναγνωρισμένα σωματεία που χρησιμοποιούν ”νόμιμα” το χώρο είτε δεν έχουν λάβει θέση για το ζήτημα του κυλικείου και των συνελεύσεων , είτε είναι αρνητικά στη διάθεση του χώρου στις συλλογικότητες και ομάδες.

Αναπόφευκτα , η σύγκρουση θα επέλθει και γι΄αυτό παρουσιάζουμε σήμερα τα όσα έχουν γίνει μέχρι στιγμής , για να μην μπορεί κάποιος να παρουσιάσει άλλες αιτίες και αφορμές και να ρίξει το φταίξιμο σε κατασκευασμένες – μεθοδευμένες εξελίξεις.

Ήδη το σωματείο των ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων εξετάζει το θέμα από τη νομική του πλευρά (αλλαγή τρόπου χρήσης του ημιόροφου , διαγωνισμός η ανάθεση του κυλικείου στο συγκεκριμένο ”επιχειρηματία” , τρόπο λειτουργίας του κυλικείο ενώ είναι κανονικό cafe-bar , νομιμότητα για τη χρήση καμερών και άλλα).

Είναι πασιφανές ότι το σύστημα που ανέθρεψε και χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο είδος συνδικαλισμού , για να μπορέσει να ελέγξει τους εργάτες , χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο κυλικείο , cafe-bar , αναψυκτήριο , ως δούρειο ίππο για να αποστειρώσει – αποτελειώσει κάθε ίχνος αντίδρασης και αντίστασης και να καταδείξει ότι αυτό κάνει κουμάντο στα πάντα , αδιαφορώντας ακόμα και για τη νομιμότητα που το ίδιο έχει δημιουργήσει.

Σ’όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε ότι το σωματείο ανέργων και επισφαλώς εργαζόμενων κάλεσε στις 13/1/14 σε πανπατραική συνέλευση , στο χώρο του εργατικού κέντρου,όλους τους συνδικαλιστικούς φορείς της πόλης καθώς κ όλα τα μεμονωμένα άτομα,για να κουβεντιάσουν κοινές δράσεις. Η τεράστια συμμετοχή θορύβησε τους εργατοπατέρες του εργατικού κέντρου με αποτέλεσμα να οξυνθεί η έχθρα τους προς το σωματείο.

Και τέλος,ο χώρος της πλατείας Όλγας,που βρίσκεται το εργατικό κέντρο,αποτελεί το χώρο που μαζεύονται αναρχικοί και αριστεροί και είναι ο μόνιμος πονοκέφαλος των καθεστωτικών δυνάμεων. Στο σχέδιό τους είναι να ”καθαρίσουν” την περιοχή από τα αντιδραστικά στοιχεία. Ξεκίνησαν με το κλείσιμο της κατάληψης του Παραρτήματος (που βρίσκεται 200 μέτρα από την πλατεία) , συνεχίζεται με την αστυνομική καταστολή και την προσπάθεια εκδίωξης των ανθρώπων που μαζεύονται στη πλατεία και κορυφώνεται με τον εξωραισμό του εργατικού κέντρου και την αποστείρωση του από την κοινωνία , ώστε τίποτα να μην είναι αντίθετο στα σχέδιά τους για εξάλειψη κάθε διαφορετικής φωνής και γνώμης.

Δείτε και τα παρακάτω links :

– http://ergaleioforos.squat.gr/2014/01/15/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%84/

– http://www.dete.gr/news.php?article_id=181114

– http://flashstar.skaipatras.gr/site/?p=51507