Απολαύστε ακόμα μια εσωτερική αναζήτηση…
–
by Christos Eretikos
Πράττουμε ανάλογα με το παρελθόν μας,με την ιστορία μας.Εν προκειμένω,της αποσύνθεσης του λόγου κ της φιλοσοφικής σκέψης.Συνήθεια..είμαστε,φαίνεται,της συνήθειας τα ζώα.Αυτά που έχουν γίνει,η ιστορία που μας ακολουθεί διαμορφώνει κ την υπάρχουσα σκέψη μας,άρα κ το μέλλον μας.
Σκέψη υπό…σκέψη…
Ιδού το πρόβλημα!Καθόμαστε κ μιλάμε για οικονομικά προβλήματα.όταν όλα μέσα μας είναι υπαρξιακά. Προσπαθούμε,σκληρά κ επίμονα,να τοποθετήσουμε τον άνθρωπο στον καπιταλισμό,
παρά την φύσην λειτουργία δεν είναι?
Θα κόψω αυτό το δέντρο,και θα το τοποθετήσω στην κορυφή του πύργου του Άιφελ ,σα να λέμε.
Και εμείς λέμε “Ω τι ωραία θέα!” και ατενίζουμε το κενό.
Χωρίς τροφή,χωρίς νερό και επέρχεται το φυσικό αποτέλεσμα…η νέκρωσις του δέντρου.
Δεν παράγουμε σκέψη πια.Οι καρποί μας είναι σάπιοι,εσωτερική σύψη και φυσικός θάνατος της λογικής.
Η τρομακτική απώλεια της φιλοσοφίας απο την ζωή μας,απο την ύπαρξή μας,είναι όπως το να αφαιρείς το οξυγόνο απο την επιφάνεια της γής,πως να επιζήσεις?
Τι είναι η τροφή για τον άνθρωπο?
Δεν είναι κάτι θεμελιώδες?Κάτι ουσιαστικό που δίχως αυτό δεν μπορεί να υπάρχει?
Για να βρεί αυτή την τροφή,δεν πρέπει να βγεί στην φύση,να μπεί στο δάσος και να αναζητήσει?
Πρέπει να γίνει δημιουργικός,να σκεφτεί τρόπους,τι μπορεί να φαγωθεί,τι όχι-ίσως κ γιατί- .
Μια διαδικασία στην οποία λειτουργεί όλο το σώμα και η σκέψη.
Και σε αυτή την αναζήτηση για τροφή υπάρχει και η μάθηση,ενός άγνωστου κόσμου εκεί έξω.
Όσο τον γνωρίσουμε,τόσο πιο ειδικοί γινόμαστε σε αυτό.
Αυτόν,τον θεωρώ έναν κανόνα που ισχύει σε γενικότερο επίπεδο.Universal.
Ανάλογη και εξίσου σημαντικότατη θεωρώ την λειτουργία του εγκεφάλου μας.
Τι είναι ο εγκέφαλος?Πέραν της καθαρά επιστημονικής απόδοσης,δεν είναι ένα εργαλαίο σκέψης?
Ένα απύθμενο εργοστάσιο δημιουργικότητας και σκέψης?
Αυτό το μικρό θαύμα εξελίσεται,όπως ανάλογα και το σώμα μας εξελίσσεται,αν το τρέφουμε με σκέψη.
Εδώ μπορεί να μπεί και ακόμα ένα ερώτημα..ανάλογα με το είδος της τροφής αλλά και η λειτουργία της σκέψης?
Θεωρώ πως ναί.Παράδειγμα ιδανικό θεωρώ την ιστορία μας ως άνθρωποι.
Μπορούμε να κάνουμε ένα άλμα μπροστά και να πάμε στον Σωκράτη,είπε “Ένα γνωρίζω,οτι δεν γνωρίζω τίποτα” όπως επίσης είπε “Πήγαινε να δεις ένα ακρωτήρι, ένα βουνό, μια θάλασσα κι ένα ποτάμι και τα είδες όλα!”.
Ακόμα και σαν δεδομένα αν τα λογιστώ,δεν μπορώ να τα δεχτώ.Καταρχήν γιατί είναι η επίγνωση κάποιου άλλου,μια απλή θεωρία για μένα,όσο αλήθεια για αυτόν.
Δεύτερον γιατί δεχόμενος κάτι που ο ίδιος δεν γνώρισα ποτέ,η σκέψη σκλαβώνεται και το σώμα ακολουθεί.
Είναι τούτο κβαντικό άλμα?
Η σημερινή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας,δεν έχει διαφορά απο ένα πλοίο.Ας μην το ονομάσουμε “Τιτανικό”..
Ένα πλοίο που εμείς οι πολίτες μπαίνουμε μέσα και εξουσιοδοτούμε τον καπετάνιο να μας οδηγήσει όπου νομίζει σωστό κατα την δική του βούληση και μόνο.
Υπάρχει επίσης μια ακόμα μειοψηφεία,αυτοί που φροντίζουν την λειτουργία του,εργάτες που και αυτοί με την σειρά τους δουλεύουν σχεδόν μηχανικά με μοναδικό τους σκοπό την κίνηση και “υγιή” λειτουργία του πλοίου.
Και αυτούς τους εξουσιοδοτούμε χωρίς να τους υπολογίζουμε,τους θεωρούμε αυτονόητους,θα κάνουν αυτό που πρέπει.
Για ποιόν?Για το πλοίο ή για εμάς?
Εμείς μπήκαμε στο πλοίο οικιοθελώς όμως και υπογράψαμε να οδηγηθούμς χωρίς αντιρήσεις με τους νόμους του πλοίου.
metaretriever2 