Ερωτευμένη είμαι! 😉
Ερωτευτείτε αυτόν που έγραψε: «Το αληθές απόβαρον ενός ανθρώπου ισούται με τις αγάπες, τον οίκτο και την αηδία που ένιωσε στη ζωή. Δύο μεγάλες αδικίες εγνώρισα: την φτώχια και την ερωτική καταφρόνια.»
Ερωτευτείτε τη διανόηση που δεν δέχεται να πρωταγωνιστήσει, που δεν βγαίνει το μεσημέρι στη ΝΕΤ, που δεν μπερδεύει την μετριοπάθεια με τις ίσες αποστάσεις και την εξαθλίωση με το αναπόφευκτο. Τη διανόηση που πολεμά το αναπόφευκτο, που παθιάζεται, που καίγεται από αγάπη και αγωνία, που βρίσκει τη θέση της όταν ανάβει η μάχη. Τη διανόηση που φτύνει τον κόρφο της όταν την αποκαλείς διανόηση.
Ερωτευτείτε τους τραγουδιστές που δεν πήγαν ποτέ στον Σπύρο Παπαδόπουλο, που δεν ήπιαν στην υγειά μας, που δεν γλέντησαν εκ μέρους μας ένα κάποιο Σάββατο. Ας πιούμε στην υγειά τους
Αυτούς που τραγούδησαν το τίποτα δεν πάει χαμένο φτύνοντας το πιο πικρό σφίξιμο της καρδιάς τους.
Αυτούς που κλαίνε ξαφνικά…
View original post 627 more words
3 Comments
Comments RSS TrackBack Identifier URI
metaretriever2 
Υπέροχο κείμενο! Αν δεν είχε αναδημοσιευτεί ήδη τόσες φορές θα το αναδημοσίευα κι εγώ… το λάτρεψα!
Μπορεί το κοινό που θα το διαβάσει από ‘σένα να μην έχει τις ίδιες πηγές ενημέρωσης που έχεις εσύ!
Μην ξεχνάς τους σπόρους του σπέρνουμε όλοι μας!
😉
Μμμμμ…. το έπιασα! Οκ, λοιπόν… θα δράσω αναλόγως! 😉